Epilepsie als Productieve Pathologie in Cinema

Ik ga epileptische en non-psychogene epileptische insulten als productieve pathologie behandelen aan de hand van twee films, te weten Thelma (Joachim Trier, 2017) en El Aura (Fabián Bielinsky, 2005). Hoewel de twee verhalen ver uiteen liggen, heb ik voor deze films gekozen omdat de productieve pathologie een sterke gemene deler vormt. Bovendien is de visuele beleving van een insult door filmische middelen in beide films van belang voor het narratief. Het close-readen van scenes met aanvallen benadrukt de relatie tussen mise-en-scene en het verhaal. De analyses van de films zullen ertoe dienen om de (narratieve) context van de insulten helder te krijgen, om uiteen te zetten wat de functie van de aanvallen is. Dat beeld en plot elkaar hier versterken, is voor mij een belangrijke reden voor een uitvoerige analyse, omdat het de kracht van cinema als verhalend medium aantoont. Hierbij vang ik aan met de productieve pathologie in El Aura , waar ik zal betogen hoe epilepsie hem een...Show moreIk ga epileptische en non-psychogene epileptische insulten als productieve pathologie behandelen aan de hand van twee films, te weten Thelma (Joachim Trier, 2017) en El Aura (Fabián Bielinsky, 2005). Hoewel de twee verhalen ver uiteen liggen, heb ik voor deze films gekozen omdat de productieve pathologie een sterke gemene deler vormt. Bovendien is de visuele beleving van een insult door filmische middelen in beide films van belang voor het narratief. Het close-readen van scenes met aanvallen benadrukt de relatie tussen mise-en-scene en het verhaal. De analyses van de films zullen ertoe dienen om de (narratieve) context van de insulten helder te krijgen, om uiteen te zetten wat de functie van de aanvallen is. Dat beeld en plot elkaar hier versterken, is voor mij een belangrijke reden voor een uitvoerige analyse, omdat het de kracht van cinema als verhalend medium aantoont. Hierbij vang ik aan met de productieve pathologie in El Aura , waar ik zal betogen hoe epilepsie hem een verscherpte zintuiglijke perceptie geeft en hoe zijn aanvallen en het bijhorende controleverlies het verhaal beïnvloeden. Hierna zal ik Thelma bespreken, waarbij ik aandacht besteed aan de relatie tussen haar verlangen en haar psychogene non-epileptische insulten, met een vergelijkende analyse met Day of Wrath (Carl Theodor Dreyer, 1943). Het verband tussen haar verlangen en haar aanvallen ontluikt uiteindelijk ook in een productieve pathologie met grote invloed op het narratief.Show less

Leiden University Student Repository

Documents

In Collections

Epilepsie als Productieve Pathologie in Cinema