Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
My thesis has brought to light two Arabic translations of Proclus' De Aeternitate Mundi and argues their substantial text-critical value, given that our current edition by Rabe (1899) is derived...Show moreMy thesis has brought to light two Arabic translations of Proclus' De Aeternitate Mundi and argues their substantial text-critical value, given that our current edition by Rabe (1899) is derived from a single Greek manuscript, which is not only younger than the Arabic ones but also merely based on quotations from Philoponus' refutation. The primary focus of my research is the Arabic rendition by the renowned translator Isḥāq b. Ḥunayn. For the first time, I provide an English translation of this work and conduct a comparative analysis of the Arabic with Rabe's Greek edition and the Arabic version by Anonymus. The first chapter of my thesis delves into Isḥāq's approach to the text and his translation technique. In the second chapter, I undertake a comprehensive text-critical analysis, including a critical apparatus. My findings address the question of a probable Vorlage of the two Arabic versions and whether they were translated directly from Proclus or from Philoponus' Contra Proclum, culminating in a stemma (Lachmann) of De Aeternitate Mundi.Show less
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
Uit Plato's filosofie blijkt dat wijsheid tot het grootste genot leidt. Uit de grotvergelijking blijkt echter ook dat leren pijn doet. De schijnbare tegenstelling tussen pijn en genot bij het leren...Show moreUit Plato's filosofie blijkt dat wijsheid tot het grootste genot leidt. Uit de grotvergelijking blijkt echter ook dat leren pijn doet. De schijnbare tegenstelling tussen pijn en genot bij het leren in Plato's theorie is te verenigen als we uitgaan van een afwisseling van de twee op microniveau, waarbij op macroniveau de pijn daalt en het genot stijgt.Show less
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
In de Ilias en Odyssee wordt ὑβρίς of een cognate 31 keer gebruikt om bepaald gedrag te typeren. In de epen is echter ook absoluut vergelijkbaar gedrag te vinden dat niet als hybris benoemd wordt....Show moreIn de Ilias en Odyssee wordt ὑβρίς of een cognate 31 keer gebruikt om bepaald gedrag te typeren. In de epen is echter ook absoluut vergelijkbaar gedrag te vinden dat niet als hybris benoemd wordt. Het lijkt erop dat hybris een retorische functie kan hebben: de spreker wil dat zijn adressaat sommige gedragingen accepteert, hoewel ze misschien dubieus zijn, en andere afkeurt, hoewel ze misschien niet zozeer erger zijn. De vraag is of, hoe en waar de verteller hybris in kan zetten om de adressaat te sturen in de richting van een bepaalde interpretatie van gebeurtenissen. Hoe wordt hybris retorisch ingezet in de Ilias en Odyssee?Show less
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
De Orpheusfiguur uit de gedichten Orpheus I - VI (1970) van DDR-dichter Günter Kunert (1929-2019) past in een traditie van oudheidreceptie in de DDR, waar de klassieke talen geen deel uitmaakten...Show moreDe Orpheusfiguur uit de gedichten Orpheus I - VI (1970) van DDR-dichter Günter Kunert (1929-2019) past in een traditie van oudheidreceptie in de DDR, waar de klassieke talen geen deel uitmaakten van het onderwijs. De antieke mythen vormden voor kritische DDR-dichters, zoals Kunert, een vindplaats van analogieën voor de werkelijkheid, die zij niet ongecensureerd konden beschrijven. Het omdraaien van Orpheus, dat Kunert beschrijft als ‘verkeerd geduid’ omschrijft, nodigt uit tot een vergelijking met eerdere bewerkingen van dezelfde mythe. Kunerts Orpheus draait zich namelijk expres – en niet per ongeluk – om naar zijn geliefde Eurydice, zodat zij verdwijnt. Hij heeft zich beseft dat Eurydice, die hij van het regime in de zin van het socialistisch realisme als stralend toekomstbeeld moet presenteren, in werkelijkheid niet als zodanig kan worden voorgesteld. De individuele, menselijke dichter ziet zich geconfronteerd met een onpersoonlijke orde, die grote offers opeist. Dit was al bij Vergilius het geval, die zijn Orpheusmythe inbedt in Georgica IV, waar in eerste instantie een lofzang op zijn mededichter en mentor Gallus zou hebben gestaan. Nadat deze in conflict met Augustus was geraakt en gedwongen werd zelfmoord te plegen, moest de passage worden aangepast. In deze scriptie wordt aan de hand van een breder receptiebegrip en de analyse van topoi in de mythe van Orpheus geprobeerd Kunerts versie van de mythe te verbinden thematisch met versies uit de klassieke oudheid te vergelijken, om zo tot de overkoepelende thematiek van de mythe te komen. Centraal staan daarbij de motieven van de mythe van Orpheus, de mythische oerdichter, in de context van het debat over de verhouding tussen kunst en politiek.Show less
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
In deze scriptie heb ik de relatie tussen fictie en werkelijkheid in de komedie Truculentus van Plautus onder de loep genomen aan de hand van geld, kapitaal en klasse.
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
In deze scriptie onderzoek ik de manier waarop de overgang van boekrol naar codex in de poëzie van Martialis wordt gethematiseerd. De overgang van boekrol naar codex is een ware evolutie van het...Show moreIn deze scriptie onderzoek ik de manier waarop de overgang van boekrol naar codex in de poëzie van Martialis wordt gethematiseerd. De overgang van boekrol naar codex is een ware evolutie van het boek, aangezien de fysieke vorm van het boek nauw verbonden is met de inhoud van het boek. Bovendien worden de materiële aspecten van het boek door Martialis benut om een programmatisch punt te maken. Ik behandel enkele epigrammen waarin de materiële aspecten van het boek naar voren komen, waarbij ik inga op de manier waarop het fysieke object van de boekrol, de codex en het boek in het algemeen wordt gethematiseerd.Show less
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
In deze scriptie wordt onderzocht in hoeverre Dionysus in Aristophanes' Kikkers overeenkomsten vertoont met de acties en gedragingen van Dionysus in Homerus' Odyssee. Er wordt ingezoomd op het...Show moreIn deze scriptie wordt onderzocht in hoeverre Dionysus in Aristophanes' Kikkers overeenkomsten vertoont met de acties en gedragingen van Dionysus in Homerus' Odyssee. Er wordt ingezoomd op het begrip 'katabasis' (afdaling naar de onderwereld), op het reiselement in beide werken en het motief van de vermomming, teneinde een intertekstuele relatie tussen Aristophanes' Kikkers en Homerus' Odyssee bloot te leggen.Show less
