Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In dit eindwerkstuk kijk ik naar de verschillende wijze waarop het zogeheten ‘Warmerdamiaans’ tot uiting komt in de films en schilderijen van Alex van Warmerdam. De vanzelfsprekendheid waarmee Van...Show moreIn dit eindwerkstuk kijk ik naar de verschillende wijze waarop het zogeheten ‘Warmerdamiaans’ tot uiting komt in de films en schilderijen van Alex van Warmerdam. De vanzelfsprekendheid waarmee Van Warmerdam een eigen wereld neer zet in diverse media resulteerde in de onderzoeksvraag: hoe kan er naar Alex van Warmerdams films en schilderijen worden gekeken via de intertekstuele notie van auteurschap? Ik kijk naar wat het concept ‘auteur’ heeft betekend en tegenwoordig betekent in de filmwetenschap. Dit doe ik aan de hand van theorieën van Francois Truffaut, Peter Wollen en Jonathan Gray. Ik heb ook onderzocht hoe verschillende manieren van intertekstualiteit worden uitgelegd, aan de hand van Jonathan Gray’s en Maaike Meijers theorie. Om antwoord te geven op mijn onderzoeksvraag heb ik gebruik gemaakt van drie verschillende case-studies van Van Warmerdams hand: Schneider vs. Bax, Tronies en L’histoire kaputt. In de film Schneider vs. Bax ligt mijn focus op een schilderij die in de mise-en-scène te zien is en op welke wijze dit schilderij een nieuwe kijkhouding afdwingt. Vervolgens kijk ik naar de schilderijen in de solo-tentoonstelling Tronies en maak ik twee verschillende close-readings. Eén waarbij Schneider vs Bax als paratekst voor de tentoonstelling gebruikt wordt en één waarin ik kijk naar de intertekstuele verwijzingen die de schilderijen en de tentoonstellingstekst oproepen. In de laatste case-study onderzoek ik hoe Van Warmerdam als auteur invloed heeft op zijn schilderfilm L’histoire kaputt. Tot slot kan ik concluderen dat de verschillende ‘brillen’ die ik tijdens dit onderzoek heb opgezet, tot nieuwe inzichten hebben geleid. Zoals het inzicht dat het niet noodzakelijk is om Van Warmerdam zowel als schilder als filmmaker te bezien, maar dat het de kijker, mij in dit geval, fijngevoeliger maakt voor terugkerende elementen. Eén van deze elementen is de handeling van het schilderen, wat als startpunt voor een zou kunnen dienen voor een nieuw onderzoek naar Van Warmerdams films.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In dit onderzoek is nagegaan hoe de receptie van het gedicht Die Kind van Ingrid Jonker is veranderd. Hierbij werd onderscheid gemaakt tussen drie momenten, het moment van uitbrengen in 1963,...Show moreIn dit onderzoek is nagegaan hoe de receptie van het gedicht Die Kind van Ingrid Jonker is veranderd. Hierbij werd onderscheid gemaakt tussen drie momenten, het moment van uitbrengen in 1963, Nelson Mandela’s voordracht van het gedicht in 1994 en de receptie in het heden. Hoe heeft de receptie van Ingrid Jonkers gedicht Die Kind in het jaar van uitbrengen 1963, 1994 en het heden de interpretatie en betekenis van het gedicht beïnvloed, en welke rol hebben historische en politieke contexten gespeeld in deze veranderende receptie? Voor het onderzoek is onder andere gebruikgemaakt van recensies, kranten- en tijdschriftartikelen, YouTube video's en reacties. Uit het onderzoek is gebleken dat de receptie van het gedicht door de tijden heen is veranderd. Ten tijde van de verschijning was er onder andere kritiek op de vrije versvorm en het gebrek aan interpunctie, desondanks was er ook waardering voor het gedicht en de bundel waarin het gedicht verscheen Rook en Oker (1963). Na het afschaven van de Apartheid en het aantreden van Nelson Mandela kwam het gedicht in de belangstelling. Mandela droeg het gedicht voor tijdens zijn aantredingsspeech in 1994. Het was een verzoenend gebaar en gaf het gedicht een historische lading. Er werd minder gefocust op de technische aspecten van het gedicht en meer op Jonkers leven en moeizame relatie met haar vader. In het heden is het gedicht wordt het werk behandeld op scholen in Zuid-Afrika. De focus ligt voornamelijk op de symboliek van het gedicht, ook worden de technische elementen van het gedicht behandeld. Er is een horizonsverandering geweest, waar het gedicht eerst werd bekritiseerd, wordt het nu geroemd. De vrije versvorm wordt in het heden niet gehekeld. Daarnaast voegt de Mandela’s voordracht een extra lading aan het gedicht toe en is het in de huidige receptie het gedicht verbonden aan Mandela.