This thesis examines the role architecture has on learning in the “post-museum”. This is done through the analysis of several contemporary museums mainly located in the Western Europe. The...Show moreThis thesis examines the role architecture has on learning in the “post-museum”. This is done through the analysis of several contemporary museums mainly located in the Western Europe. The constructivist theory of education, which is employed to conceptualise learning in the “postmuseum”, recognises the spatial, embodied and contextual nature of meaning making. However, the relationship between learning and museum architecture still lacks attention. This thesis looks not only at the spatial organisation and materiality of museum buildings. It also sees architecture as a Bourdieusian “field of practice”, riddled with various tensions, and as a set of practices that range from design to appropriation. By emphasising the ways museum buildings can serve the needs of their users, the scope of this research is extended beyond the formal and stylistic developments in architecture. This thesis reveals how architecture can create physically and psychologically comfortable museum environment necessary for meaning making. Also, the museum public is understood as diverse and employing various modes of learning. So, the input architecture has in generating a socially and culturally inclusive as well as physically and mentally accessible museum space is of major importance. Museum buildings should also reflect the local realities, because this proves to support learning as a part of identity construction. Furthermore, architecture can create rich sensory experiences that affect visitors’ emotional responses and thus support museological narratives. These narratives are often communicated through theatrical environments that prompt embodied and performative learning. However, theatricality in architecture can also be overwhelming and thus weaken or even override the educational message. This poses a real risk as museums have ethical responsibility towards the society to communicate certain values and bodies of knowledge. Finally, this thesis also suggests that the research should not be limited to museum buildings. It could be extended to urban and natural museum settings in order to evaluate the impact of the physical environment on a bigger scale.Show less
This thesis develops a theoretical framework for how the concepts of affect and participation might enhance our understanding of bioart – an emerging art movement in which artists engage with tools...Show moreThis thesis develops a theoretical framework for how the concepts of affect and participation might enhance our understanding of bioart – an emerging art movement in which artists engage with tools and materials on offer via biotechnology. Drawing principally on a Deleuzian conceptualization of affect, I first explore how it allows us to understand bioart experiences as an oscillation between a sense of activity and a sense of passivity in which everyone can affect and simultaneously be affected by another body. Secondly, through an engagement with mutaFelch – a bioart performance in which Zaretsky deploys a DIY adaptation of gene gun technology in order to create living paint, I follow Sedgwick’s and Tomkin’s plea to examine affect as a manifold concept, consisting of different and often overflowing gradations (such as disgust, eroticism, and fear) in order to gain insight into the specific visceral mechanisms underlying any interaction between viewer, artist, and artificially constructed life. And yet, even though affect draws attention to a viewer’s involvement in a work, affect does not suggest issues of power that participation – both in theory and in practice – inevitably brings forward. Thus, in order to reflect upon power issues inherent in every participatory practice, I expand my affective reading of bioart by incorporating the concept of participation. I conclude that by incorporating both the intimate realm of bodily experience and a critical, theoretical approach that understands the power structure intrinsic in technology, participation enhances and augments our understanding of biotechnologies.Show less
