Sinds de uitgave van Luttwaks boek The grand strategy of the Roman Empire in 1976 is er een historisch debat gaande, waarin de centrale vraag is of de Romeinse keizers een grand strategy, een...Show moreSinds de uitgave van Luttwaks boek The grand strategy of the Roman Empire in 1976 is er een historisch debat gaande, waarin de centrale vraag is of de Romeinse keizers een grand strategy, een bepaalde strategie, volgden. In deze scriptie wordt de verdediging van de Romeinse oostgrens ten tijde van het Principaat en de Parthen (27 v.C.-224 n.C.) onder de loep genomen, waarvoor gekeken wordt naar de keizerlijke strategieën en het functioneren van het Romeinse leger in het Romeinse oosten, om uiteindelijk een bijdrage te kunnen leveren aan het grand strategy-debat. Daaruit blijkt dat vanaf Augustus een zeker beleid te zien is, dat zich uitte in het opschuiven van de Romeinse oostgrens richting de Eufraat. Vanaf het moment dat er een redelijke rechte oostgrens gecreëerd was, die deels langs de Eufraat liep, werd deze gehandhaafd. Toen de Parthen echter agressiever werden creëerden Marcus Aurelius en Septimius Severus een Romeins bolwerk in Mesopotamië, waardoor de Romeinen een sterke strategische positie verkregen. Het Romeinse leger bleek dankzij de hulp- en bondgenotentroepen die tot zijn beschikking stonden en de aanpassingen aan de in het oosten aanwezige vijanden goed te kunnen functioneren. Aan de hand van deze conclusies kan men wel degelijk stellen dat de Romeinse keizers een grand strategy hadden. From the moment that Luttwak’s book The grand strategy of the Roman Empire was published in 1976 there has been an ongoing historical debate, in which the central question is whether Roman emperors did or did not follow a grand strategy. In this thesis the defence of the Roman eastern border in the time of the Principate and the Parthians (27 BC-224 AD) has been examined, so that in the end a position can be taken in the grand strategy-debate. To attain this end this study has been examining the imperial strategies and how the Roman army functioned in the east. The results are that from Augustus on a certain policy can be deduced: the Roman border was slowly extended to the Euphrates. From the moment that the border ran a relatively straight course from north to south, partly running along the Euphrates, it was kept that way. That changed when the Parthians got more aggressive; Marcus Aurelius and Septimius Severus created a Roman bulwark in Mesopotamia, which gave the Romans a strong strategic position. The Roman army was very efficient thanks to the many auxiliary and allied troops in it and the adaptations to its enemies. Looking at these conclusions it can be concluded that the Roman emperors did have a grand strategy.Show less
Deze masterthesis wil een verbinding leggen tussen de kerkelijke rite van het afleggen van belijdenis en de feminisering van religie. De femiseringsthese die geldt voor de negentiende eeuw, steunt...Show moreDeze masterthesis wil een verbinding leggen tussen de kerkelijke rite van het afleggen van belijdenis en de feminisering van religie. De femiseringsthese die geldt voor de negentiende eeuw, steunt op vier variabelen: een feminisering van de geestelijke stand, van gelovigen en hun rituelen, van de aard van religie en van religieuze spiritualiteit of vroomheid. Het afleggen van belijdenis biedt de mogelijkheid om de reikwijdte van de feminiseringsthese voor de protestantse context te onderzoeken. De belijdenisrite daarvoor geschikt: veel mensen deden belijdenis en de bronnen vermelden een verantwoording om belijdenis te doen. De feminiseringsthese en de belijdenisrite zijn voor de Nederlandse context nog nauwelijks gebruikt. In deze thesis wordt het onderzoek beperkt tot het grootste protestantse kerkgenootschap in Nederland, de Nederlandse Hervormde Kerk, in de periode 1816-1900. Een van de conclusies is dat de belijdenisrite in de tweede helft van de negentiende eeuw wordt versterkt door de invoering van kerkelijke rituelen en familierituelen. Het gebruik van emoties bij de belijdenis werd in de