In het werk Memory Burn 1-9 (2020) van kunstenaar Kiymet Dastan worden negen discs langzaam verbrand. Het is een poging van Dastan om ‘vergeten’ te materialiseren. In dit essay wordt ingegaan op de...Show moreIn het werk Memory Burn 1-9 (2020) van kunstenaar Kiymet Dastan worden negen discs langzaam verbrand. Het is een poging van Dastan om ‘vergeten’ te materialiseren. In dit essay wordt ingegaan op de rol die materiaal en toeschouwers spelen in Memory Burn 1-9 in het proces van het herinneren. Zo wordt er met een new materialist theoretisch raamwerk van Maria Zirra gekeken naar hoe het toekennen van agency aan de verbrande discs hun rol slechts beperkt beïnvloedt. Tevens is er onderzocht hoe de destructie van de discs juist materiële herinneringen toevoegt in plaats van verwijdert. De invloed van de toeschouwer blijkt essentieel tijdens het proces van betekenisgeving aan de verbrande discs, wat zowel bij de absent presence theorie van Jacques Derrida als de ideeën van punctum en ‘that-has-been’ van Roland Barthes naar voren komt. Daarnaast laten de fetish theory van Christian Metz en social memories zoals Aleida Assmann die omschrijft, zien hoe het proces van het verbranden naast verlies ook verlangen en herkenning creëert bij toeschouwers. Het verbranden van de discs blijkt dan ook niet enkel een representatie van ‘vergeten’ te zijn, maar dient juist als toegang tot herinneringen van toeschouwers.Show less
Ecology and participatory art projects are relevant topics in current day artistic practices, yet how can art be of influence on the social matter of the planning and use of the public space in the...Show moreEcology and participatory art projects are relevant topics in current day artistic practices, yet how can art be of influence on the social matter of the planning and use of the public space in the urban environment? Commonly, ecological and participatory art practices and exhibitions take place within four walls of white cube galleries or project spaces where they reach an already initiated and versed art viewing audience. Meanwhile the public sphere is managed by city governments and cannot be intervened with by civilians who do live in the spaces as their everyday surroundings. This paper looks at two different methods of artistic practices and exhibitions that take place in curated environments made by artists as well as interventions in public spaces by inhabitants of an environment in order to understand how artistic interventions can play a role in the reclaiming livability in the urban landscape. These two approaches will be analyzed through two different case studies.The paper comes to the finding that artists and urban interventionists need to collaborate to build a sustainable and engaged practice.Show less
This thesis explores the application of corporeally bereft urban landscapes in the medium of photography. In my case study, I examine Mauricio Lima's photographs as he retraces Eugéne Atget's steps...Show moreThis thesis explores the application of corporeally bereft urban landscapes in the medium of photography. In my case study, I examine Mauricio Lima's photographs as he retraces Eugéne Atget's steps in Paris during the height of the COVID pandemic of 2020. I aim to provide insights into the multiple roles and meanings that “empty places” can take on and connote. To elucidate, I engage with concepts such as the decontextualized place, Benjamin's notion of the Optical Unconscious, rephotography, and appropriation. Additionally, I question the use, shifts, and possible expanded meaning gained through the combination of images with text.Show less
Vanuit architectuurhistorisch en religiewetenschappelijke perspectieven wordt de Bruder Klaus Feldkapelle (2007) van de Zwitserse architect Peter Zumthor (*1943) onderzocht. De conceptie van de...Show moreVanuit architectuurhistorisch en religiewetenschappelijke perspectieven wordt de Bruder Klaus Feldkapelle (2007) van de Zwitserse architect Peter Zumthor (*1943) onderzocht. De conceptie van de axiomatische structuur als synthese van architectuur en niet-architectuur van kunsthistorica Rosalind Krauss wordt ter hand genomen om inzicht te verschaffen in de architectuur van de kapel. Categorieeën van het sacrale en transcendentie worden toegepast op de tektonische eigenheid van de Feldkapelle. Met behulp van secundaire literatuur worden op dialectische wijze interieur en exterieur en vormelijke eigenschappen zoals openheid en geslotenheid, horizontaliteit en verticaliteit en lichtval onderzocht om zodoende tot verdiept inzicht in de architectuur van de Feldkapelle te komen.Show less