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Deze scriptie onderzoekt de complexe wisselwerking tussen cinema en fictie gecombineerd met het concept van leedvermaak. Het kijkt hoe deze mediavormen het publiek uitnodigen om na te denken over...Show moreDeze scriptie onderzoekt de complexe wisselwerking tussen cinema en fictie gecombineerd met het concept van leedvermaak. Het kijkt hoe deze mediavormen het publiek uitnodigen om na te denken over en deel te nemen aan het spektakel van lijden. Door middel van gedetailleerde casestudies van The Hunger Games, Squid Game en Funny Games wordt onderzocht hoe de weergave van geweld en menselijk lijden zich heeft ontwikkeld in zowel fictieve als realiteitscontexten. De analyse onthult de ingewikkelde lagen van het kijken, waarbij het publiek schakelt tussen passieve kijkers en actieve deelnemers aan de consumptie van gemedieerd geweld. De scriptie betoogt dat realityseries de scheidslijnen tussen realiteit en fictie vervagen, maar vaak niet dezelfde kritische zelfreflectie oproepen als hun fictieve tegenhangers. Daarentegen gebruiken films zoals The Hunger Games en Funny Games narratieve technieken om kijkers te confronteren met hun eigen voyeuristische neigingen, waardoor een diepere ethische betrokkenheid wordt gestimuleerd. Door gebruik te maken van theoretische kaders uit filmstudies en psychologie, inclusief inzichten van Susan Sontag en Alison Young, benadrukt de scriptie de blijvende kracht van fictie om kritisch na te denken over geweld in de echte wereld en maatschappelijke normen. Uiteindelijk benadrukt dit onderzoek de cruciale rol van cinema in het vormgeven en uitdagen van onze percepties van lijden en moraliteit. Het roept op tot een genuanceerd begrip van hoe verschillende mediavormen onze betrokkenheid bij en reacties op menselijk lijden beïnvloeden, en spoort zowel makers als publiek aan om na te denken over de ethische implicaties van hun consumptie van geweld als vermaak.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In begin van de jaren nul scherpte Allan Cameron de tendens aan waarin het ging om films die de gangbare chronologie nadrukkelijk oprekken. Hierin bespreekt hij de films 21 Grams en Irreversible,...Show moreIn begin van de jaren nul scherpte Allan Cameron de tendens aan waarin het ging om films die de gangbare chronologie nadrukkelijk oprekken. Hierin bespreekt hij de films 21 Grams en Irreversible, die beiden een achronologische vertelling hanteren. In deze zogeheten ‘modular narratives’ duidt Cameron op een beladen verhouding tussen toeval - ‘contingency’ - en orde. De atemporele vertelstructuur van de films zetten de gevallen van willekeur namelijk op de voorgrond, maar heeft ook een bijdrage in hoe de kijker de film als samenhangend geheel ervaart. Hierdoor ontstaat er dus een evenwicht tussen contingency en orde. In mijn eindwerkstuk richt ik mij op films die zich vlak voor deze tendens afspeelden: Trois Couleurs: Rouge (Krzyzstof Kieślowski, 1994) en Short Cuts (Robert Altman, 1993). Beide films zijn onderworpen aan willekeur. Echter, het verschil met Camerons casussen, wil ik betogen, is dat de films een extremere uitwerking van contingency zijn. Aan de hand van uitvoerige analyses leg ik deze aard van de films uit. Voor Rouge zal ik de onduidelijke manifestatie van een achtergrondpersonage naar voren dragen als een ongemarkeerde flashback. De atemporaliteit is dus ingebed en impliciet. Hierdoor dringt het idee van toeval zich op. In Short Cuts kruisen acht verhaallijnen elkaar voortdurend, maar dienen die ontmoetingen niet tot een functie. De ‘climax’ van de film is een onjuiste oorzaak- gevolgrelatie, waardoor causaliteit wordt ondermijnd. Hierdoor dient de willekeurigheid niet tot een resolutie. In Camerons films hebben de gevallen van willekeur nog een functie voor de manier waarop het verhaal als geheel ervaren wordt. In mijn casussen is dat niet op dezelfde wijze op te merken. Beide films zijn op daarom gevallen van een narratief waar willekeur wezenlijker is dan causaliteit.