This thesis looked for default ironic constructions in Dutch. To do so a new definition of verbal irony was proposed: Verbal irony are utterances that (1) have an argumentative force that is...Show moreThis thesis looked for default ironic constructions in Dutch. To do so a new definition of verbal irony was proposed: Verbal irony are utterances that (1) have an argumentative force that is opposed to the speaker’s evaluation, (2) are incongruent with its (co-text and) context and (3) leave the fact that they are ironic implicit. It is claimed that in Dutch an ironic interpretation can be emphasized by not. Therefore a corpus was set up with tweets containing #not. The ironic tweets in this corpus were analyzed on word frequency and remarkable patterns. This led to a list of words and patterns that were further analyzed. Through the analysis sixteen potentially default ironic constructions were found. These constructions were checked against three criteria for default ironic constructions: (1) not containing semantic anomalies, (2) not containing contextual information and (3) being ironic by default. Three constructions turned out to be default ironic constructions: lekker Adj, DP weer lekker bezig and het gaat weer lekker (deictic adverb) (PP).Show less
Bachelor thesis | Nederlandse taal en cultuur (BA)
closed access
In dit onderzoek wordt bekeken welke constructies men kan vinden in de openingstijden van winkels. Door een theoretisch- en corpusonderzoek is geconcludeerd dat er een tweedeling lijkt te bestaan...Show moreIn dit onderzoek wordt bekeken welke constructies men kan vinden in de openingstijden van winkels. Door een theoretisch- en corpusonderzoek is geconcludeerd dat er een tweedeling lijkt te bestaan in het weergeven van de openingstijden, namelijk: Open op X betekent: (1) Alleen op X (dus niet op Y) (2) Ook op X (net zoals Y) Geval (1) valt onder een scalaire implicatuur, een onderdeel van de conversationele implicatuur, waarin de hoogst mogelijke schaal wordt aangegeven. Geval (2) valt ook onder een conversationele implicatuur, maar is geen scalaire implicatuur. In dit geval wordt namelijk maar een deel van de schaal aangegeven. Klanten kunnen, ondanks de tweedeling, door het coöperatieprincipe en algemene kennis wel begrijpen wat de winkelier bedoelt.Show less
Verhagen stelde in zijn theorie dat zinnen met ‘niet’ in negatieve argumentatieve richting sturen. Ik heb laten zien dat er ook vragen met een ontkenning zijn die in positieve argumentatieve...Show moreVerhagen stelde in zijn theorie dat zinnen met ‘niet’ in negatieve argumentatieve richting sturen. Ik heb laten zien dat er ook vragen met een ontkenning zijn die in positieve argumentatieve richting sturen. Daarom heb ik de volgende onderzoeksvraag geformuleerd: hoe weet de taalgebruiker wanneer ‘niet’ positief geïnterpreteerd moet worden? Specifieker: in hoeverre is aan de constructie van zulke zinnen te zien dat ‘niet’ positief is? Nadat ik de weinige literatuur heb besproken die er over dit onderwerp te vinden is, heb ik corpusonderzoek gedaan. Ik heb daarvoor 200 vraagzinnen met ‘niet’ geanalyseerd. Ik heb de zinnen in twee groepen verdeeld: de groep waar het meteen duidelijk is dat de in negatieve of in positieve argumentatieve richting stuurt en de groep waar dat zonder de context niet duidelijk is. Het is mij opgevallen dat ‘niet’ in twee betekenissen voorkomt: als ontkenning en als partikel met weinig betekenis. Bij de positieve argumentatieve richting wordt de ‘niet’ steeds als partikel gebruikt. Zinnen met de ontkenning ‘niet’ sturen na de context steeds richting ‘nee’, zinnen met partikel richting ‘ja’. Het bleek dat deze vragen steeds een suggestie doen. Soms was dit iets suggestiever dan anders, maar steeds werd er nieuwe informatie gegeven. Zonder de context was niet meteen duidelijk welke betekenis we hier aan ‘niet’ konden toekennen. Het is opvallend dat binnen de vraagwoordvragen en binnen de ja/nee