De glazen kunstwerken van Dale Chihuly die onderdeel zijn van de Garden Cycle hebben de natuur als onderwerp. In deze scriptie zal er worden onderzocht hoe bij twee van deze werken orde en chaos...Show moreDe glazen kunstwerken van Dale Chihuly die onderdeel zijn van de Garden Cycle hebben de natuur als onderwerp. In deze scriptie zal er worden onderzocht hoe bij twee van deze werken orde en chaos tot uiting worden gebracht. Dit wordt gedaan aan de hand van kunsthistorisch literatuuronderzoek waarin een interdisciplinaire insteek centraal staat. De onderzochte objecten zijn de museumtuin van Chihuly Garden and Glass en Mille Fiori. Beiden zijn tuinen met glazen objecten erin, maar verschillen van elkaar op het gebied van natuur. Orde en chaos zijn beide aanwezig in de twee kunstwerken, maar komen op een andere wijze tot uiting. Orde wordt voornamelijk aangebracht door het menselijk handelen en chaos door de natuur, waar de mens minder controle over heeft. Beide processen zijn fundamenteel bij het tot stand komen van de objecten die daardoor voortkomt uit een verstoring in de kunst.Show less
In dit artikel bekijk ik Hito Steyerls videowerk How Not To Be Seen (2013) vanuit het perspectief van ontwrichtende werking in de context van de vorm en het medium. Dit perspectief is opgedeeld in...Show moreIn dit artikel bekijk ik Hito Steyerls videowerk How Not To Be Seen (2013) vanuit het perspectief van ontwrichtende werking in de context van de vorm en het medium. Dit perspectief is opgedeeld in drie delen; onzichtbaarheid, collage en multimedia. Op het gebied van onzichtbaarheid in dit werk is al literatuur geschreven, wat hier vergeleken wordt. Hieruit komt voort dat een incomplete onzichtbaarheid leidt tot een verstorende werking, waar verschillende conclusies over getrokken worden. Door te kijken naar het werk als collage is te zien hoe verschillende elementen in het werk worden opgenomen, om deze elementen te ondervragen als vorm van ontwrichtende werking. Het werk is binnen de context van het medium op meerdere manieren te zien, en is gepresenteerd in verschillende vormen, wat leidt tot andere verwachtingen over de vorm en de relatie tot het medium. Hierin vindt ontwrichtende werking plaats in het vervagen en verstoren van het medium op meerdere manieren.Show less
In deze scriptie is onderzocht of er nieuwe inzichten ten aanzien van het beeld Usagi Kannon (2012)van de Japanse kunstenares Leiko Ikemura konden worden verkregen door het te relateren aan het...Show moreIn deze scriptie is onderzocht of er nieuwe inzichten ten aanzien van het beeld Usagi Kannon (2012)van de Japanse kunstenares Leiko Ikemura konden worden verkregen door het te relateren aan het moderne geëngageerd boeddhisme. De bodhisattva Kannon vervult een belangrijke symboolfunctie voor deze stroming. Om bovengenoemde vraag te beantwoorden is onderzoek gedaan naar de beeldtraditie van Kannon met behulp van de Lotussoetra in combinatie met secundaire literatuur en interviews met Leiko Ikemura. De Lotussoetra is het belangrijkste geschrift van het Mahayana boeddhisme met betrekking tot Kannon. Het onderzoek heeft uitgewezen dat de Usagi Kannon in hoge mate een autonoom kunstwerk is waarin Leiko Ikemura universele principes heeft willen uitdrukken. Ze heeft dit gedaan met gebruikmaking van elementen uit de boeddhistische beeldtraditie die ze op een nieuwe manier met elkaar heeft gecombineerd. In hoeverre ze zich hierin onderscheidt van andere moderne kunstenaars die teruggrijpen op boeddhistische kunst zou nader onderzoek moeten uitwijzen.Show less
In deze scriptie wordt gekeken naar de representatie van een Westerse masculiene identiteit in de video-installatie Silent Spikes (2021) van Kenneth Tam door middel van literatuuronderzoek en een...Show moreIn deze scriptie wordt gekeken naar de representatie van een Westerse masculiene identiteit in de video-installatie Silent Spikes (2021) van Kenneth Tam door middel van literatuuronderzoek en een visuele analyse. In dit kunstwerk heeft Tam het Amerikaanse concept van de cowboy gebruikt, maar kijkt tegelijkertijd ook naar de Chinese arbeidersstaking uit 1867 in Amerika, waarbij Chinese spoorwegarbeiders betere werkomstandigheden eisten. Naast een video, heeft Tam ook dans en performance art gebruikt. Om de representatie van masculiniteit te onderzoeken, is gekeken naar de representatie van cowboys in westerns, en naar het belang van gender performativity. Hieruit is gebleken dat de cowboys in Silent Spikes juist het tegenovergestelde gedrag vertonen van de oorspronkelijke cowboys, en dat gender performativity een grote rol speelt in het interpreteren van hun gedrag. Vervolgens is het gebruik van videokunst en performance geanalyseerd om te onderzoeken hoe Tam de spoorwegarbeider zichtbaar heeft gemaakt en juist de masculiene eigenschappen aan de spoorwegarbeider toeschrijft in plaats van aan de cowboy.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