tweede helft van de eeuw toegejuichd, maar slechts zolang de belijdenis duurde. Daarna werd repressie door predikanten belangrijker geacht. Vrouwen in de negentiende eeuw schreven verder het meest over de belijdenis. Het beschrijven van vroomheid door vrouwen was geaccepteerd. Mannen (predikanten en gemeenteleden) gaven een negatieve betekenis aan deze vroomheid door die te vergelijken met uiterst piëtistische vrouwen. Zij vonden dat zowel mannen als vrouwen met mate over vroomheid moesten spreken. Redelijkheid en bescheidenheid achtte men van meer belang. Verschillen tussen bronnen van predikanten en gemeenteleden lichten met name op in de maatschappelijke betekenis die ze aan de belijdenisrite meegeven. This thesis makes a connection between the rite of confirmation and the feminisation of religion. Both confirmation and the theory of feminisation are hardly studied in the Dutch context. In this thesis research is limited to the largest protestant denomination in the Netherlands, the Dutch Reformed Church, in the period 1816-1900.Show less
Deze MA-thesis laat zien welk verband er bestaat tussen verschillende aspecten van het leger van Julius Caesar, zoals strategie, tactiek, logistiek en organisatie, ten tijde van zijn oorlog tegen...Show moreDeze MA-thesis laat zien welk verband er bestaat tussen verschillende aspecten van het leger van Julius Caesar, zoals strategie, tactiek, logistiek en organisatie, ten tijde van zijn oorlog tegen de Pompeianen.Show less
De scriptie behandelt een onrustige periode op het eiland Curaçao, eind achttiende/begin negentiende eeuw. Terwijl in Nederland de patriotten met hulp van de Fransen de macht hebben gegrepen, is...Show moreDe scriptie behandelt een onrustige periode op het eiland Curaçao, eind achttiende/begin negentiende eeuw. Terwijl in Nederland de patriotten met hulp van de Fransen de macht hebben gegrepen, is het op het eiland Curaçao ook onrustig. Onder andere onder invloed van een revolutie op Haïti vindt ook op Curaçao in 1795 een slavenopstand plaats, die met geweld wordt onderdrukt. Vanaf 1796 tot pakweg 1800 wordt het onder de blanke bevolking eveneens onrustig en is er sprake van een revolutionaire beweging/periode waarin de gematigde patriotten de macht grijpen. Deze revolutie wordt deels ingegeven door revolutionaire (verlichtings)ideeën uit Europa, maar ook veroorzaakt door het wegvallen van de handel op het eiland en het verminderen van de macht van het moederland in de regio. Rode draad in de scriptie vormt de persoon Albert Kikkert. Sommige historici noemen Kikkert een typische windvaan, iemand die met alle winden meewaait. Eind achttiende eeuw is hij bijvoorbeeld een patriot in 'hart en nieren' en een tegenstander van stadhouder Willem V, maar hij zal zich later opwerken tot de eerste gouverneur-generaal van Curaçao onder koning Willem I. De geschiedschrijving is niet positief over het functioneren van Kikkert, hij werd bijvoorbeeld na drie jaar al ontslagen. Maar deze scriptie werpt ook een ander licht op deze gouverneur en de problemen waarvoor hij (bestuurlijk) gesteld werd zo direct na de Franse tijd. Kikkert kwam op Curaçao terecht in een bestuurlijk vacuüm en hoefde op uitgebreide ondersteuning uit Den Haag niet te rekenen. Zeker in een periode waarin de handel op het eiland niet op gang wilde komen en het in een van de belangrijke afzetgebieden, Zuid-Amerika, inmiddels ook tot een revolutie was gekomen onder leiding van Simón Bolívar.Show less
In de periode na de Tweede Wereldoorlog hebben politici van de Nederlandse politieke partijen CDA en PvdA op verschillende manieren met elkaar samengewerkt. In de jaren '50, ten tijde van de...Show moreIn de periode na de Tweede Wereldoorlog hebben politici van de Nederlandse politieke partijen CDA en PvdA op verschillende manieren met elkaar samengewerkt. In de jaren '50, ten tijde van de wederopbouw, zochten kopstukken van beide partijen elkaar op in dienst van het land met elkaar te kunnen samenwerking. In de jaren '60 verliep samenwerking echter veel moeizamer. De Nacht van Schmelzer was daarvan een hoogtepunt en tevens een belangrijk omslagpunt. In daaropvolgende decennia konden CDA-ers en PvdA-ers moeilijk met elkaar overweg. Vooral het kabinet-Den Uyl en zeker ook Van Agt-II vormden hiervan het bewijs. Later, tijdens Lubbers-III verliep samenwerking een stuk beter en konden kopstukken en andere politici veel beter met elkaar overweg. Kortom, een roerige geschiedenis.Show less