Jeanette May attempted to create art for a female audience with her Easy on the Eyes series. The techniques May used to establish this in her photographs are examined in this thesis through...Show moreJeanette May attempted to create art for a female audience with her Easy on the Eyes series. The techniques May used to establish this in her photographs are examined in this thesis through discussions of the posing/acting binary, the spectator object relation and the combination of image and text.Show less
The present dissertation lays between two field of studies, audience research and museum education. It takes into account those educational programs and activities developed by modern and...Show moreThe present dissertation lays between two field of studies, audience research and museum education. It takes into account those educational programs and activities developed by modern and contemporary art museums to attract an audience between the age of 19 and 35. The educational aspects of museum practice are recently undertaking profound changes. Therefore, the first part of this thesis analyses the literature regarding the changing role of museum education in the last decades. The progressive interaction between education and curatorial practice is discussed together with the appearance of innovative learning theories applied to educational programs. Moreover, the discussion of the diversities between formal and informal education underlines the fundamental role of museum in supporting lifelong learning. The second chapter focuses on the analysis of the audience. Through statistics and surveys the present thesis outlines the necessity of attracting young adults aged between 19 and 35 years old. The specificities of this target are discussed in order to understand their precise needs. Hence, it is stressed that a diverse approach towards this generation is necessary to support and enhance their potential interest in contemporary art museums. Customized activities and educational programs could possibly increase their presence in museological institutions. The third chapter examines three case studies, the Stedelijk Museum in Amsterdam, The Gemeentemuseum in The Hague and the van Abbemuseum in Eindhoven. The comparative analysis of these institutions aims to comprehend whether the recent development of learning theories are implemented in the educational offer of museums. Their different approaches delineate whether there is a scarcity of programs especially developed for the target group in analysis. Eventually, possible appropriate strategies of engagement for young museumgoers are proposed as a valuable solutions for their lack of participation in contemporary art museums.Show less
How do Amsterdam Museums deal with their diverse surroundings? This is the main question of this thesis which investigates the tolerant and multicultural history of Amsterdam and the situation of...Show moreHow do Amsterdam Museums deal with their diverse surroundings? This is the main question of this thesis which investigates the tolerant and multicultural history of Amsterdam and the situation of the Amsterdam Museum specifically. It also answers the question why multiculturalism is a current issue: due to changes in museum studies and the cultural policy of the Netherlands.Show less
This thesis offers an analysis of several contemporary artworks that address the role of imagery on the Internet, which increasingly constitutes our worldview. Although the key role of the Internet...Show moreThis thesis offers an analysis of several contemporary artworks that address the role of imagery on the Internet, which increasingly constitutes our worldview. Although the key role of the Internet in processes of interculturalization is often put forward, recent changes in the functioning of our browsers, search engines and our use of social media do not allow for worldviews to be expanded or enriched by the Internet. Rather, mechanisms such as ‘personalization’, the use of social media as multimedia browsers, and commercial governing hubs of images are likely to result in a reaffirmation of worldviews. Online visual culture plays a key role within these mechanisms. With different strategies and media, the works and online interventions discussed in this thesis elucidate important aspects of the way information and visual imagery on the Internet is mediated and disseminated.Show less
