The development of fashion photography, just like its subject itself, was in the past and will be affected by trends in the future. The techniques and influences that emerged in the field since the...Show moreThe development of fashion photography, just like its subject itself, was in the past and will be affected by trends in the future. The techniques and influences that emerged in the field since the late 1980s and 1990s have marked a paradigm shift from idealized to flexible conventions shaping the status quo of what constitutes a contemporary fashion (ad) photograph. The developments are reflected in modern fashion (ad) photographers’ works such as by Philip DiCorcia or Juergen Teller. The latter is considered a trending fashion photography pioneer. Although it is impossible to typify contemporary advertising photography’s expression, this paper illustrates one of its multi-approaches by investigating Juergen Teller’s (aesthetic) strategy in the advert campaign series Resort 2020 for Miu Miu in light of the concept of hybridity, which reflects the tendency of post-modernist photography. The notion of hybridity is characterized by dualism. The ad contains a multiplicity of hybrid elements revealed by using the methods of interdisciplinary research approach, combining literature review from various disciplines and visual analysis: Miu Miu Resort reflects not only a hybrid fusion of the luxury (the Miu Miu collection) and the banal (the setting or the models’ posing) but also plays on the concept of the grotesque which is in itself hybrid and is exemplified in the photographic series mainly by pairing incongruent categories such as animal and handbag. The general ambiguity in Resort is reflected in ‘conflicting’ compositions intriguing viewers and stimulate their curiosity for luxury products’ display, proved by findings of other scholars’ research on grotesque imagery’s persuasiveness. Teller’s imagery lacks cohesiveness and is not classifiable in many respects, as underlined by his neither amateurish, documentary, or filmic photography style nor in terms of gaze and gender-specific representations of the models. The artist’s work is unlike traditional fashion ad photography, which provides an exaggerated and decorative aura. Teller maintains the Resort campaign’s focus on the Miu Miu commodities by presenting the ordinary as ordinary. The anti-spectacular approach in Juergen Teller’s photographs alludes to the aesthetic concept Wabi-Sabi incorporating intentionally cropped body-parts or sunlight overexposure, rendering albeit the impression of naturalness, but the awareness of an artificial construction remains.Show less
Het ontwerp voor het Casa da Música, ontworpen door Rem koolhaas, is erg onconventioneel voor een muziekgebouw. Dit lijkt te komen door de leegtes die gebruikt zijn. In deze paper wordt de mate van...Show moreHet ontwerp voor het Casa da Música, ontworpen door Rem koolhaas, is erg onconventioneel voor een muziekgebouw. Dit lijkt te komen door de leegtes die gebruikt zijn. In deze paper wordt de mate van ontwrichting in het Casa da Música onderzocht en wordt er gekeken hoe leegte hieraan bijdraagt.Show less
In dit onderzoek wordt beschouwd hoe het conflict tussen stilstand en beweging de positieve kracht is van zowel het beeldhouwwerk Nijinsky van Auguste Rodin als de dans L’après-midi d’un faune van...Show moreIn dit onderzoek wordt beschouwd hoe het conflict tussen stilstand en beweging de positieve kracht is van zowel het beeldhouwwerk Nijinsky van Auguste Rodin als de dans L’après-midi d’un faune van Vaslav Nijinsky. De benadering in dit onderzoek is erop gericht om de omkering duidelijk te maken van een contemporaine negatieve beschouwing van het conflict naar een positieve beschouwing van tegenwoordig.Show less
Het schilderij De 500 Arhats van Takashi Murakami uit 2012 vormt een onderzoekscasus waarin de verschillende aspecten, die te maken hebben met de schijnbare tegenstelling tussen traditie en...Show moreHet schilderij De 500 Arhats van Takashi Murakami uit 2012 vormt een onderzoekscasus waarin de verschillende aspecten, die te maken hebben met de schijnbare tegenstelling tussen traditie en vernieuwing in de hedendaagse Japanse kunst worden geanalyseerd. Stilistische en inhoudelijke elementen in het werk duiden er op dat er een relatie bestaat tussen de hedendaagse Japanse schilderkunst en de modernistisch-traditionalistische traditie van Nihonga. Zo zijn beide stijlen op te vatten als een transcultureel fenomeen. Vanuit deze hypothese wordt uitgegaan van een gemeenschappelijke concept van hybriditeit, dat een kernbegrip is voor zowel de vroeg-moderne Japanse kunst als de hedendaagse schilderkunst van Superflat. Dit wordt niet alleen in de context van de stijl Superflat geplaatst, maar ook verbonden met de theorie van intersubculturalisatie en de iconografie van cultureel trauma.Show less
This thesis investigates through terminological and historical research violence metaphors used in photography language, such as 'the camera as the gun' and 'the photographer as the hunter.'
Ten American Painters was een bijzondere groep onafhankelijke Amerikaanse kunstenaars die zich in 1898 afscheidde van de Society of American Artists, deze laatstgenoemde organisatie zou te...Show moreTen American Painters was een bijzondere groep onafhankelijke Amerikaanse kunstenaars die zich in 1898 afscheidde van de Society of American Artists, deze laatstgenoemde organisatie zou te conservatief en commercieel zijn geworden. Ten bleef twintig jaar bestaan. De Society was twintig jaar hiervoor om soortgelijke redenen opgericht uit de National Academy of Design. De leden van Ten besloten om elk jaar een groepstentoonstelling te houden. De afscheiding begon bescheiden, zonder manifest of verklaringen maar verliep niet onopgemerkt en publiciteit was onvermijdelijk. Deze publiciteit in de vorm van krantenartikelen uit kranten als de New York Times en recensies in kunsttijdschriften zijn de hoofdbronnen voor de scriptie. Deze primaire bronnen verschaffen voldoende informatie om een helder beeld te scheppen van de receptiegeschiedenis en hoe deze veranderde door de jaren waarin de groep bestond en de jaarlijkse exposities hield. Om de kunstkritiek in context te plaatsen, zijn ook de beschikbare catalogi van de tentoonstellingen gebruikt. Deze contemporaine documenten vormen de belangrijkste bronnen voor dit onderzoek.Show less
De hedendaagse kunstenaar Ronald Ophuis draagt met zijn schilderijen bij aan het ethische debat omtrent de representatie van extreem geweld in verhouding tot de persfotografie en de beeldende kunst.
