In deze scriptie wordt ingegaan op de chronologische relatie tussen de grafheuvels en de huizen van Angelslo-Emmerhout (gemeente Emmen). Hierbij is onderzocht of de grafheuvels werden opgeworpen...Show moreIn deze scriptie wordt ingegaan op de chronologische relatie tussen de grafheuvels en de huizen van Angelslo-Emmerhout (gemeente Emmen). Hierbij is onderzocht of de grafheuvels werden opgeworpen naast bestaande huizen, of dat de huizen zijn aangelegd naast oudere grafheuvels. Bij de site Angelslo-Emmerhout is er voor deze onderzoeksvraag sprake van een ideale situatie. De grafheuvels en de huizen liggen hier namelijk met elkaar verweven. In totaal ging het om elf grafheuvels en 33 huisplattegronden. Om met deze gegevens de onderzoeksvraag te kunnen beantwoorden, was het van belang dat de grafheuvels en de huizen gedateerd werden. Dit laatste was niet erg eenvoudig, omdat de grafheuvels en de huizen al in de jaren '60 waren opgegraven door het BAI en er daarom sprake was van verouderde onderzoeksmethoden en documentatie. Hierbij kwam overigens ook nog dat de opgravinggegevens slechts summier gepubliceerd zijn. Desalniettemin is het toch gelukt om de onderzoeksvraag te kunnen beantwoorden. Uit de grafheuvelgegevens bleek dat de oudste grafheuvels waren opgeworpen in het laatneolithicum A en dat ook in de vroege bronstijd en in de overgangsperiode middenbronstijd A naar midden-bronstijd B, nog zeker twee grafheuvels waren opgeworpen. Of er na deze periode nog grafheuvels zijn gebouwd is niet duidelijk. Wel bekend is dat de meeste secundaire bijzettingen dateren uit de periode midden-bronstijd B. Bij de huisplattegronden waren slechts van drie Emmerhout huistypes de 14C-dateringen bekend. Omdat deze gegevens niet erg representatief zijn, is ook gekeken naar de algemene datering van de huistypes Emmerhout en Elp. Hieruit bleek dat beide types dateren uit de midden-bronstijd B en de late bronstijd. Uit de grafheuvel- en plattegronddateringen bleek vervolgens dat de grafheuvels ouder waren dan de huizen en dat de huizen dus moeten zijn aangelegd naast reeds bestaande grafheuvels. Met deze uitkomst werden ook de bevindingen van Q. Bourgeois en D.Fontijn 2008 ondersteund. Zij zijn namelijk van mening dat de meeste bekende huizen werden aangelegd naast reeds bestaande grafheuvels.Show less
Reeds in de 18e eeuw werd Elefantine al tempelstad genoemd. De eerste bezoekers van het eiland Elefantine zagen ruines die duidelijk toebehoorden aan het oude Egypte. Tempelstad omvat meer dan...Show moreReeds in de 18e eeuw werd Elefantine al tempelstad genoemd. De eerste bezoekers van het eiland Elefantine zagen ruines die duidelijk toebehoorden aan het oude Egypte. Tempelstad omvat meer dan alleen een stad met een plaats waar mensen naar toe gaan om hun geloof te bedrijven, het duidt op intensief samenspel van de stedelijke maatschappij en de religieuze beleving van zijn bewoners. In deze studie wordt onderzocht of we kunnen spreken van incorporatie (inlijving) van de tempels in de stad Elefantine. Richtinggevend hierbij zijn de volgende onderzoeksvragen: 1. Is er sprake van incorporatie en zo ja, op welke wijze. Welke motieven lagen er aan ten grondslag, op welk moment is de incorporatie begonnen en welke partijen waren daarbij betrokken? 2. Tempels in het oude Egypte hebben een onafhankelijk ontwikkelingsproces doorlopen. Kunnen we een directe relatie aantonen tussen dit proces en Elefantine? 3. Kunnen we over Elefantine spreken als een stad en zo ja, hoe onderscheiden we de stad, op welk moment deed deze omslag zich voor, hoe openbaarde deze zich en wie waren er bij betrokken? In de speurtocht naar een antwoord op deze vragen, wordt in eerste instantie de omgeving in de brede zin des woords onderzocht: de ecologisch, de sociale, de economisch, de historische en materiele aspecten van het landschap rond Elefantine komt in het kort aan de orde. Vervolgens wordt in 3 fasen de historische ontwikkeling van de stad en tempel beschreven. De eerste fase betreft globaal het 3e millennium BC, waarin Elefantine een duidelijke rol als grensstad heeft. De tweede fase omvat het begin van het 2e millennium, waarin een omslag naar een religieuze rol voor de stad is te constateren. Er ontstaat een sacraal gebied met een concentratie van tempels en heiligdommen. De derde en laatste fase beslaat de lange periode van het midden van het 2e millennium BC tot in de eerste eeuwen AD, een fase waarin het sacrale gebied op het eiland zich uitbreid en tegelijkertijd de woonfuncties zich verplaatsten naar een nieuwe stad op de rivieroever. Tenslotte wordt een synthese van de resultaten van het onderzoek gegeven, in antwoord op de 3 gestelde onderzoeksvragen.Show less