Over the last thirty years, the globalization debate within the (contemporary) art discourse has gained and generated a lot of attention. However, in 2015, a real change has yet to happen. In this...Show moreOver the last thirty years, the globalization debate within the (contemporary) art discourse has gained and generated a lot of attention. However, in 2015, a real change has yet to happen. In this thesis I will lay out the debate, as well as look at how the Stedelijk Museum Amsterdam and the Tropenmuseum relate themselves to not only the discussion of globalization, but also to contemporary art with a global outlook (e.g. art from all over the world, as well as art that critically looks at the discussion of 'non-Western' art within art history). Even though the debate is going on for thirty years, the same questions are being asked, but what has really changed?Show less
Hedendaagse fotograaf Joel Peter Witkin onderscheidt zich van zijn tijdgenoten door het portretteren van dode vrouwenlichamen in een gecreëerde surreële en ideologische wereld. Zijn zwart-wit...Show moreHedendaagse fotograaf Joel Peter Witkin onderscheidt zich van zijn tijdgenoten door het portretteren van dode vrouwenlichamen in een gecreëerde surreële en ideologische wereld. Zijn zwart-wit beelden van levenloze vrouwen, gepositioneerd en gestut als voertuigen van erotische verlangen zijn tegelijkertijd choquerend en uitdagend. Witkins doel is om grenzen te overschrijden, waardoor het profane wordt ontsloten en de mogelijkheid zich aandient om seksuele taboes te doorbreken. Dit onderzoek richt zich hoofdzakelijk op de manier waarop deze vrouwenlichamen zijn geportretteerd en hoe seksueel verlangen in relatie tot de dood een hernieuwde betekenis krijgt binnen de traditie van de post mortem fotografie. Witkin bewijst dat Freuds theorie over de driften en instincten van de mens (Eros en Thanatos) nog steeds toepasbaar is op de kunsten en dat de kunsthistorische traditie van het portretteren van de vrouw als weerloos, passief slachtoffer en fetisjistisch object een geschikt onderwerp is om seksuele taboes en vrouwenonderdrukking ter discussie te stellen. In dit onderzoek worden literaire en kunsthistorische voorbeelden gebruikt ter illustratie om Witkins perverse en gewelddadige beelden te analyseren en te plaatsen binnen een feministisch kader.Show less
Colonial Collecting and its Motivations - This paper is about Cornelis George Vattier Kraane (1864-1954)and his colonial collecting activities in the Dutch East Indies. The motivation behind...Show moreColonial Collecting and its Motivations - This paper is about Cornelis George Vattier Kraane (1864-1954)and his colonial collecting activities in the Dutch East Indies. The motivation behind colonial collecting are researched and applied to this.Show less
In deze scriptie is de vraag onderzocht hoe Sir Edwin Lutyens en Le Corbusier zijn omgegaan met hun ontwerpopdracht voor een nieuwe stad en in het bijzonder de door hun ontworpen gezichtsbepalende...Show moreIn deze scriptie is de vraag onderzocht hoe Sir Edwin Lutyens en Le Corbusier zijn omgegaan met hun ontwerpopdracht voor een nieuwe stad en in het bijzonder de door hun ontworpen gezichtsbepalende gebouwen in India. Hierbij is met name gekeken hoe zij de lokale Indiase architectuur hebben weten te gebruiken en hebben kunnen transformeren op een zodanig wijze dat zij een nieuwe beeldtaal wisten te formuleren die tot op de dag van vandaag weerklank vindt.Show less
Samenvatting. In deze scriptie wordt onderzoek gedaan naar ontwikkelingen in en de betekenis van veranderingen in 18e-eeuwse architectuur en architectuurschilderkunst in interieurs in Parijs. De...Show moreSamenvatting. In deze scriptie wordt onderzoek gedaan naar ontwikkelingen in en de betekenis van veranderingen in 18e-eeuwse architectuur en architectuurschilderkunst in interieurs in Parijs. De uitzonderlijke architectuurprojecten van Germain Boffrand en Victor Louis vormen de leidraad in een breder betoog over architectuur en ornament en de keuzevrijheid in het variëren in bouwelementen bij het interieur en exterieur van gebouwen na 1750. De nadrukkelijke gerichtheid van Franse architecten op Italiaanse bouwkunst gaf met de toename van kennis over de toepassing van vrije kunsten in Rome en Noord-Italië een nieuwe impuls aan de vormgeving van Parijse interieurs, waarbij artistieke opvattingen en politieke drijfveren hand in hand gingen. De Académie Française in Rome, waar talrijke Franse architecten en schilders hun professionaliteit vergrootten in jaren durende studies van klassieke bouwkunst en ornament, vervulde een belangrijke rol als ambassade voor de kunsten. Het hof