Emotions and emotional expressions are an integral part of human society. This study aims to add to our knowledge concerning whether people have an attentional bias toward a face expressing an...Show moreEmotions and emotional expressions are an integral part of human society. This study aims to add to our knowledge concerning whether people have an attentional bias toward a face expressing an emotion, depending on the gaze direction of the face. The saliency of emotional expressions has previously been researched. However, the dot-probe task has so far not been used to investigate whether people have an attentional bias toward a certain emotion depending on its gaze direction. We used the dot-probe task to measure an attentional bias between (1) angry faces with direct gazes and angry faces with averted gazes and (2) fearful faces with direct gazes and fearful faces with averted gazes. We hypothesized that (1) people have an attentional bias toward angry faces with a direct gaze when compared to angry faces with an averted gaze and (2) people have an attentional bias toward fearful faces with an averted gaze when compared to fearful faces with a direct gaze. Our study did not yield significant results. However, age was found to be a significant factor and a major limitation of our study was a narrow age range with only 7 participants over the age of 30. We conclude with describing the limitations of our study and providing recommendations for future studies.Show less
Het vertonen van gezichtsuitdrukkingen is één van de manieren waarop emoties gedeeld worden met een ander individu; het heeft een communicatieve functie (Nelson & Russell, 2013). De mate waarin...Show moreHet vertonen van gezichtsuitdrukkingen is één van de manieren waarop emoties gedeeld worden met een ander individu; het heeft een communicatieve functie (Nelson & Russell, 2013). De mate waarin het spiegelen (mimicry) van gezichtsuitdrukkingen voorkomt bij gorilla’s (Gorilla gorilla) kan mogelijk iets zeggen over de communicatieve functie van emoties bij dieren. Om meer inzicht te krijgen in dit fenomeen, is in dit onderzoek onderzocht in welke mate gorilla’s een speelgezicht spiegelen wanneer zij deze observeren in een videobeeld van twee interactieve soortgenoten (experimentele conditie). Dit werd vergeleken met de mate waarin gorilla’s een speelgezicht vertonen wanneer zij een videobeeld observeren met hierin neutrale gezichtsuitdrukkingen van soortgenoten (controleconditie). De data die voor dit onderzoek gebruikt is komt uit video-opnames van gorilla’s in dierentuin Diergaarde Blijdorp te Rotterdam. Op deze video-opnames is hun vrijwillige deelname aan dit onderzoek te zien. Om de gecodeerde data te analyseren is gebruik gemaakt van de Wilcoxon Signed Rank test. Er is geen significant verschil gevonden in het voorkomen van een speelgezicht bij gorilla’s tussen de experimentele conditie en de controleconditie. De nulhypothese kon niet verworpen worden. Mogelijk is dit resultaat het gevolg van een te kleine onderzoekspopulatie, een te kort gewenningsproces voor de gorilla’s aan de onderzoeksopstelling of het idee dat gorilla’s mogelijk begrijpen dat zij naar een videobeeld kijken en hierdoor anders reageren. Eventueel vervolgonderzoek zou zich kunnen richten op het verbeteren van deze beperkingen.Show less
Emotionele expressies zijn nuttig voor mensen en mensapen en evolutionair gezien voordelig voor communicatie met soortgenoten. Een speelgezicht tonen kan gezien worden als een emotionele expressie....Show moreEmotionele expressies zijn nuttig voor mensen en mensapen en evolutionair gezien voordelig voor communicatie met soortgenoten. Een speelgezicht tonen kan gezien worden als een emotionele expressie. Eerder onderzoek suggereert dat gorilla’s, behorend tot de mensapen, een speelgezicht kunnen tonen en dat gorilla’s speelgezichten kunnen spiegelen. Een speelgezicht is te herkennen aan een ontspannen, open mond