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Er zijn eindeloos veel films waarin gedronken wordt. Dat kan een ‘gezellige dronk’ zijn in een sociale setting, maar het nuttigen van alcohol kan ook overgaan in agressieve dronkenschap. In dit...Show moreEr zijn eindeloos veel films waarin gedronken wordt. Dat kan een ‘gezellige dronk’ zijn in een sociale setting, maar het nuttigen van alcohol kan ook overgaan in agressieve dronkenschap. In dit onderzoek maak ik een selectie van enkele films rondom het thema alcoholisme. De vraag daarbij is: wordt alcoholgebruik in de gekozen films geromantiseerd dan wel geproblematiseerd? Of is het misschien soms een combinatie van beide? Het onderzoek richt zich dus op de representatie van alcohol in films. De combinatie van deze twee onderwerpen is in de filmwetenschap nauwelijks behandeld. De belangrijkste studie is die van de socioloog Norman Denzin, en zijn werk zal ik dan ook bespreken. Het eerste hoofdstuk gaat in op de geschiedenis van alcoholisme in film en vanaf het tweede hoofdstuk volgen de filmanalyses. Bij Days of Wine and Roses (Blake Edwards, 1962), gemaakt ten tijde van klassiek Hollywood, slaat de komische toon om in een tragische toon. Door toedoen van Joe begint Kirstie te drinken en raakt verslaafd waardoor hun huwelijk stuk gaat. Maar de ‘zachte’ dissolves geven aan dat Joe haar wel blijft liefhebben. The Lost Weekend (Billy Wilder, 1945), ook klassiek Hollywood, biedt een voortdurende mengeling van komedie en tragedie. Er zijn grappige waanbeelden, bijvoorbeeld als hij bij een opera alleen maar drankflessen ‘ziet’, via superimposition. Maar een scène met dramatische waanbeelden, zoals bij een delirium tremens, wordt getoond via harde cuts. Don wordt uiteindelijk gered door zijn vriendin die hem liever dronken dan dood ziet. De meer onafhankelijk geproduceerde Leaving Las Vegas (Mike Figgis, 1995) keert dit om. Ben is vastbesloten om zich dood te drinken en hij duldt het gezelschap van Sera alleen maar als zij hem dat toestaat. Zodra zij wil ingrijpen, laat hij haar achter, en een mentaal shot is een teken dat zij Bens alcoholisme accepteert. Op die manier kan hij ‘gelukkig’ doodgaan. De Deense film Druk / Another Round (Thomas Vinterberg, 2020) voert de romantisering het verste door. Deze film onderzoekt of je beter functioneert als je een beetje alcohol drinkt. Het handheld camerawerk wekt daarbij de indruk dat de cameraman zelf ook meedoet aan het alcoholexperiment van de docenten. Dat een van hen overlijdt, is niet per se het gevolg van alcoholgebruik. De film suggereert dat hij mentale problemen heeft en dat is de oorzaak van zijn dood. Alcoholgebruik is op zich niet verkeerd, zolang het je lukt om met mate te drinken.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In mijn scriptie heb ik geprobeerd mijn onderzoeksvraag “hoe gebruiken auteurs African Wax om hun verhaal te vertellen?" te beantwoorden. Hiervoor heb ik in mijn eerste hoofdstuk gekeken naar de...Show moreIn mijn scriptie heb ik geprobeerd mijn onderzoeksvraag “hoe gebruiken auteurs African Wax om hun verhaal te vertellen?" te beantwoorden. Hiervoor heb ik in mijn eerste hoofdstuk gekeken naar de geschiedenis van de stoffen van Vlisco. Deze stoffen zijn gebaseerd op de traditionele Indonesische Batik. De stoffen worden geproduceerd in Nederland, maar krijgen in Afrika betekenis door marktvrouwen. Ik heb gekeken welke termen passen bij de stof die het bedrijf maakt en tevens kritisch gereflecteerd op deze geschiedenis. Zo zijn er mensen kritisch op de termen