This paper aims to explore Lucas Samaras’ Photo-Transformation-series in the context of (sexual) self-fetishisation. Samaras’ work consists of 68 Polaroid self-portraits, most of which have unusual...Show moreThis paper aims to explore Lucas Samaras’ Photo-Transformation-series in the context of (sexual) self-fetishisation. Samaras’ work consists of 68 Polaroid self-portraits, most of which have unusual manipulations applied to them. The medium of Polaroid is first explored in order to gain insight on the fetishizing characteristics of the medium itself. Through literature research it is concluded that compared to ‘regular’ analog photography (i.e. with negatives), Polaroids seem to have a higher likelihood of becoming fetishised. Consecutively, a framework determining the characteristics of self-fetishisation in the context of photography is created through literary research, combining elements of both Freudian and commodity fetishism into a concise list of characteristics to analyse two case studies with. Additionally, Lucas Samaras’ manipulations on his Polaroids have been examined, after which they are correlated with the gathered knowledge about fetishisation, leading to the conclusion that these manipulations may have been sexual in nature. Finally, through the two case studies, the context in which the Polaroids were taken has also been deemed an important factor in the self-fetishising characteristics in photography in general.Show less
De politieke betekenis en de vorm van Emily Jacir’s installatie Memorial to 418 Palestinian Villages Destroyed, Depopulated and Occupied by Israel in 1948 zijn met elkaar verbonden door het...Show moreDe politieke betekenis en de vorm van Emily Jacir’s installatie Memorial to 418 Palestinian Villages Destroyed, Depopulated and Occupied by Israel in 1948 zijn met elkaar verbonden door het maakproces van het kunstwerk en de uiterlijke kenmerken van zowel de drager als het borduurwerk. Door de noties van relational Art en Delegated Performance in het maakproces kan het kunstwerk worden beschouwd als kritische kunst volgens de omschrijving van politiek filosofe Chantal Mouffe. Door het gebruik van een ‘readymade’ vluchtelingentent, geborduurd met sobere, Engelse namen, wordt de rol van de Westerse toeschouwer onderdeel van het kunstwerk. In zowel het maakproces als de vorm is de politieke betekenis een onderdeel van de vorm, en de vorm een onderdeel van de politieke betekenis.Show less
Het sculptuur Plenty More Fish in the Sea van Claire Morgan is een opvallend kunstwerk door het gebruik van opgezette dieren en hangende stukjes plastic. Het doel van dit essay is om te onderzoeken...Show moreHet sculptuur Plenty More Fish in the Sea van Claire Morgan is een opvallend kunstwerk door het gebruik van opgezette dieren en hangende stukjes plastic. Het doel van dit essay is om te onderzoeken hoe dit onconventionele materiaalgebruik in het sculptuur kan worden gezien als een poging om een ecocentrischer wereldbeeld te creëren. Het onderzoek naar de opgezette dieren in het sculptuur wees uit dat Morgans paradoxale gebruik van taxidermie getypeerd kan worden als Giovanni Aloi’s concept van “speculatieve taxidermie”. Morgan gebruikt het medium taxidermie in Plenty More Fish in the Sea als een destabilisator van zijn eigen antropocentrisme. In het tweede deel kwam naar voren dat Morgan met de geometrische vorm van hangend plastic meerdere aspecten uitdaagt van wat Sacha Kagan onze “cultuur van onduurzaamheid” noemt. Uiteindelijk kan geconcludeerd worden dat Morgan het paradoxale gebruik van taxidermie en de dubbele gelaagdheid van de geometrische vorm van plastic inzet als een ontwrichtingsstrategie. Hiermee probeert ze de antropocentrische toeschouwer op een subtiele wijze aan te sporen tot een innerlijke reflectie.Show less