van Lodewijk XV en de Académie Royale d’Architècture waren er goed vertegenwoordigd en het weerspiegelde de Franse wens aan Parijs ooit de allure van Rome te kunnen geven. De kunsten waren belangrijk voor de grandeur van de stad Parijs en behoud van de machtspositie van het hof, terwijl vrijwel gelijktijdig door het opkomend verlichtingsdenken de ontwikkeling van de stadsinrichting ter discussie stond bij een steeds beter geȉnformeerd publiek. De stroom van publicaties in de gedrukte pers en het beschikbaar komen van verzamelde prentdrukwerken waren daarbij cruciaal. Een avantgarde van architecten en kunstschilders nam het voortouw in de op de klassieke bouwkunst gebaseerde verandering in decoratie binnen gebouwen in Parijs, waarbij kleinschalige bouwprojecten zich nadrukkelijk leenden voor experimenten van architect en decorateur. De architect Louis en de schilders Charles Natoire en Gabriel Briard hadden tijdens hun verblijf in Rome zeker kennisgemaakt met Giambattista Piranesi, wiens atelier nabij de Académie Française gevestigd was. In diens gravures van de stad Rome is de fantasierijkdom zichtbaar welke zijn naam vestigde als pleitbezorger van de vrije inventie binnen de architectuur. In het late werk van de ornamentschilder Paolo Antonio Brunetti zijn elementen uit Piranesi’s prenten van fantastische architectuur duidelijk aanwezig. In Parijs werd halverwege de 18e eeuw heftig gedebatteerd onder architecten over nieuwe grootschalige architectuur voor de stad en kwam onder andere het door Jacques- Francois Blondel verdedigde traditionele bouwconcept ter discussie. In de luwte van dit debat werkten Boffrand en Louis aan enkele uitzonderlijke bouwprojecten, waarbij Franse architecten en figuratief-schilders samenwerkten met Italiaanse decorschilders in een poging een nieuw podium te verschaffen aan kunstenaars in het tijdens de Bourbon monarchie verwaarloosde kunstklimaat op het terrein van preservatie en bijeenhouden van collecties. De introductie van een toegankelijke kunstgalerij in het Romeinse Palazzo was waarschijnlijk ook opgemerkt door deze Franse kunstenaars en de door Boffrand en Louis in een unieke mise-en-scène gerealiseerde kapelschilderingen van de Chapelle des Enfants Trouvés en de Chapelle des ȃmes du Purgatoire kunnen worden gezien als een opmaat voor het tentoonstellen in een museale setting. De interesse voor deze ongewone interieurarchitectuur blijkt zowel uit essays van de hand van de architectuurcriticus Marc-Antoine 55 Laugier en tijdgenoten als uit artikelen in persberichten. Het illusionistisch effect van de muurschildering in de kapellen werd hooggewaardeerd. Het figuratieve werk van Natoire en Briard kwam ermee in het middelpunt van de belangstelling te staan. De bijdrage van Italiaanse ornamentschilders aan belangrijke architectuur in Parijs is erg onderbelicht gebleven in de kunsthistorische literatuur. Dit is allereerst het gevolg van de geringe belangstelling bij kunstkenners voor ornamentschilderkunst in interieurs bij architectuur, anderzijds het gevolg van de door Haussmann uitgevoerde grootschalige sloop van 17e- en 18e-eeuwse paleizen en panden in Parijs in de 19e eeuw, toen de waardering voor kunsthistorie als studie van belang werd. In deze scriptie wordt het werk van Paolo Antonio Brunetti en zijn vader in Parijs uitvoerig beschreven en in beeld gebracht voor zover het nog bestaat. De superieure wijze van de implementatie van het architecturale kader in geschilderde kapelinterieurs verraad de grote kennis en kunde die generaties Italiaanse ornamentschilders bezaten en die thans voornamelijk in Noord-Italië nog is aan te treffen. De door de ornamentschilders toegepaste trompe-l’oeil schildertechniek beschrijf ik vanaf het gepopulariseerde gebruik in luxueuze Parijse Hȏtels omstreeks 1730 tot aan de sobere decors in de kerkkapellen omstreeks 1760, waarbij de invloed van het classicisme op de muurschilderkunst geleidelijk meer zichtbaar wordt. De verandering in smaak en waardering voor ornamentschildering op wanden is een gevolg van de reeks aan ontwikkelingen die zich halverwege de 18e eeuw voltrokken. In deze scriptie wordt uitgaande van kunsthistorische literatuur en gedeeltelijk uit door directe observatie verkregen beeldmateriaal zeer uitvoerig ingegaan op het transitieproces dat plaatsvond; het juist exposeren van kunst vormde een belangrijke uitdaging voor architecten en beeldend kunstenaars. Het zoeken naar een nieuwe balans