die Vlisco gebruikt op hun website, waaronder ‘rijke geschiedenis’ en ‘interconnectedness’. Vervolgens heb ik in het tweede hoofdstuk onderzocht of de stof te lezen is als een narratieve tekst en / of een cultuurtekst. Ik heb hiervoor de theorie van Bal en Meijer gebruikt en toegepast op een was-print van Vlisco genaamd Don’t get married empty-handed. In mijn derde hoofdstuk heb ik de films ( en in het bijzonder het gebruik van was-prints) Xala van Abderrahmane Sissako en Bamako van Ousmane Sembène geanalyseerd. Uit mijn analyse kwam naar voren dat er overeenkomsten, maar ook verschillen zijn in de manier waarop de auteurs de was-prints gebruiken. Als laatste heb ik in mijn vierde hoofdstuk het gebruik van African Wax en prints in twee werken van de kunstenaar Yinka Shonibare bestudeerd: Space Walk en Leisure lady (with pugs). Voor Space Walk maakte Shonibare een eigen was-print, waar hij in Leisure lady juist een imitatie maakte van een Vlisco stof. Ik heb het betekenis effect? van beide prints in beide werken onderzocht. Ook heb ik de werken gebruikt om te reflecteren op uitspraken gedaan door van het hoofd van de ontwerpafdeling van Vlisco. In mijn conclusie zal blijken dat auteurs African Wax in hun films verwerken, vaak om een bestaande boodschap te versterken, maar soms ook om extra betekenis toe te voegen.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Perceptief activisme laat zien welke rol de perceptie van de dode en verloren natuur speelt in Joy Williams’ roman Harrow (2021). De roman beschrijft hoe een klimaatcatastrofe heeft geleid tot...Show morePerceptief activisme laat zien welke rol de perceptie van de dode en verloren natuur speelt in Joy Williams’ roman Harrow (2021). De roman beschrijft hoe een klimaatcatastrofe heeft geleid tot pessimisme en leegte in de mentale belevingswereld van de personages. Een bespreking van Felix Guattari’s The Three Ecologies (1989) laat zien hoe de nauwe banden tussen de ecologische omgeving, het individu en de maatschappij ook leidt tot het verval van deze laatste twee. Tegelijkertijd wekt de interpretatie en beleving van levende elementen in de natuur ook hoop op, en biedt het de ruimte voor een nieuwe manier van leven in de post-natuur. Dit wordt uitgewerkt aan de hand van Isabelle Stengers concept ‘the art of paying attention’ uit haar werk In Catastrophic Times: Resisting the Coming Barbarism (2015). De thesis onderzoekt hoe de tekstualiteit van het landschap hierin een belangrijke rol speelt. Vooral het hoofdpersonage en haar vermogen om deze ecologische leegte als betekenisvol en levendig te zien maakt duidelijk hoe perceptie een activistisch potentieel krijgt. Ondanks het onvermogen om maatschappelijke verandering teweeg te brengen, blijft dit perceptief activisme toch krachtig, juist doordat het binnen een precaire situatie de omgeving als waardevol blijft zien. Dit wordt beargumenteerd via een bespreking van Terry Eagletons Hope Without Optimism (2015) en een analyse van schaaleffecten binnen de roman. Via close-readings van Harrow richt deze thesis zich voornamelijk op het narratologisch concept focalisatie, de manier waarop literaire beschrijvingen gevormd worden binnen de visie van een personage. Hierdoor leidt de perceptie van het hoofdpersonage tot een herwaardering van de natuur, en vecht zo de ideologische krachten van Harrows kapitalistische maatschappij aan. Door zich open te stellen voor de indrukken van haar leefomgeving, vormt ze een nieuw wereldbeeld dat zich bewuster is van de invloed van de ecologische omgeving op het individu en de maatschappij. Dit vormt de basis voor een nieuw mens-zijn voorbij het destructieve maatschappelijk klimaat in Harrow.