Het Marokkanendiscours

Een analyse van het parlementaire discours van Geert Wilders en de PVV ten aanzien van Marokkanen vanaf 2004 tot en met 2014. Hoe krijgt het ‘Marokkanendiscours’ bij de PVV precies vorm, waaraan ontleent dit zijn functionaliteit en binnen welk ideologisch kader kunnen we dit discours plaatsen? Aangetoond wordt hoe in het PVV-discours door generalisering en homogenisering vorm wordt gegeven aan een afgebakende outgroup van Marokkanen, waartoe in principe alle personen van Marokkaanse afkomst worden gerekend, ook als deze de Nederlandse nationaliteit hebben en in Nederland zijn geboren. Deze groep wordt gehomogeniseerd als ware er één Marokkaanse identiteit, welke gelijk wordt gesteld aan de moslim-identiteit (van alle Marokkanen, praktiserend religieus of niet). Vervolgens wordt het verschijnsel criminaliteit gelinkt aan de cultuur en de religie van Marokkanen. De aldus gecriminaliseerde outgroup wordt vervolgens afgezet tegen de ingroup (‘wij’). Van die ingroup blijft enigszins vaag...Show moreEen analyse van het parlementaire discours van Geert Wilders en de PVV ten aanzien van Marokkanen vanaf 2004 tot en met 2014. Hoe krijgt het ‘Marokkanendiscours’ bij de PVV precies vorm, waaraan ontleent dit zijn functionaliteit en binnen welk ideologisch kader kunnen we dit discours plaatsen? Aangetoond wordt hoe in het PVV-discours door generalisering en homogenisering vorm wordt gegeven aan een afgebakende outgroup van Marokkanen, waartoe in principe alle personen van Marokkaanse afkomst worden gerekend, ook als deze de Nederlandse nationaliteit hebben en in Nederland zijn geboren. Deze groep wordt gehomogeniseerd als ware er één Marokkaanse identiteit, welke gelijk wordt gesteld aan de moslim-identiteit (van alle Marokkanen, praktiserend religieus of niet). Vervolgens wordt het verschijnsel criminaliteit gelinkt aan de cultuur en de religie van Marokkanen. De aldus gecriminaliseerde outgroup wordt vervolgens afgezet tegen de ingroup (‘wij’). Van die ingroup blijft enigszins vaag wie daartoe precies behoren (‘de Nederlandse belastingbetaler’), maar duidelijk wordt gemaakt dat de Marokkanen daar niet toe behoren. Zij fungeren dus als ‘the negative other’. De Nederlandse ‘elite’ die wel deel uit lijkt te maken van de ingroup, pleegt ‘verraad’ door het probleem (‘megaprobleem’, zelfs) van de Marokkanen – of het nu gaat om criminalisering of ‘islamisering’ - te ontkennen of te onderschatten. Zij vormen als het ware de ‘landverraders’ binnen de ingroup. Ook schijnbaar ‘aangepaste’ Marokkanen wordt gebrek aan loyaliteit verweten, ofwel vanwege hun religie (niet valt immers uit te sluiten dat zij doen aan ‘taqiyya’), ofwel vanwege hun dubbele nationaliteit, of beide. Of ze daadwerkelijk religieus zijn, of zich überhaupt verbonden voelen met Marokko, doet daarbij niet ter zake. Feitelijk kan een Marokkaan dus niets doen om tot de ingroup te gaan behoren: hij blijft hiervan door zijn hoedanigheid van ‘Marokkaan’ uitgesloten.Show less

Leiden University Student Repository

Documents

In Collections

Het Marokkanendiscours