In this study the relation between virtualization and shamelessness is examined by investigating the banking crisis of 2008. Shame, it is held, is crucial to our self-development and our relation...Show moreIn this study the relation between virtualization and shamelessness is examined by investigating the banking crisis of 2008. Shame, it is held, is crucial to our self-development and our relation with others because, besides the negative self-evaluation it is commonly known for, shame also encompasses a strong personal involvement. After investigating the financial crisis of 2008 it is found that the financial sector is characterized by the convergence of a high reliance on virtual systems as well as an inability to feel shame. To further study the effect of virtualization on shame, three necessary conditions for shame are proposed based on the work of Kierkegaard, Merleau-Ponty, and Sartre: integrity, embodiment, and responsibility. By examining the effect of virtualization on these three necessary conditions I arrive at a general conclusion about the effect of virtualization on our ability to feel shame. The final section expands the scope of these findings to see whether the found effect of virtualization on shame can be noticed in other social spheres that are gradually becoming more virtual.Show less
In this thesis, Bergson's and Du Prel's notion of layered consciousness is explained and reviewed. In light of their theories, we discuss the possibility and (a) possible explanation(s) of artists...Show moreIn this thesis, Bergson's and Du Prel's notion of layered consciousness is explained and reviewed. In light of their theories, we discuss the possibility and (a) possible explanation(s) of artists who claim to be inspired by their dreams. In this way, we see how the idea of consciousness as layered can act as a condition of possibility for the notion of 'dreaminspiration'.Show less
Volgens Heidegger voltooit en beëindigt Nietzsche met zijn denken over de wil tot macht de hele geschiedenis van de metafysica. In deze scriptie zal ik de these onderbouwen dat Heidegger met zijn...Show moreVolgens Heidegger voltooit en beëindigt Nietzsche met zijn denken over de wil tot macht de hele geschiedenis van de metafysica. In deze scriptie zal ik de these onderbouwen dat Heidegger met zijn denken zelf echter nog met een been in dit einde staat en Nietzsche op zijn beurt blijk geeft al verder te zijn dan dit einde en een vermoeden heeft van de nieuwe richting die Heidegger met zijn denken inslaat, zonder deze nieuwe weg nog vanuit zijn eigen denken te kunnen begrijpen. Dit in elkaar overlopen van het einde van de eerste aanvang en begin van de andere aanvang, deze overgang waar zowel Heidegger als Nietzsche deel aan hebben blijkt uit hun ervaring van dát ogenblik, waarin de mens in een verhouding staat met de onverborgenheid van het zijnde, waarbij het zijnde zich kan tonen zoals het op zichzelf is en als zodanig door de mens ervaren kan worden zodat er sprake is van waarheid. Heidegger heeft toegang tot deze waarheid vanuit zijn begrip van waarheid als onverborgenheid, maar ook voor hem is het onmogelijk om te weten of het zijnde zich daadwerkelijk toont zoals het op zichzelf is, of slechts als schijn. Nietzsche kan deze waarheid vanuit zijn eigen denken over waarheid, dat alle waarheid slechts illusie is, niet begrijpen, maar heeft geeft wel blijk van een vermoeden van de mogelijkheid van deze waarheid, zo blijkt uit zijn ervaring van het oneindig kleine ogenblik.Show less
In this thesis I defend the recent ruling of the Hoge Raad that determined that free speech can be restricted when statements are contrary to democratic principles. Equal respect for dignity is one...Show moreIn this thesis I defend the recent ruling of the Hoge Raad that determined that free speech can be restricted when statements are contrary to democratic principles. Equal respect for dignity is one of those important democratic principles, therefore I focus on the principle dignity and its relation to freedom of speech. Dignity commands recognition respect which means recognizing the equal authority and accountability of people. I argue that statements without any free speech interests can be restricted. Statements that contain valuable and harmful aspects can be restricted when the harm upstages the value. This is when the statement harms the essence of dignity and negates the relational aspect of freedom of speech.Show less
De kwaliteit van de therapeutische relatie in psychotherapie, de persoonlijke band tussen de therapeut en de patiënt, blijkt erg bepalend voor het behandelresultaat. Dit wordt in de regel...Show moreDe kwaliteit van de therapeutische relatie in psychotherapie, de persoonlijke band tussen de therapeut en de patiënt, blijkt erg bepalend voor het behandelresultaat. Dit wordt in de regel onderscheiden van technieken, als zijnde alle manieren waarop klachten, gedragingen en herstel begrepen worden en al de interventies die hieruit volgen. Deze scriptie beschrijft drie benaderingen die de kracht van de relatie in onderscheid van technieken pogen te verklaren, vanuit de stellingname dat het belang van de relatie relevant is voor de verantwoordelijkheid die de therapeut ten overstaan van