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Ondanks de geschiedenis die strip en animatie delen, veranderd de relatie tussen deze media met de komst van 3D-computeranimatie rond de eeuwwisseling. Hedendaagse CG, computer graphics, ofwel...Show moreOndanks de geschiedenis die strip en animatie delen, veranderd de relatie tussen deze media met de komst van 3D-computeranimatie rond de eeuwwisseling. Hedendaagse CG, computer graphics, ofwel beeld gemaakt door computers, zijn ontwikkeld om fotorealistisch beeld te creëren, wat ten koste gaat van de meestal non-realistische artistieke en stilistische esthetiek van strip en traditionele animatie. Moderne 3D-animatie gaat zich hierdoor meer bezighouden met een realisme-effect creëren dan strip en traditionele animatie voorheen deden. Echter, de computer geanimeerde 3D-film Spider-Man: Across the Spider-Verse uit 2023 breekt met deze drang naar fotorealistisch beeld door formeel en inhoudelijk te verwijzen naar strip- en animatieconventies van vroeger. Deze film brengt bijvoorbeeld de lijn terug, ondanks dat deze was verdwenen met de komst van driedimensionaal bewegend beeld, waardoor het tekenproces van de kunstenaar zichtbaar wordt gemaakt. Ook manieren waarop lichamen in beweging werden gebracht in statische of schokkerige 2D-media komen voor in Across the Spider- Verse, maar worden hier gecombineerd met computeranimatie en krijgen zo nieuwe effecten. Ook de manier waarop strips in kleuren werden geprint komen voor in deze film, waarbij bijvoorbeeld bepaalde fouten en medium specifieke elementen van dit printproces bewust worden toegevoegd om 3D- specifieke elementen na te bootsen. Als laatste wordt er ook gespeeld met de manier waarop strips worden gelezen, aangezien dit fundamenteel verschild van de manier waarop animatie wordt bekeken, waarbij Across the Spider-Verse technieken gebruikt die de kijker doet denken aan de temporaliteit en ruimtelijkheid van het lezen van stripboeken. Hoe deze stijlmiddelen precies worden verwerkt in de film geeft antwoord op de vraag waarom dit gebeurt. Spider-Man: Across the Spider-Verse geeft namelijk bepaalde stijlen en conventies uit media van het verleden opnieuw vorm, omdat deze film wil breken met de hedendaagse drang naar fotorealisme en hierdoor nostalgisch gaat kijken naar de vormgeving en gemaaktheid van oude media.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
De politieke ontologie van het individu als netwerk laat zien hoe een rouwproces komt te fungeren als een vorm van verzet in de korte film _when_scrolling_becomes_scrying (Janilda Bartolomeu, 2023)...Show moreDe politieke ontologie van het individu als netwerk laat zien hoe een rouwproces komt te fungeren als een vorm van verzet in de korte film _when_scrolling_becomes_scrying (Janilda Bartolomeu, 2023). Aangezet door de rouw om de plotselinge dood van haar vader, dwaalt Janilda door online datasporen en, al dan niet bewust op zoek, treft ze een digitaal nalatenschap van fragmenten van vroegere aanwezigheid aan. Hoe gaan we in de hedendaagse genetwerkte wereld om met (on)sterfelijkheid online? De scriptie brengt verschillende aspecten van _when_scrolling_becomes_scrying in verband met verschillende academische concepten. Enkele van de theoretici die voornamelijk aangehaald zullen worden zijn Lev Manovich (databasevorm) in hoofdstuk 1, Gilbert Simondon (metastabiele individuatie) in hoofdstuk 2, en Gilles Deleuze (virtualiteit) in hoofdstuk 3. Alle aspecten zullen samen komen in een conclusie over de plek van rouw in de genetwerkte wereld en de weerstand die het daarin kan bieden.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
‘Trans(*)cenderen: Poëzie als een performatieve trans(*) ruimte in Nederland’ ontwikkelt een trans(*) – dat wil zeggen, een overstijgende beweging met betrekking tot binaire (gender)structuren...Show more‘Trans(*)cenderen: Poëzie als een performatieve trans(*) ruimte in Nederland’ ontwikkelt een trans(*) – dat wil zeggen, een overstijgende beweging met betrekking tot binaire (gender)structuren duidende – poëtica toegespitst op de Nederlandse maatschappelijk-politieke ruimte na 2020. Het doel van deze scriptie is niet zozeer om trans(*) poëzie voortkomend uit een contemporaine Nederlandse ruimte te vangen in een afgebakend en gereguleerd