Adem Blazen in Salomé: De poëtische deconstructie van het fallo(go)centrisme

Deze scriptie is een onderzoek naar de deconstructieve beweging in de gedichten Salomé I en Salomé II van dichteres Iduna Paalman. In het eerste hoofdstuk wordt de Saussuriaanse achtergrond van Derrida’s deconstructieve theorie geschetst, en getoond hoe het deconstructivisme een radicalisering van Saussure’s taalkundige theorie is. Aan de hand van de concepten “spel,” “disseminatie,” “différance” en het “dubbele gebaar,” wordt de theoretische en praktische basis van deconstructie uiteengezet. Het tweede hoofdstuk bespreekt de verhouding tussen het vrouwelijke en de stijl aan de hand van Derrida’s Sporen, en trekt een parallel met de theorieën van de feministische denkers Irigaray en Cixous, welke eveneens het stilistische, taalkundige aspect van het vrouwelijke benadrukken. Vervolgens zal ik stellen dat deze parallel niet volledig opgaat, aangezien Derrida een ander vrouwbeeld hanteert dan Irigaray en Cixous; respectievelijk een aforistisch vrouwbeeld, tegenover een...Show moreDeze scriptie is een onderzoek naar de deconstructieve beweging in de gedichten Salomé I en Salomé II van dichteres Iduna Paalman. In het eerste hoofdstuk wordt de Saussuriaanse achtergrond van Derrida’s deconstructieve theorie geschetst, en getoond hoe het deconstructivisme een radicalisering van Saussure’s taalkundige theorie is. Aan de hand van de concepten “spel,” “disseminatie,” “différance” en het “dubbele gebaar,” wordt de theoretische en praktische basis van deconstructie uiteengezet. Het tweede hoofdstuk bespreekt de verhouding tussen het vrouwelijke en de stijl aan de hand van Derrida’s Sporen, en trekt een parallel met de theorieën van de feministische denkers Irigaray en Cixous, welke eveneens het stilistische, taalkundige aspect van het vrouwelijke benadrukken. Vervolgens zal ik stellen dat deze parallel niet volledig opgaat, aangezien Derrida een ander vrouwbeeld hanteert dan Irigaray en Cixous; respectievelijk een aforistisch vrouwbeeld, tegenover een maatschappelijk gepositioneerd vrouwbeeld. Ik concludeer dat deze kloof juist een kans biedt het aforistische vrouwelijke in te zetten binnen een vrouwelijk-schrijven, om de maatschappelijke vrouw te emanciperen, en de seksuele oppositie bloot te leggen als zijnde aforistisch. In het derde hoofdstuk zal ik mijn ontdekkingen over de deconstructieve beweging en dit vrouwelijk-schrijven toepassen op de gedichten Salomé I en Salomé II van Paalman. Ik onderzoek hoe deze gedichten een voorbeeld zijn van de manier waarop poëzie vastgeroeste denkwijzen –zoals sekseverhoudingen – kan ontwrichten en ontsporen Ten slotte zal ik concluderen dat, hoewel de gedichten slagen in hun ontwrichting, ik met mijn interpretatieve beweging, me schuldig maak aan het vastleggen van betekenis. Deze interpretatieve stabilisering is zelf echter ook een onderdeel van het dubbele gebaar van deconstructie. Hierom moeten wij de deconstructie niet beschouwen als een proces met een begin en einde, maar als eindeloos proces van bevragen en ontwrichten.Show less

Leiden University Student Repository

Documents

In Collections

Adem Blazen in Salomé: De poëtische deconstructie van het fallo(go)centrisme