From the first till the third century AD Antioch on the Orontes was one of the main cities of the Roman Empire. Before the rise of Constantinople Antioch and Alexandria were the main administrative...Show moreFrom the first till the third century AD Antioch on the Orontes was one of the main cities of the Roman Empire. Before the rise of Constantinople Antioch and Alexandria were the main administrative and urban centres in the east of the empire. Antioch was founded by Seleukos I around 300 BC as a Greek city. Antioch became a part of the Roman Empire in 64 BC when the Roman province Syria was annexed. The local elite could hold on to most of their former power and the city was allowed to rule the region almost autonomously. In the following centuries the appearance of the city started to change. Because of the Roman characteristics in the buildings the city has been called Romanized. Local administration, language and myths on the other hand remained Greek. Important to notice is the difference in grounds which the Romans and Greeks used to define their cultures. In the Roman world appearance and architecture were important, while the Greek world was based on Greek language and descent. It was therefore possible for the inhabitants of the Greek East to keep their own culture even when the appearance of the city became more Roman. Libanius, a writer from Antioch in the fourth century, still focused on the ‘Greekness’ of the city. The Roman rulers had replaced the Seleucid administration but didn’t make the population of Antioch feel oppressed. In the centuries following the Roman annexation the city became a Graeco-Roman city in lay-out and architecture. The surrounding Syrian region also influenced the culture in Antioch. A new culture developed in the second and third century AD combining Roman, Greek and Syrian elements. The combination of Greek, Roman and local influences was characteristic for the newly developing culture in all the eastern Roman provinces. It is therefore impossible to describe these cultures as Romanized. The Roman presence did influence the culture in Antioch, but not simply by dominating the Greek or local elements.Show less
The colonels Rottiers and Humbert acquired a great amount of antiquities for the archeological museum in Leiden. Rottiers focused mostly on Greek antiquities, while Humberts time in Tunisia...Show moreThe colonels Rottiers and Humbert acquired a great amount of antiquities for the archeological museum in Leiden. Rottiers focused mostly on Greek antiquities, while Humberts time in Tunisia provided the museum with unique Punic material. Both colonels went on expeditions financed by the Dutch kingdom, but not everything went as Reuvens and the department had planned it. Rottiers acquired nothing special on his expedition to the Greek archipelago and spent most of his time on Rhodes on a private mission. This caused friction between the colonel and the professor. Humbert and Reuvens didn’t always get along either. Humberts first mission to Carthage was successful, but his second mission got a whole other goal than was originally intended. This new goal led to the acquisition of some impressive collections, among which was one of the greatest Egyptian collections of Europe of that time. The new collections however presented some serious problems because there was not enough space in the museum to store them. Reuvens dreamt of a perfect museum, but due to financial problems and his early dead, he never saw his dream come true.Show less
Mijn onderzoek behandelt handgevormd aardewerk uit de late IJzertijd en de Romeinse tijd. Het probleem is dat het handgevormde aardewerk uit beide perioden niet te onderscheiden is. Het doel van...Show moreMijn onderzoek behandelt handgevormd aardewerk uit de late IJzertijd en de Romeinse tijd. Het probleem is dat het handgevormde aardewerk uit beide perioden niet te onderscheiden is. Het doel van het onderzoek is om bij te dragen aan een betere datering van het handgevormde aardewerk uit de late IJzertjid en het handgevormde aardewerk uit de vroeg- en midden-Romeinse tijd. Taayke heeft een studie naar handgevormd aardewerk uit de late IJzertijd en de Romeinse tijd gedaan.102 Deze studie is het uitgangspunt voor mijn onderzoek. Met mijn onderzoek heb ik twee aardewerkcomplexen onderzocht. Om het handgevormde aardewerk uit de late IJzertijd van het handgevormde aardewerk uit de Romeinse tijd te kunnen scheiden, is een put gekozen die gedateerd wordt in de late IJzertijd en een put die gedateerd wordt in de Romeinse tijd. De twee hoofdpublicaties die gebruikt zijn om de putten te dateren, zijn een publicatie van Blomsma en Brouwer en een artikel van Van den Broeke. De eindconclusie is dat er geen onderscheid te maken is tussen handgevormd aardewerk uit de late IJzertijd en het handgevormde aardewerk uit de Romeinse tijd. Een vraag die op het moment onbeantwoord blijft, is of het materiaal uit Oss-Horzak anders is dan het materiaal uit Breda-West.Show less