kader, dat zich beperkt tot genderthematiek en slechts zou spreken tot een trans(*) publiek, maar eerder om te schetsen hoe trans(*) poëzie, als een trans(*)cenderende sensibiliteit, en de ruimtes waarin zij resoneert elkaar wederzijds (her)vormen. Aan de hand van een samenspel tussen enerzijds een hybride theoretische benadering, die queer- en affecttheorie verbindt met tekstinterne analysestrategieën, en anderzijds de door praktijkervaring geïnformeerde inspraak van trans(*) poëtische makers gebaseerd in Nederland, demonstreert deze scriptie hoe een Nederlandse trans(*) poëtica zich destabiliserend verhoudt tot het Nederlandse maatschappelijk-politieke vertoog, dat zich na 2020 uitgesprokener grondt in polariserende binaire opposities tussen een normatieve zelf en een Ander. Deze scriptie betoogt dat een Nederlandse trans(*) poëtica performatieve trans(*) ruimtes in de taal vrijmaakt, waarin zij poreuze bestaansvormen verbeeldt die binaire structuren overstijgen en via hun aanhoudende herhalingen langzamerhand doordringen in het extra-poëtische domein.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In deze scriptie neem ik ‘object shows’ onder de loep, een genre van YouTube-animatieseries die een cast hebben van levende voorwerpen. Ik onderzoek de eigenzinnige wijze waarop deze series...Show moreIn deze scriptie neem ik ‘object shows’ onder de loep, een genre van YouTube-animatieseries die een cast hebben van levende voorwerpen. Ik onderzoek de eigenzinnige wijze waarop deze series vertogen over en engagement met gender laagdrempelig faciliteren voor een jong publiek, bewust en onbewust. De personages in object shows, naar wie ik in deze scriptie verwijs als ‘objects’, hebben geen geslachtelijke oorsprong waartoe ze hun genders moeten verhouden, maar kennen desondanks toch een binair model van gender. Aan de hand van een driedeling van narratieve wetmatigheden (fysiek, sociaal-cultureel, genregebonden), bestudeer ik hoe in object shows en hun fan-gemeenschap, de Object Show Community (OSC), met deze paradox wordt omgegaan. Dit doe ik door diverse elementen van object shows te close-readen, waaronder de animatiestijl, personageontwikkelingen, comments van fans en zogenaamde ‘objectsona’s’. Mijn analyse onderbouw ik hoofdzakelijk door middel van de volgende concepten: Yasco Horsmans ‘protoplasmatisch lichaam’ en Thomas Lamarres ‘limited animation’ in hoofdstuk 1, Judith Butlers ‘genderperformativiteit’ en Linda Hutcheons definitie van ironie in hoofdstuk 2 en ten slotte Axel Bruns’ ‘produsage’ en de aanvulling op dit concept van Mar Guerrero-Pico et al in hoofdstuk 3. Op basis van deze analyses constateer ik dat er sprake is van twee dominante tendensen in object shows, een van ‘trial and error’ en een van ‘herhaling plus verschil’. De trial-and-error-tendens komt voort uit het gegeven dat objects in veel series regelmatig omkomen maar vervolgens geregenereerd kunnen worden, wat een radicale notie van kwetsbaarheid en vrijblijvendheid suggereert. Het blijkt ook uit het feit dat jonge makers in de OSC gestimuleerd worden om laagdrempelig creatieve werken te maken, ongeacht of deze daadwerkelijk afgemaakt worden. De tendens van ‘herhaling plus verschil’ komt voort uit de ironische spanningen tussen de weerspiegeling van gendernormen in objects en de ondermijning van deze normen, doordat objects ontologisch niet in een cisnormatief kader passen. Ook manifesteert de tendens zich in de aanzienlijke dominantie van genreconventies in het object shows-genre, die ondanks, of misschien dankzij, deze dominantie gepaard gaat met diverse genresubversies. Door deze twee tendensen gezamelijk zijn object shows in staat om op ludieke en toegankelijke wijze hun veelal minderjarig publiek te stimuleren om vrijzinniger te denken over of meer experimenteel om te gaan met gendernormen. Object shows kunnen een verkenning van gender faciliteren buiten menselijke cisnormatieve kaders, zonder in de valkuil te vallen van problematische conflaties van gendernon-conformiteit en niet-menselijkheid, een conflatie waar veel populaire fictieve media tegenaan lopen.