The Occupy movement remains one of the defining aspects of political life in the early 2010s as a global social movement attempting to address the concerns of post-2008 politics. Drawing...Show moreThe Occupy movement remains one of the defining aspects of political life in the early 2010s as a global social movement attempting to address the concerns of post-2008 politics. Drawing inspiration from preceding movements and inspiring movements to come, its insistence on not articulating concrete demands as well as its dependence on pre-figurative politics was met simultaneously with amazement by activists and confusion by those attempting to grasp the movement. Through its global diffusion, beginning with Occupy Wall Street in New York and spreading all over the world, Occupy became a global phenomenon, entering the realm of international relations, with individual movements acting as agents that influence local and international politics, and the overall movement serving as connector between local actors on a global scale. Social movement theory often models mobilisation as happening either directly, through contact with activists, or indirectly, through equivalences in structure, demographic, or culture to other activists. The mobilisation and global diffusion of the Occupy movement however challenged both of these models, with local movements often self-mobilising and demonstrating a high level of heterogeneity in demographic make-up, social position, or movement culture. This thesis sets out to address this challenge by analysing the narratives put forward by Occupy movements as movement-building relays which aid the self-mobilisation of new activists. It argues that the common element between movements, as well as the potential for its global diffusion through self-mobilisation is not to be found in the narratives’ content, but rather in their structural aspects serving as movement-building relays. For this, 27 documents published by local Occupy movements were analysed in a structural-narratological approach. The thesis identifies relevant movement-building relays in the temporal, spatial, actantial, and social structures of the Occupy Wall Street narrative and traces their diffusion to the narratives of other local movements within the Occupy movement. Through this analysis, the thesis offers a novel approach to the study of contemporary global social movements whose diffusion is more often based on self-mobilisation and who demonstrate high levels of heterogeneity. Through the study of the Occupy movement, it thus seeks to provide a framework for which contemporary global social movements can be understood better.Show less
In de tweede helft van de zeventiende eeuw werkte Georgius Everhardus Rumphius (1627-1702) in dienst van de VOC aan een lijvig boek betreffende de natuurlijke historie van het gewest Ambon,...Show moreIn de tweede helft van de zeventiende eeuw werkte Georgius Everhardus Rumphius (1627-1702) in dienst van de VOC aan een lijvig boek betreffende de natuurlijke historie van het gewest Ambon, getiteld D’Amboinsche Rariteitkamer (1705). Voor een groot deel van de informatie over de in dit boek beschreven soorten, was hij afhankelijk van de inheemse bevolking en andere niet-Europese bewoners van Ambon. Hoewel er in recente literatuur over de Rariteitkamer kritische analyses zijn uitgevoerd met betrekking tot ongelijke machtsverhoudingen tussen Rumphius en zijn informanten, bestaat er nog steeds het beeld dat hij een uitzonderlijk figuur was die in staat was exclusieve informatie te verkrijgen door zijn goede verhouding ten opzichte van zijn niet-Europese medebewoners op Ambon. Hij zou zichzelf namelijk meer met hen identificeren dan met zijn eigen Europese komaf. In dit artikel wordt aan de hand van demografie, biografische notities en de tekst van de Rariteitkamer dit beeld genuanceerd.Show less
The importance of the labelling of clothes in the late nineteenth century is often associated with couturiers. Their use of labels was aimed at branding both their fashion houses as well as...Show moreThe importance of the labelling of clothes in the late nineteenth century is often associated with couturiers. Their use of labels was aimed at branding both their fashion houses as well as themselves as artist designers. Little attention has been paid to the labelling practices of nineteenth-century dressmakers, although it is known to have been widely applied. Just as few women have been identified while the dressmaking trades were a female dominated industry. For the Netherlands in particular, it is interesting to examine dressmakers and their labelling practices as the lack of Dutch couturiers made Dutch dressmakers the most important figures in the Dutch dressmaking trades of the nineteenth century. This thesis aims to identify Dutch dressmakers through their labels while questioning to what extent late nineteenth-century Dutch dressmakers used their labels for branding their fashion houses and how this related to the Western European fashion practice. The Dutch labelling and dressmaking practices are contextualised and compared with their Western European counterparts through literature analysis and stylistic object-based analysis of labels found in five Dutch museums and seven museums from across Western Europe. The exceptionality of these labelling practices in a female dominated industry is explored as a notion of female agency through the concepts of feminisation, female individualisation and authorship. In addition, this thesis examines how the commercial significance of a dressmaker’s name as a brand name manifested itself in a dressmaker's labels and advertisements. This research results in fourteen biographies of Dutch dressmakers whose labels, together with the Western European labels, can be divided in three stylistic categories. It shows that the strength of the label as a branding tool laid in the continuous use of the same design, just like a signature. This thesis argues that the strongest example of female agency lies in the dressmaker’s name on the label which speaks of an awareness of her own originality and individuality, while at the same time publicly claiming her authorship.Show less
Dit artikel bestudeert een alternatieve tentoonstellingsvorm waarbij objecten uit verschillende culturen worden gecombineerd. Daarvoor wordt de opstelling van de vaste collectie ‘Van Oost en West’...Show moreDit artikel bestudeert een alternatieve tentoonstellingsvorm waarbij objecten uit verschillende culturen worden gecombineerd. Daarvoor wordt de opstelling van de vaste collectie ‘Van Oost en West’ in keramiekmuseum Princessehof onderzocht. Aan de hand van narrative framing, naar het concept van Mieke Bal, wordt de informatie die de tentoonstelling overdraagt bekeken. Door de narrative framing van de tentoonstelling te analyseren, wordt de transculturele tentoonstelling genoemd, aan de hand van Pao-Li Yangs trans-border arrangement en Monica Juneja’s transculturele benadering. Daarnaast wordt bestudeerd hoe de tentoonstelling resonantie en verwondering teweegbrengt. Door die ervaringen op te roepen, draagt de tentoonstellingswijze bij aan de waarde voor het publiek.Show less
Conserveringsmaatregelen beïnvloeden de manier waarop textielobjecten tentoongesteld worden. Wanneer textielobjecten fragmentarisch zijn, is het lastig voor het publiek om ze te begrijpen. De...Show moreConserveringsmaatregelen beïnvloeden de manier waarop textielobjecten tentoongesteld worden. Wanneer textielobjecten fragmentarisch zijn, is het lastig voor het publiek om ze te begrijpen. De agency die deze objecten kunnen uitoefenen is beperkter dan die van intacte objecten. Het is daarom van belang om delen van verlies begrijpelijk te maken met aanvullende informatie. Tijdens de Textiel uit Egypte tentoonstelling is dit gedaan aan de hand van een verhaallijn. Daarnaast zorgde de nevenschikking van een vrijwel intact tunica voor een beter beeld over de oorspronkelijke vorm en gebruikscontext van de fragmenten. Ontbrekende aspecten van de ‘culturele biografie’ van de fragmenten werden hierdoor aangevuld. Concluderend wordt gesuggereerd dat de toevoeging van een fysieke reconstructie van een tunica de leerervaring verder kan verrijken. Een publieksstudie zou de mogelijke voordelen hiervan kunnen aantonen.Show less