vragen geen enkele zin met sowieso positief is gevonden. Bij de zinnen waar het nog niet duidelijk was zonder de context viel het op dat die na interpretatie met de context de zinnen veel vaker positief dan negatief geïnterpreteerd werden. Daarna heb ik kenmerken van de constructies gezocht. Bij vraagwoordzinnen viel op dat bij de positieve richting ‘niet’ na het vraagwoord kon staan, dit gebeurde nooit bij de negatieve richting. Bij ja/nee vragen in mededelende vorm zagen we ‘, niet?’ wat altijd richting ‘ja’ stuurt, en zagen we een kleine vraagzin aan het eind van de zin ‘is het niet?’ wat ook altijd richting ‘ja’ stuurt. Dit zijn eigenlijk de enige vormen in de constructie die ondubbelzinnig laten zien dat ‘niet’ positief geïnterpreteerd moet worden. Voor de zinnen waar dit niet in voorkomt, zullen we toch in de context moeten blijven kijken.Show less
Elke taaluiting is in zekere zin argumentatief, omdat het een omschrijving is van de werkelijkheid en de werkelijkheid op oneindig veel manieren beschreven kan worden. De spreker/schrijver kiest...Show moreElke taaluiting is in zekere zin argumentatief, omdat het een omschrijving is van de werkelijkheid en de werkelijkheid op oneindig veel manieren beschreven kan worden. De spreker/schrijver kiest één mogelijke formulering en dat doet hij altijd met een bepaald (soms onbewust) doel. Verschillende formuleringen hebben verschillende effecten en sturen de luisteraar/lezer verschillende kanten op, in de richting van andere conclusies. Het bewust inzetten van taal om iemand anders te overtuigen wordt argumentatie genoemd. Argumentatie wordt volgens de pragma-dialectiek gebruikt in discussies om twee doelen na te streven, een dialectisch doel, gericht op redelijkheid, en een retorisch doel, gericht op effectiviteit. Een discussiant wil immers niet alleen een discussie op een redelijke manier oplossen, maar ook de discussie winnen. Tussen deze twee doelen wordt strategisch gemanoeuvreerd, er wordt gebalanceerd tussen redelijkheid en effectiviteit. Is een argumentatieve zet te redelijk, dan is hij niet effectief. Is een argumentatieve zet te effectief, dan is hij niet redelijk en begaat de discussiant een drogreden. In dit onderzoek staan twee case studies centraal. Het betreft een commercial van Heineken, waarin de hoofdpersoon (legendary hero) door weinig te drinken met een bekende DJ de zonsopkomst mag bekijken en een folder van Gall & Gall, waarin met ‘nuchtere feiten’ verantwoord alcoholgebruik wordt gestimuleerd. Deze uitingen zijn opvallend, want ze pleiten voor een beperking van alcoholconsumptie, maar hier hebben de producenten/verkopers als commerciële instellingen geen baat bij. De uitingen botsen met het principe dat promotionele uitingen van commerciële instellingen gericht zijn op de verkoop van het product. Daarom heb ik onderzocht op welke manier de bedrijven proberen om deze uitingen toch effectief te laten bijdragen aan hun retorisch doel, ervan uitgaande dat een commerciële instelling altijd het commerciële belang zal willen nastreven. Heineken manoeuvreert strategisch door het expliciete standpunt naar voren te brengen als eigenlijke standpunt, terwijl dat het niet is. ‘Sunrise belongs to moderate drinkers’, is een argument voor het standpunt: koop Heineken. De manoeuvres die Heineken maakt zijn veelal ontspoord. Onder andere doordat alleen de legendary hero Heineken drink en alleen hij seksueel succes heeft. Ook Gall & Gall blijkt uiteindelijk een ander standpunt te beargumenteren dan de folder doet geloven. De argumenten die worden gegeven voor het standpunt ‘drink niet te veel’, zijn non-argumentatie of zwak. Daarnaast lijken ze een ander standpunt in de folder te verdedigen, namelijk: koop sterke drank bij Gall & Gall. In de commerciële uitingen zonder expliciet verkoopdoel wordt gestreefd naar effectiviteit door het impliciete standpunt te verbergen, maar wel te beargumenteren door middel van strategische manoeuvres. Een pragma-dialectische analyse kan aan het licht brengen hoe ondanks het vermeende consultatiedoel toch een promotiedoel wordt nagestreefd.Show less
