Deze scriptie vergelijkt de manier waarop zes GDPR-toezichthouders – op basis van dezelfde Europese regelgeving – in de praktijk opereren. Dit gebeurt aan de hand van het theoretisch kader van...Show moreDeze scriptie vergelijkt de manier waarop zes GDPR-toezichthouders – op basis van dezelfde Europese regelgeving – in de praktijk opereren. Dit gebeurt aan de hand van het theoretisch kader van Bovens en Wille (2020) waarin de formele, organisatorische en uitvoerende macht centraal staan. De bekeken landen zijn Nederland, België, Ierland, Finland, Frankrijk en Malta. Uit deze internationale vergelijking blijkt dat de formele macht in de zes bekeken Europese landen in beperkte mate van elkaar verschilt: wel valt op dat het toezicht in Frankrijk relatief minder onafhankelijk is van de overheid. De capaciteiten (organisatorische macht) van de toezichthouders verschillen per land: de hoeveelheid budget en personeel en de kwaliteit van het personeel verschilt sterk per land. Opvallend is dat alle toezichthouders meer budget zouden willen. Ook de uitvoerende macht verschilt sterk tussen de verschillende landen. Er is in de internationale vergelijking een kwalitatief verband gevonden tussen de organisatorische macht en de uitvoerende macht: landen die de capaciteit van hun toezichthouder uitgebreider hebben ingericht, hebben een sterkere uitvoerende macht: zij zijn met andere woorden effectiever, transparanter en hebben meer impact. Per land verschilt wel hoe sterk deze uitvoerende macht aanwezig is.Show less
Dit onderzoek betreft twee transnationale anti-corruptie waakhonden Transparency International en Groups of States Against Corruption. Beide organisaties hebben een wereldwijde invloed op het...Show moreDit onderzoek betreft twee transnationale anti-corruptie waakhonden Transparency International en Groups of States Against Corruption. Beide organisaties hebben een wereldwijde invloed op het gebied van de voorkoming en bestrijding van corruptie. In dit onderzoek wordt gekeken naar de de organisatietype, de activiteiten en de bevoegdheden van beide waakhonden.Show less
Despite the efforts, refugees who have fled to the EU, still face violations to their political and civil rights (UNHCR, 2021). In a result, governments and public institutions require external...Show moreDespite the efforts, refugees who have fled to the EU, still face violations to their political and civil rights (UNHCR, 2021). In a result, governments and public institutions require external bodies to oversee their work in order to ensure that Human-Rights are protected Human rights (Dzwonkowska-Godula’s, 2019). HRNGOS, being watch dogs, opt for advocacy mechanisms to hold governments accountable, as stipulated through out literature, limited by confounding variables: Throughout literature, this role of the confounding variables in relation to the role of HRNGOs as watchdogs has been limiting, especially in relation to one another. To understand the role of the confounders on the choices of advocacy and the role of HRNGOs as watchdogs particularly towards governments and making comparisons between existing HRNGOS a qualitative comparative analysis (QCA) will be conducted on the cases of Amnesty International and Human-Rights Watch in light of the 2015 refugee crisis. Although the role of watchdogs in terms of expertise does not differ amongst HRNGOs, their roles in acting as whistle-blower, pressures and influencers differs significantly. While outside strategies tend to warn, pressure and influence governments vis-à-vis the citizens, inside lobbying tends to warn, pressure and influence governments directly. However, coincidingly with literature, the results presented that although HRNGOs tend to use a mixture of inside and outside lobbying, they often are specialized in on strategy.Show less
Op 11 april 2019 publiceerde de Raad voor Cultuur haar advies ‘’Cultuur dichterbij, dicht bij cultuur’’. Het rapport adviseert over het culturele stelsel in de periode 2021 tot en met 2024 en wil...Show moreOp 11 april 2019 publiceerde de Raad voor Cultuur haar advies ‘’Cultuur dichterbij, dicht bij cultuur’’. Het rapport adviseert over het culturele stelsel in de periode 2021 tot en met 2024 en wil zorgdragen voor de toegankelijkheid van cultuur voor zoveel mogelijk mensen in de samenleving (Raad voor Cultuur, 2019). De Raad stelt dat cultuur als het ware zuurstof is voor de samenleving. Zij werkt als een verbindende factor die ons kan raken, veranderen en verwonderen (Raad voor Cultuur, 2019). Al in de verkenning ‘Toekomst Cultuurbeleid’ in 2017 stelt de Raad dat als het Rijk, provincies en gemeenten gezamenlijk cultuurbeleid voeren met de doelstellingen die de Raad voor Cultuur heeft geformuleerd, er in steden volwaardige culturele infrastructuren en ecosystemen ontstaan (Raad voor Cultuur, 2017). In de grote steden Rotterdam en Amsterdam is de samenstelling van de bevolking bijzonder divers te noemen en is er aandacht en focus nodig voor die diversiteit (Parool, 2019). De Rotterdamse Raad voor Kunst en Cultuur benoemt in haar advies ‘De stad is meervoud’ in 2018 dat in Rotterdam een groeiende kloof aanwezig is tussen de gesubsidieerde culturele sector en het informele veld, wat van nature cultureel meer divers en inclusiever is. Ook in Amsterdam benoemt de Amsterdamse Kunstraad in het advies ‘’De Volgende Stap’’ in 2019 over inclusiviteit een soortgelijk probleem. De afstand tussen gesubsidieerd cultuuraanbod en de Amsterdamse bevolking is te groot (Amsterdamse Kunstraad, 2019). Beide steden onderstrepen het belang van cultuuraanbod op lokaal niveau wat dicht bij hun bevolking staat, zeker als die bevolking in grote mate aan het veranderen is (Gemeente Amsterdam, 2019, Gemeente Rotterdam, 2019). De volgende onderzoeksvraag is hierbij centraal komen te staan: Hoe maken de steden Rotterdam en Amsterdam met gemeentelijk cultuurbeleid inclusief gesubsidieerd cultuuraanbod voor hun inwoners mogelijk en hoe zijn de verschillen tussen beide steden te verklaren?” Met dit onderzoek, van een kwalitatief en exploratief karakter is onderzocht hoe gemeentelijk cultuurbeleid in deze twee grote steden kan bijdragen aan een inclusief gesubsidieerd cultuuraanbod voor hun inwoners.Show less