in decoraties van interieur en exterieur vond het meest succesvol plaats in het kleinschalige experiment van het tijdelijke samenwerkingsverband tussen architect en decorateur; een transitie in vormgeving en stijl volgde in een reactie op de overdaad aan Barokke architectuur en Rococo-elementen binnen stadspaleizen, in een herwaardering en gebruik van antieke architecturale elementen in het interieur én door innovaties in het tonen van Beeldende Kunst in beter publiekstoegankelijke ruimten. Het werk in Parijs van Paolo Brunetti en zijn vader Gaetano Brunetti is zo goed mogelijk in woord en beeld beschreven op basis van archiefmateriaal en foto’s van nog bestaande muurschilderkunst. Van verloren gegaan werk zijn er korte beschrijvingen die ingaan op de architecturale en sculpturale waarde van het wandillusionisme in met name het Château de Bellevue en het Hôtel de Soubise-Rohan. De schilderijen van dochters van Lodewijk XV van de hand van Adélaïde Labille–Guiard geven een indruk van vergelijkbare classicistische interieurs en vestigen de aandacht op de rol van matronage in de kunst. Als bewoners hadden vrouwen een grote invloed op de uitvoering van interieurdecoraties. In de luxueuze Hȏtels van Parijs convenieerde het wandillusionisme goed in het architecturaal kaderwerk van balkons, overlopen en trappenhuizen, waarbij de open-wand quadratuur werd toegepast. In de kapelschildering van de Sainte-Marguerite greep Brunetti terug op gesloten-wand quadratuur, die sinds Vitruvius’ diskwalificatie van het wandillusionisme in Pompeȉ, herondekt in 1745, niet meer zo succesvol was toegepast.Show less
In many art exhibitions dealing with an artist, archival material from the artist’s life is presented next to the artworks. The display cases containing this material, however, seem mostly to be...Show moreIn many art exhibitions dealing with an artist, archival material from the artist’s life is presented next to the artworks. The display cases containing this material, however, seem mostly to be neglected by the curator and treated as a mere concomitant. This thesis detects a change in the treatment and role of archival material in art exhibitions towards an important display element. This development is located in the concept of the post-museum as described by Eilean Hooper-Greenhill. The artist’s archive as a specific form of archive is discussed and placed in an appropriate theoretical framework. In this context, the role of the artist as the author has to be defined anew taking not only Otto Kris, Ernst Kurz, Roland Barthes and Michel Foucault into consideration but also introducing the special role of the anecdote as discussed by Mark Ledbury. When it comes to displaying archival material, various agents have to be considered. The role of the curator, the visitor and the object will therefore be discussed with a special focus on the narrative of the exhibition. In the post-museum, the visitor is allowed independence in interpreting the display and finding his or her own narrative. With the appropriate inclusion of archival material the curator can encourage this independence. Four case studies exemplify the importance of artist’s archival material and its successful inclusion in an art exhibition. With the main example Paul Klee. Life and Work, a recent exhibition at the Zentrum Paul Klee Bern, a way is shown in which archival material could be juxtaposed with the art and what this juxtaposition ultimately could mean.Show less
Women in England during the early modern period had relatively little autonomy in pursuing their own goals and in defining their own identity. This was particularly true of married women, who...Show moreWomen in England during the early modern period had relatively little autonomy in pursuing their own goals and in defining their own identity. This was particularly true of married women, who laboured under the restrictions placed upon them by the laws of coverture, which removed many of their legal rights. Upon widowhood, however, a new opportunity for self-expression was immediately presented in the form of the socially-accepted tradition of commissioning a monument commemorating their husband. In this thesis I will examine the process by which these commissions took place and comment upon the difficulties and expectations, as well as the opportunities and motives, faced by widows engaging in this relatively unique form of artistic patronage.Show less