met opgetrokken mondhoeken. Het is niet duidelijk of gorilla’s een speelgezicht spiegelen wanneer ze zelf niet aan het spelen zijn. Daarom zijn gorilla’s uit Diergaarde Blijdorp geobserveerd en is er onderzocht of gorilla’s significant vaker een speelgezicht toonden wanneer ze naar filmpjes van spelende gorilla’s met een speelgezicht (speel-filmpjes) keken, vergeleken met controle-filmpjes. In dit onderzoek is dit niet significant aangetoond. Dit suggereert dat gorilla’s geen speelgezicht spiegelen van andere individuen, als ze zelf niet aan het spelen zijn. Dit kan betekenen dat het vermogen tot het spiegelen van een speelgezicht nog niet aanwezig was bij de gemeenschappelijke voorouders van gorilla’s en mensen. Daarnaast blijkt uit dit onderzoek dat naar andere individuen kijken, krabben, neus afvegen en gapen niet significant vaker voorkomen bij nietspelende gorilla’s die kijken naar speel-filmpjes, vergeleken met controle-filmpjes. Dit suggereert dat het kijken naar spelende gorilla’s geen invloed heeft op de drang naar sociale interactie en op het ervaren van stress door de kijkende gorilla. Vervolgonderzoek is nodig om de resultaten van dit onderzoek te reproduceren en te bepalen of deze te generaliseren zijn naar andere gorilla’s en mensapen.Show less
Wanneer mensen zich in een sociale context bevinden zijn zij ertoe in staat om emotioneel gekoppeld te raken met anderen (Dezecache et al., 2013). Het congrueren van emoties en gedragingen kan...Show moreWanneer mensen zich in een sociale context bevinden zijn zij ertoe in staat om emotioneel gekoppeld te raken met anderen (Dezecache et al., 2013). Het congrueren van emoties en gedragingen kan ertoe leiden dat individuen zich mede gaan synchroniseren in hun fysiologische activiteit (Golland, Arzouan, & Levit-Binnun, 2015). Er is echter nog weinig bekend over of fysiologische synchronisatie kan leiden tot gedrag synchronisatie wat betreft de emotionele aandachtsbias. Deze scriptie heeft tot doel te onderzoeken of fysiologische synchronisatie kan leiden tot gelijktijdige gedragsovereenkomsten in de emo-aandachtsbias. Voor het vaststellen van de fysiologische synchronisatie maat wordt er data overgenomen vanuit een eerder onderzoek. Voor het toetsen van de aandachtsbias wordt er gebruik gemaakt van de Dot-probe taak. De participanten (n = 54) worden opgedeeld in dyades. Binnen elke dyade wordt het gemiddelde verschil van de emo-aandachtsbias bepaald. Deze score wordt, met gebruik van de Pearson’s R, gecorreleerd aan de fysiologische synchronisatie maat van de dyade. Er wordt verwacht dat een hogere fysiologische synchronisatie maat leidt tot gelijkwaardiger gedrag op de Dot-probe taak. Gebaseerd op de Bayes factor zijn er drie mogelijke uitkomst scenario’s opgesteld: het alternatieve, ambigue en nul scenario. Daarmede is de ‘Inclusion of Other in the Self (IOS)’ schaal toegevoegd. Hiermee wordt er onderzocht of de mate van het gevoel van overlap gecorreleerd is aan de fysiologische synchronisatie maat en aan het gedrag op de Dot-probe taak. De resultaten van het alternatieve scenario representeren situaties waarin er sprake is van een sterk effect van de fysiologische synchronisatie maat op de gelijktijdige gedragsovereenkomsten in de emo-aandachtsbias. Dit effect is bekeken voor de emoties woede, walging, angst, verdriet, blijheid, verdriet en verrassing. Hierbij is het effect het sterkst bij de emoties woede en verdriet. De resultaten van het ambigue en nul scenario representeren een situatie waarin er meer anekdotisch bewijs geleverd moet worden of waarin er geen sprake is van een verband. Daarnaast leidt een hoge fysiologische synchronisatie maat tot een hogere maat van gevoel van overlap wat leidt tot gelijkwaardiger gedrag op de Dot-probe taak. Deze scriptie dient als een preregistratie voor vervolgonderzoek, aangezien het oorspronkelijke onderzoek niet fysiek verricht kon worden wegens het Coronavirus (COVID-19).Show less