This thesis deals with two main issues. 1; the elasticity disordered of materials.2; the mathematics of systems consisting of elastic materials. It consists of two main parts.
In dit onderzoek heb ik getracht aan te tonen of er verschil is in de bouw van mithraea in het Rijngebied en in Romeins Britannië. De reden waarom ik mij dit afvroeg was het verschil in kerken in...Show moreIn dit onderzoek heb ik getracht aan te tonen of er verschil is in de bouw van mithraea in het Rijngebied en in Romeins Britannië. De reden waarom ik mij dit afvroeg was het verschil in kerken in het Christendom. Om dit onderzoek uit te kunnen voeren heb ik mij eerst moeten richten op Mithras zelf: waar deze god vandaan kwam en wie hem vereerden. Mithras is een oosterse god die al vroeg vereerd werd door volkeren in het Nabije-Oosten waaronder de Perzen. Na eerst in een pantheon van goden te hebben gezeten werd Mithras onder het zoroastrisme een van de goede helpers van Ahura Mazda. Al snel kreeg Mithras een eigen verering en werd hij in de Hellenistische tijd geïdentificeerd met Helios en Apollo. Hoogstwaarschijnlijk is de cultus via oosterse legeronderdelen in het Romeinse leger verspreid geraakt in de Romeinse wereld. Het leger en handelslieden namen de cultus aan en namen hem met zich mee. In de bouw van een mithraeum worden er vaste regels nagestreefd: Het mithraeum moet een grot voorstellen, maar wel in de context van de kosmos. Het is vaak een rechthoekige ruimte met aan de lange zijden aanligbedden met aan het hoofd daarvan een cultus reliëf of beeld. Deze regels werden ook nageleefd in het Rijngebied en in Romeins Britannië. Het grootse verschil tussen deze twee regio’s waren de inscripties aangetroffen bij de mithraea. In Romeins Britannië betrof het veel vaker een inscriptie in militaire context dan in Germania Inferior. Dit zou betekenen dat als er verschil is tussen de regio’s, het verschil niet in de bouw maar in een andere context gezocht moet worden.Show less
The Caribbean island St. Eustatius is an archaeologist’s dream. It has the greatest concentration of archaeological sites in the New World. There are an estimated 200 sites on land and 200...Show moreThe Caribbean island St. Eustatius is an archaeologist’s dream. It has the greatest concentration of archaeological sites in the New World. There are an estimated 200 sites on land and 200 shipwrecks in the waters surrounding the island. One of the reasons for this is that the island played a major role in world history in the late eighteenth century. The sovereignty of the United States was first recognized here on November 16, 1776. People from all over the world came to St. Eustatius to make money by trading. As a result, one can find artifacts these people left behind on almost every square meter, on land and under water. One of these types of artifacts are buckles, objects that were regarded as articles of high fashion in the seventeenth and eighteenth centuries. In this thesis a collection of 55 buckles, that was found in Oranje Bay in the early 1990’s, are investigated. To present a complete picture, their historical context is examined as well. As will be shown, the buckles can be regarded as indicators of the ups and downs of the islands economy and the people who participated in it.Show less
