De mortaliteit in Rome tijdens de vroege keizertijd is onmogelijk kwantitatief in kaart te brengen, vanwege een gebrek aan demografische bronnen uit de oudheid. Aangezien de Romeinse mortaliteit...Show moreDe mortaliteit in Rome tijdens de vroege keizertijd is onmogelijk kwantitatief in kaart te brengen, vanwege een gebrek aan demografische bronnen uit de oudheid. Aangezien de Romeinse mortaliteit echter grotendeels gestructureerd werd door infectieziektes, is het door studie hiervan wél mogelijk om een kwalitatieve analyse te maken. De drie “great killers of antiquity” – malaria, tuberculose en buiktyfus – worden in deze scriptie daarom aan een onderzoek onderworpen. Aan de hand van historische kennis en hypothesen over de situatie in Rome enerzijds en moderne ideeën uit de medische wereld anderzijds, wordt een inschatting gemaakt van de invloed van deze drie ziektes op de Romeinse mortaliteit. Breed geaccepteerde ideeën over infectieziektes in Rome blijken niet voor alle ziektes in gelijke mate op te gaan. De rol van bevolkingsdichtheid, sociaaleconomische status en hygiëne verschilt sterk per besproken infectieziekte. Ook is het niet bij alle ziektes mogelijk om immuniteit te verwerven, waardoor immigranten niet per se in het nadeel waren, zoals soms wel wordt aangenomen. Het mortaliteitsregime in Rome was zeer verschillend van dat van ons; andere ziektes dan nu vormden de belangrijkste doodsoorzaken en de mortaliteit (vooral de kindersterfte) was zeer hoog. De rol van infectieziektes in de Romeinse mortaliteit is meer complex dan algemeen wordt aangenomen.Show less