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In this thesis I examine the complexity of the Irish literary canon through an in-depth analysis of Castle Rackrent, Maria Edgeworth’s seminal Anglo-Irish work. My study seeks to understand how...Show moreIn this thesis I examine the complexity of the Irish literary canon through an in-depth analysis of Castle Rackrent, Maria Edgeworth’s seminal Anglo-Irish work. My study seeks to understand how Castle Rackrent exemplifies the fragmented and disunited Irish literary identity and what its inclusion in the Irish literary canon reveals about the intersection of colonial dynamics and narrative representation in postcolonial discourse. Building on a comprehensive historical overview of Ireland's colonial experience and the evolution of Anglo-Irish literature, as well as a new close reading of Castle Rackrent this thesis highlights and examines the complex dualities and identities that existed in 19th century Ireland. In its close reading of Castle Rackrent, this thesis examines Edgeworth's use of narrative techniques, characterisation and thematic elements, focusing in particular on the portrayal of class conflict, power dynamics and cultural identity A running example throughout will be the perspective and narrative voice of the loyal servant Thady, because it provides the most clear and fruitful insight into the important social and political context of publication/writing. By placing Edgeworth's work in the broader framework of postcolonial theory, the thesis sheds light on the role of the novel in reflecting on and criticizing Ireland's colonial reality. This thesis also explores and critically assesses the implications of including Castle Rackrent in the Irish literary canon. By combining insights from postcolonial theory with a literary analysis of Castle Rackrent, this thesis examines the colonial dynamics present and represented in this “Irish” novel are examined. It highlights the need to reappraise historical and cultural contexts to appreciate the nuanced perspectives embedded in Anglo-Irish works, such as Castle Rackrent. The ultimate aim being to enrich the debate on Irish literary identity and postcolonial studies.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
In mijn bachelorscriptie heb ik onderzoek gedaan naar de relatie tussen de wetenschappelijke velden van de literatuurwetenschap en de musicologie. Deze twee disciplines liggen dichterbij elkaar dan...Show moreIn mijn bachelorscriptie heb ik onderzoek gedaan naar de relatie tussen de wetenschappelijke velden van de literatuurwetenschap en de musicologie. Deze twee disciplines liggen dichterbij elkaar dan op het eerste gezicht misschien lijkt: zo worden termen als ‘metrum’ en ‘ritme’ in analyses van zowel literaire als muzikale werken gebruikt. Bovendien dienen literaire werken dikwijls als inspiratie voor muziek (en vice versa). Vaak worden gedichten door componisten gebruikt als tekst voor een lied, waarin de muziek een bijdrage levert aan de betekenis van de tekst en muzikale elementen uit de tekst (zoals klank en metrum) worden benadrukt. Ook de traditie van het symfonisch gedicht, een orkestrale adaptatie van een gedicht, is interessant om deze intermediale relaties te bestuderen. Ik heb ervoor gekozen twee adaptaties van het gedicht Liberté, Égalité van de hand van Herni Cazalis te analyseren. Beide adaptaties zijn van de hand van componist Camille Saint-Saëns, maar elk heeft een eigen vorm. In de eerste adaptatie, waarin de tekst van het gedicht versterkt wordt door de toevoeging van Saint-Saëns’ muziek, maakt de literaire tekst nog deel uit van het muziekstuk. De tweede adaptatie, waarin de tekst volledig vervangen wordt door elementen uit de orkestratie, toont aan op welke manier orkestmuziek kan instaan voor de tekst en toch het verhaal uit het gedicht over weet te brengen.Show less