Shamanism was first described at the end of the seventeenth century. Since then everywhere in the world this phenomenon is mentioned. When we look at the contemporary societies of the South...Show moreShamanism was first described at the end of the seventeenth century. Since then everywhere in the world this phenomenon is mentioned. When we look at the contemporary societies of the South American mainland shamanism is part of their daily life as their world is animated. The function of the shaman is to be a mediator between the society and the spirits, reaching a trance state by using hallucinogenic substances. Not only in South American Tropical Forest societies is this the case, but also in the Siberian Arctic region. Shamanism is not a restricted phenomenon, but a widespread one. Without his tools the shaman can not contact the spirits. Tropical forest shamans use for example maracas, benches, snuffing tubes, snuffing trays and idols. They have their counterparts in the archaeological record where since the migration of the Saladoid and Huecoid peoples into the Caribbean islands shamanistic paraphernalia are found like, three-pointers, rattles, nostril bowls, snuffing tubes, snuff plateaus, and incense burners. These categories were also available among the Taíno as shamanism was also part of their society. Rattles, benches, snuffing tubes, special cohoba vessels, ceremonial pestles, vomiting spatulas, and cohoba stands were used. The egalitarian Saladoid society changed into a stratified society of the Taíno. Shamanism was not restricted anymore to the shaman or behique, but also the cacique used shamanistic paraphernalia and cohoba.Show less
De oorspronkelijke opzet van dit onderzoek was om meer te weten te komen over de onderlinge relaties tussen munten uit de Laat Romeinse periode waarop op de muntzijde architectuur is afgebeeld, de...Show moreDe oorspronkelijke opzet van dit onderzoek was om meer te weten te komen over de onderlinge relaties tussen munten uit de Laat Romeinse periode waarop op de muntzijde architectuur is afgebeeld, de afgebeelde architectuur zelf en het door het rijk gevoerde beleid. Hierbij werd gebruik gemaakt van een aantal specifieke vragen, gebaseerd op criteria bepaald en gebruikt door Thera T. Smit bij een eerder onderzoek betreffende dit onderwerp. 37 Het verschil met het onderzoek van Smit is dat dit onderzoek zich toespitst op de muntslagen geïntroduceerd met Diocletianus’ monetaire hervorming tot aan de laatste Romeinse of Byzantijnse munten waarop architectuur is afgebeeld. Om deze reden en om te pogen meer inzicht te verkrijgen in de achterliggende redenen voor de keuze van bepaalde architectuur op een bepaald type munt, is er afgeweken van de opzet van Smit. Voor het onderzoek is ook gebruikt gemaakt van een tabel waarin gegevens, verkregen uit verschillende literaire bronnen, over een relatief groot aantal relevante objecten, zijn opgenomen. Een dergelijke werkwijze is noodzakelijk vanwege het aantal objecten waarmee men te maken heeft en omdat al snel duidelijk wordt dat zij zijn te verdelen in een aantal groepen waarin de individuele objecten een bepaald thema delen en onderling slechts qua vormgeving en detail van elkaar verschillen. Bovendien hebben de munten uit de betreffende periode een significant ander karakter dan munten uit eerder periodes, zoals die behandeld zijn door Smit. In tegenstelling tot eerdere muntuitgaven, zijn op uitgaven uit de periode van Diocletianus’ hervormingen en daarna vrijwel geen individueel te identificeren bouwwerken afgebeeld. Munten uit deze periodes laten veelal dezelfde “anonieme” bouwwerken zien, die overigens als algemeen model vaak wel zeer herkenbaar zijn zoals bij munten van het Wachtpost type.38 Het is echter niet altijd geheel duidelijk wat elk specifiek afgebeeld element precies moet voorstellen en vaak zijn er meerdere verklaringen mogelijk. De anonimiteit van de afgebeelde structuren en het thematische karakter van de munt-uitgaven behoren ook tot de redenen waarom de oorspronkelijk bepaalde methodes en technieken, gebaseerd om die van Smit, achteraf slechts beperkt toereikend blijken te zijn voor onderzoek van objecten uit de Laat Romeinse periode. Omdat deze observatie een van de belangrijkste is met betrekking tot architectonische muntbeelden uit de periode, is er voor gekozen de oorspronkelijke opzet niet te wijzigen. Een andere belangrijke observatie is dat relaties tussen architectonisch muntbeeld en Rijksbeleid, alsmede het belang van enkele terugkerende elementen op het muntbeeld van bepaalde muntseries, niet helder naar voren komen zonder munten, waarvan het muntbeeld niet van architectonische aard is, bij de analyse te betrekken. Het verdient daarom aanbeveling aan eenieder die zicht waagt aan een verdere verdieping in het onderwerp, in ieder geval alle typen munten uit een bepaalde serie, met én zonder architectuur op het muntbeeld, in beschouwing te nemen.Show less