Bachelor thesis | Nederlandse taal en cultuur (BA)
closed access
Het is onvermijdelijk dat werkwoordstijden bij de vertaling van het Nederlands naar het Engels soms veranderen. De grammatica van het Nederlands en het Engels werken immers niet precies hetzelfde....Show moreHet is onvermijdelijk dat werkwoordstijden bij de vertaling van het Nederlands naar het Engels soms veranderen. De grammatica van het Nederlands en het Engels werken immers niet precies hetzelfde. Bij het vertalen van een werk is er altijd een dilemma voor de vertaler: hij of zij kan zo dicht mogelijk bij het origineel blijven, ook al wordt de originele stijl anders gewaardeerd in de doeltaal, of hij of zij past de stijl aan op een manier dat het past bij de voorkeuren van de doeltaal, en wijkt zo dus meer af van het origineel. In dit onderzoek wordt gekeken naar de Engelse vertaling van 'De val', de novelle van Marga Minco. In deze novelle wordt er bijzonder gebruik gemaakt van werkwoordstijden. Onderzocht wordt of en hoe dezelfde effecten in de vertaling tot stand wordt gebracht. Het grootste gedeelte van de werkwoordstijden is hetzelfde in het Nederlands origineel als in de Engelse versie, maar er zijn ook verschillen gevonden. Vrijwel alle verschillen komen door de grammatica van het Engels; een letterlijke vertaling vanuit het Nederlands levert dan een incorrecte zin op. Een enkele keer heeft de vertaler bepaalde keuzen gemaakt. Sommige keuzen zijn goed te verklaren; deze ondersteunen de stijl van de novelle in zijn geheel en voegen dus echt iets toe. Andere keuzen hebben er juist voor gezorgd dat het oorspronkelijke effect verzwakt is. Hoe deze keuzen gemotiveerd zijn, is niet duidelijk.Show less
Door middel van een collostructionele analyse probeer ik te achterhalen welke semantische verschillen er zijn tussen de Nederlandse toekomstconstructies gaan + infinitief en zullen + infinitief.
In deze scriptie wordt er gekeken naar de referentiële patronen bij RTL Boulevard. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen spontane, gesproken taal aan de balie, en de voice-overs, wat vooraf...Show moreIn deze scriptie wordt er gekeken naar de referentiële patronen bij RTL Boulevard. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen spontane, gesproken taal aan de balie, en de voice-overs, wat vooraf bedachte geschreven taal is. Vooral in de voice-overs van het programma wordt er vaak verwezen met lange naamwoordgroepen, de surplus NP's. Hier worden mogelijke verklaringen voor geboden en er wordt een vergelijking gemaakt met de spontane spraak.Show less
This paper is aimed at offering a theoretical discussion and interdisciplinary investigation into theories and concepts concerning categorization and individual and/or group differences in...Show moreThis paper is aimed at offering a theoretical discussion and interdisciplinary investigation into theories and concepts concerning categorization and individual and/or group differences in cognition. From this it is suggested that there is the possibility of miscommunication, or at least degradation of the communicative value of a message, as the result of perception and/or reception differences concerning the connotations (consisting of of all combined properties and implications) of specific lexical items between individuals and/or groups. These differences are suggested to be present both in practical instances of use as well as in people's prototypes of said terms. Based on these theoretical expectations a schematic model is created, and a possible solution in the form of intralingual intersemantic translation is suggested. The theory, model, and solution are exemplified through an investigative qualitative case study into the use of the term sustainability by several political leaders in environmental speeches.Show less