Recently, many contemporary photographers have started using analogue photography again. This is an interesting occurrence, since we’re living in a digital age where everything is technologically...Show moreRecently, many contemporary photographers have started using analogue photography again. This is an interesting occurrence, since we’re living in a digital age where everything is technologically possible. It seems as if contemporary photographers using analog, step out of today's digitized society and into the world of old techniques. This thesis is a study about the use of photography in a digital age. The case study used in this research is the artwork And, where did the peacocks go? by Miho Kajioka. This photographer has created analogue images which are shown on the artist’s website and social media. Analogue and digital photography are widely discussed by media critics whose vision differs from each other. One group of critics advocates for analog photography and its material and indexical characteristics. Whereas, the digital medium has none of these components. The other group of critics advocates a new vision of the contemporary use of the medium photography. Based upon this debate, this thesis explores the relationship between contemporary use of analog and digital photography with Kajioka’s work as an example. Her work has different themes and elements that will provide insight into the complexity of indexicality in various forms. On this basis, it shows how the analog and digital medium has melted into each other and how the process of analog is important for the end result of Kajioka’s series.Show less
Vanaf 4 januari 1966 tot zijn dood in 2014 maakte On Kawara vrijwel elke dag een schilderij, met daarop de actuele datum en een enkelkleurige achtergrond. In totaal produceerde hij zo bijna...Show moreVanaf 4 januari 1966 tot zijn dood in 2014 maakte On Kawara vrijwel elke dag een schilderij, met daarop de actuele datum en een enkelkleurige achtergrond. In totaal produceerde hij zo bijna drieduizend datumschilderijen, die samen bekend staan als de Today Series. In eerder verschenen literatuur over On Kawara en de Today Series, geschreven door Eunhee Yang en Jung-Ah Woo, werd al betoogd dat Kawara een zekere politieke context heeft verborgen achter de ogenschijnlijke materiële eenvoud van de datumschilderijen. Maar de Today Series kent daarnaast nog meer verstoringen, die elk een rol spelen bij het ontwrichten van het medium schilderkunst. In dit essay worden de rollen van de contextuele, performatieve en materiële ontwrichtingen in de Today Series nader onderzocht en aan elkaar verbonden.Show less
Research master thesis | Arts and Culture (research) (MA)
open access
This thesis analyzes the art performance The Modern Procession, organized by the Museum of Modern Art in collaboration with Belgium-Mexican artist Francis Alÿs (1959), and performed on June 23,...Show moreThis thesis analyzes the art performance The Modern Procession, organized by the Museum of Modern Art in collaboration with Belgium-Mexican artist Francis Alÿs (1959), and performed on June 23, 2002, in New York City. By using interdisciplinary literary research and comparative media research, this unique performance is first studied from an art performance perspective, with a focus on art performances held on the streets. Secondly the performance is placed in the context of definitions of religious processions, and in the third chapter, the Modern Procession is analyzed from an anthropological and social-geographical standpoint. This thorough analysis does not only reveal the many layers of the Modern Procession, but also what happens when art is taken out of the museum and presented in a new context. By presenting the collection of the MoMA on the streets of New York, the connection between collections and museums is made clear: it is namely art that forms the real heart of a museum, not the building where it is displayed.Show less
Door bewegingen zoals #MeToo, publiekelijke beschuldigingen en live te volgen rechtszaken lijkt seksueel geweld – hoewel van alle tijden - steeds meer aan aandacht te krijgen binnen onze cultuur....Show moreDoor bewegingen zoals #MeToo, publiekelijke beschuldigingen en live te volgen rechtszaken lijkt seksueel geweld – hoewel van alle tijden - steeds meer aan aandacht te krijgen binnen onze cultuur. De New York Times heeft er zelfs een ‘hot item’ van gemaakt, genaamd de ‘Times Topic: Sexual Harassment’. “News about sexual harassment, including commentary and archival articles published in The New York Times”, leest het marketingpraatje. Namen zoals Bill Cosby, Brett Kavanaugh en Harvey Weinstein staan haast synoniem aan ons idee van seksueel geweld. Van de slachtofferrol naar de dader aan de schandpaal: steeds meer zien we hoe de belichting van seksueel geweld verandert. Maar hoe zit dat dan met het beeld?Show less