de patiënt heeft. Door gebruik te maken van verschillende plaatsen die door filosofen aan de ethiek zijn toegekend, worden verschillende mogelijkheden zichtbaar. De faciliterende relatie, ten eerste, leert dat de kracht van de relatie gelegen is in haar ondersteuning van de technieken. De atechnische relatie, ten tweede, stoelt op Bubers begrip van de ethische tussenruimte en beschrijft de relatie op haar krachtigst wanneer technieken slechts een geminimaliseerde rol spelen. De asymmetrische relatie, ten slotte, stoelt op Levinas’ begrip van de ethiek als eerste filosofie en leert dat de confrontatie met een ander oproept tot verantwoordelijkheid en dat dit (in beide richtingen) de kracht van de therapeutische relatie verklaren kan. Deze laatste benadering wordt als de meest plausibele verklaring voorgesteld. Deze benadering onderstreept de waarde van een kwetsbare betrokkenheid van de psychotherapeut op het therapeutisch proces.Show less
Het enactivisme, zoals door Varela, Thompson en Rosch geïntroduceerd in “The Embodied Mind” en waarop is voorgebouwd door onder andere Hutto en Myin postuleert dat alle cognitie kan worden begrepen...Show moreHet enactivisme, zoals door Varela, Thompson en Rosch geïntroduceerd in “The Embodied Mind” en waarop is voorgebouwd door onder andere Hutto en Myin postuleert dat alle cognitie kan worden begrepen als belichaamde act, oftewel als sensomotorische vaardigheden. Deze enactivisten verwerpen hiermee de gangbare opvatting in de cognitiewetenschappen dat cognitie het best kan worden begrepen als het verwerken van mentale representaties. Het probleem van het enactivisme is dat het succesvol wordt bevonden in het begrijpen van online cognitie zoals waarnemen, maar niet in het begrijpen van offline cognitie, zoals bijvoorbeeld herinneren en verbeelden. In hoeverre dit opgaat heb ik onderzocht door waarnemen, net als Varela, Noë en Gibson, te operationaliseren als sensorisch geleide act. Daarna heb ik de veronderstelling van Gibson getoetst die stelt dat herinneren en verbeelden kunnen worden begrepen als het offline in werking treden van sensomotorische contingenties van bepaalde sensorisch geleide acts die al eigen zijn gemaakt. Aan de hand van een fragment uit het dagboek van Cocteau laat ik zien dat procedureel en episodisch herinneren nog goed kunnen worden begrepen als sensorisch geleide acts, maar semantisch herinneren, oftewel herinneren bemiddeld door externe representaties niet. Ook voor verbeelden geldt dat die vormen die worden bemiddeld door externe representaties niet goed kunnen worden begrepen als sensorisch geleide act. Om deze vormen van offline cognitie ook te kunnen begrijpen in termen van sensorisch geleide act moeten ze worden begrepen als tweede-orde sensorisch geleide act.Show less
This thesis intends to use The 120 Days of Sodom to contribute to a reflection upon sovereignty in political philosophy. The overarching aim is to determine the extent to which Sade’s conception of...Show moreThis thesis intends to use The 120 Days of Sodom to contribute to a reflection upon sovereignty in political philosophy. The overarching aim is to determine the extent to which Sade’s conception of transgression in The 120 Days can illumine the problem of sovereignty. The thesis will argue that this novel presents a sustained revelation of a particular paradox evident in sovereign theory. This paradox is explicitly dealt with in the political philosophy of the German jurist Carl Schmitt (1888-1985). It is the contention of this thesis that the political philosophy of de Sade, as outlined in The 120 Days, contains precise affinities with Schmitt’s theory of the exception. Like Schmitt, Sade articulates the transgressive capacity of sovereign power. Sovereignty rests upon mere attribution, not moral or normative considerations. Sovereign authority, once attributed, is legitimate because the sovereign has the power and authority to decide that it is legitimate. This ‘decision’ creates our paradox: the transcendent preserver of law is ultimately not bound to the law that is ordered. Consequently, the sovereign power alone is capable of legitimate transgression, going beyond the normal order with the aim of sustaining the normal order. Any suspension of law on behalf of the sovereign is an act of transgression. In the suspension of law, the sovereign transgresses the limits of the juridical order, with the aim of sustaining the legal order, hence the paradox. This thesis will focus on The 120 Days of Sodom as a philosophical novel about the possibility of absolute sovereignty. In the ‘real world’, the suspension of law sustains the juridical order, the transgression ultimately serving a practical purpose which is to uphold juridical normalcy. In Sade’s fictive space, however, he details no such bounds. The 120 Days is a wildly destructive exercise; it imitates the justification of sovereign power found in the decision to create a situation of infinite transgression of boundaries and limits. Sade forms an impossible universe wherein the exception becomes a normative principle. Sade accelerates the principle of sovereign power – the decisionistic aspect of the law – portraying seemingly endless attempts to sustain the “miracle” moment.Show less