Since the introduction of quantum mechanics, countless many have racked their brains over the interpretation of the theory. An answer to the measurement problem is part of the interpretation and...Show moreSince the introduction of quantum mechanics, countless many have racked their brains over the interpretation of the theory. An answer to the measurement problem is part of the interpretation and consequently the problem has frequently been discussed. Some however do not see a measurement problem at all and hence the measurement problem problem was born: Does the measurement problem exist at all? Belavkin acknowledges a problem and has described a way to solve it in a difficult paper in 2007 (see [1]). His theory is not widely known, probably due to the complexity of his paper. Therefore it seems important to explain Belavkin’s framework in the most simple way and applied to the most simple examples to help it become more well-known and understood. Goal of this thesis is to formulate Belavkin’s framework in an easy way. In addition we try to understand several much used models in the quantum theory using his framework. This thesis is not an attempt to reconstruct or simplify the whole theory of Belavkin, only the discrete time and not the continuous time part. At the same time this is not a literature review of other ways to solve the measurement problem. The thesis has the following structure. The first section gives our view on the measurement problem. That gives directly our take on the measurement problem problem. Belavkin’s framework as we will use it in this thesis is constructed in the second section; it is used then in section 3 to give a simple but important application. The main part of the thesis is section 4 which shows that the master equation approach, often used in quantum optics, can be embedded in Belavkin’s theory. The constructive way we do this gives us machinery to give a Belavkin-type solution to the problem of modeling a Geiger counter.Show less
In elementary functional analysis, one is taught that all normed vector spaces of given finite dimension over the reals or the complex numbers are isomorphic. One therefore could conclude that the...Show moreIn elementary functional analysis, one is taught that all normed vector spaces of given finite dimension over the reals or the complex numbers are isomorphic. One therefore could conclude that the theory of finite-dimensional vector spaces is trivial and not worth investigating. In this bachelor thesis, I will try to convince the reader that this is not the case. For instance, when investigating general Banach spaces one comes upon the field of local theory. This research area studies finite-dimensional normed spaces and the relation between a Banach space and its finite-dimensional subspaces. We will delve into a small part of this theory by introducing the BanachMazur distance, a fundamental tool when studying finite-dimensional normed spaces. Methods developed in the study of this distance have helped answer several longstanding questions about Banach spaces, and are used in other areas such as operator theory and harmonic analysis [Tomczak-Jaegermann 1989, p. x,xi]. The Banach-Mazur distance defines a metric on a set of equivalence classes of normed spaces, thereby defining the ’space of spaces’ from the title of this thesis. We can then ask ourselves several questions about this space, amongst which whether the space is bounded and compact. The first questions leads to the theorem of John (1948), which gives an upper bound for the diameter of this space. The problem of determining the quality of this upper bound was left open for some time, until it was solved in 1981 by Gluskin. His proof uses an interesting measure-theoretic approach which has since then been used in several other results. This theorem is the main piece of this thesis, and we will work out in more detail his short but very technical proof [Gluskin 1981]. In the paragraph following this introduction, we introduce the Banach-Mazur distance as a way of measuring how different two norms on isomorphic vector spaces are. We explore some of the properties of this distance. Using this distance, we can define a metric on the set of equivalence classes of n-dimensional (n ∈ N) normed spaces over the reals, and in the third section we go on to explore some of the properties of this metric space. In the fourth paragraph, we introduce the theorem of Gluskin to which we alluded previously, and go on to prove it, using the results from two appendices. We conclude with a paragraph stating some additional results using the same technique as Gluskin’s proofShow less
