Bachelor thesis | Cultural Anthropology and Development Sociology (BSc)
closed access
In de afgelopen jaren gaat de aandacht in de media vooral uit naar negatieve consequenties van de multiculturele samenleving in Nederland en dan vooral naar de zogenaamde mislukte integratie van...Show moreIn de afgelopen jaren gaat de aandacht in de media vooral uit naar negatieve consequenties van de multiculturele samenleving in Nederland en dan vooral naar de zogenaamde mislukte integratie van moslimgroepen in de Nederlandse maatschappij. Aan de hand van deze scriptie zal duidelijk worden dat politieke partijen dit beeld van integratie doelmatig beïnvloeden en op een bepaalde manier vormen en weergeven in een discourse, oftewel framen, zodat zij op de publieke opinie kunnen inspelen. De vraag van de scriptie luidt daarom: In hoeverre wordt het integratiediscourse gevormd door politieke of ideologische inzichten?Show less
Bachelor thesis | Cultural Anthropology and Development Sociology (BSc)
open access
Veiling, het bedekken van het vrouwelijk lichaam, wordt vaak verbonden met het Midden Oosten. Vrouwen worden geacht zich op een kuise manier te bedekken zodat zij niet opvallen voor het mannelijke...Show moreVeiling, het bedekken van het vrouwelijk lichaam, wordt vaak verbonden met het Midden Oosten. Vrouwen worden geacht zich op een kuise manier te bedekken zodat zij niet opvallen voor het mannelijke geslacht. Veiling is een breed begrip met een andere betekenis in een andere situatie. Het beleid omtrent veiling verschilt per land en is niet altijd constant geweest. Door veranderingen binnen de nationale overheden van landen in het Midden Oosten bestaat er een rijke geschiedenis van het uiterlijk van de vrouw binnen de samenleving. Het doel van deze scriptie is het naast elkaar leggen van twee verschillende landen binnen het Midden Oosten en het bekijken van het beleid omtrent veiling op nationaal niveau. Iran is een land waar strenge kledingvoorschriften bestaan, vooral voor de vrouwen. De revolutie van 1979 heeft grote veranderingen gebracht in het straatbeeld van Iran. Tijdens de revolutie stonden gesluierde en ongesluierde vrouwen naast elkaar in het verzet tegen het regime. Mensen met verschillende achtergronden namen deel aan de revolutie en dit bracht hoop op een gelijke samenleving met zich mee (Sedghi 2007: 203). Kort na de val van het oude regime verdween deze hoop op gelijke rechten na de instelling van reveiling (her-sluieren). Ayatollah Khomeini verplichtte de Iraanse vrouw een hijab te dragen (Sedghi 2007: 201). In de periode na de revolutie werd er gestreefd naar een Islamitische identiteit. Het symbool van de staatsopbouw in Iran werd de vrouw, en vooral de verhulling van haar lichaam. Hiernaast werden gender segregatie en ongelijkheid integraal aan de staatsopbouw, waar niet iedereen het mee eens was (Sedghi 2007: 201). De situatie voorafgaand aan de revolutie was verdwenen en om dit vast te houden werd met harde hand controle gehouden. Na een periode van ‘unveiling’ (ontsluieren) werden Iraanse vrouwen geacht zich te houden aan het ‘reveiling’ (her-sluieren) beleid. Het land wat ik naast Iran wil gaan leggen is een westers georiënteerd land dat meegerekend wordt bij het Midden Oosten: Turkije. Het land is een parlementaire democratie en het heeft een seculiere staatsinrichting. In Turkije is secularisatie gericht op het scheiden van de openbare en religieuze sfeer (Barras 2009: 1240). Het is een nieuwe regeling die de staat aanneemt als onderdeel van het beleid waar zij controle uitoefenen op religie binnen de samenleving (Barras 2009: 1238). Turkije heeft de staat openlijk bestuurd aan de hand van de Islam door middel van zijn ‘State Directorate of Religious Affairs’ (‘Diyanet’) (Barras 2009: 1241). Dit houdt in dat er controle wordt gehouden op islamitische religieuze educatie en de aanstelling van religieuze ambtenaren; er is geen sprake van een duidelijke scheiding van de kerk en de staat. Turkije richt zich op het verwijderen van religieuze symbolen uit de publieke ruimtes. Het wil een samenleving creëren die geen religieuze symbolen bevat en dit leidt in 1981 tot een verbod op het dragen van een hoofddoek (Barras 2009: 1241). In de ogen van Turkije hoort het dragen van een hoofddoek niet bij het idee van secularisatie.Show less