Research master thesis | History: Societies and Institutions (research) (MA)
open access
Research on five 'prikacties' ('zap actions': provocative actions to gain media attention) by Dolle Mina. Many actions of the Dutch feminist action group Dolle Mina from the late 1960s and 70s were...Show moreResearch on five 'prikacties' ('zap actions': provocative actions to gain media attention) by Dolle Mina. Many actions of the Dutch feminist action group Dolle Mina from the late 1960s and 70s were organised as a result of similar American actions. This thesis focuses on the transfer of ideas and actions over the Atlantic Ocean. Dolle Mina also proved to be quite influensive in the U.S. as well.Show less
In de historiografie heeft de herdenkingsgeschiedenis de laatste decennia aanzienlijke belangstelling verworven. De herdenkingscultuur rond de Belgische Afscheiding neemt hierin vooralsnog een...Show moreIn de historiografie heeft de herdenkingsgeschiedenis de laatste decennia aanzienlijke belangstelling verworven. De herdenkingscultuur rond de Belgische Afscheiding neemt hierin vooralsnog een bijzondere positie in. De thesis ‘De mythe van de Volksgeest’: de Belgische Afscheiding herdacht (1832-1932) belichaamd een herwaardering van deze herdenkingscultuur. In tegenstelling tot vele andere gedenkwaardige nationale aangelegenheden, kan met name de Tiendaagse Veldtocht (1831) nauwelijks als een nationaal hoogte- of dieptepunt worden beschouwd. Toch werd deze in bepaalde kringen wel degelijk het herdenken waard geacht. De voorstanders van herdenking waren voornamelijk oud-strijders – georganiseerd in de vereniging Het Metalen Kruis – en (oud-)militairen, (protestantse) notabelen, geestelijken en leden van het hof. Voor hen belichaamde de Tiendaagse Veldtocht een glorieuze overwinning. Bovendien had het Nederlandse volk als gevolg van de ‘wapenroep’ van koning Willem I nimmer een eenheid tentoongespreid als in die roerige jaren 1830-1832. Een dergelijke gebeurtenis verdiende het op nationale schaal te worden herdacht. Vanaf de eerste grote herdenking in 1856 tot het vijftigjarig jubileum in 1881 werd de herinnering aan de ‘mythe van de eendracht van 1830-1832’ vooral dankzij de veteranen nog op enige schaal herdacht. Na hun verdwijnen – door ziekte en ouderdom – rond het fin de siècle werd echter al snel duidelijk dat de herinnering aan de Afscheiding hen niet lang zou overleven – laat staan tot een daadwerkelijk nationale aangelegenheid zou worden.Show less
In mijn MA-scriptie, getiteld Ridderlijk vorst en publieke opinie: Het publiek vertoon van koning Willem II en de reacties in de pers, wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de wijze waarop...Show moreIn mijn MA-scriptie, getiteld Ridderlijk vorst en publieke opinie: Het publiek vertoon van koning Willem II en de reacties in de pers, wordt verslag gedaan van een onderzoek naar de wijze waarop Koning Willem II zich in het openbaar begaf, en hoe de pers hier in deze periode op reageerde. Dit hangt samen met de ontwikkeling van de Nederlandse monarchie, die tegen het einde van de negentiende eeuw een symbolische functie kreeg, als overkoepelend nationaal orgaan dat de door de verzuiling ontstane maatschappelijke verdeeldheid enig tegengas gaf; dit gevoel werd versterkt door, middels bezoeken aan provincies, de band met het volk te versterken. In dit onderzoek ging het erom om na te gaan in hoeverre hier ook al sprake was onder Willem II. De vraag luidt in hoeverre het uiterlijk vertoon van de vorst toen al belangrijk was in de ogen van de publieke opinie. De reden hiervoor is dat de verzuiling toen nog een minder sterke invloed op de Nederlandse maatschappij had, terwijl de monarchie juist afstand deed van haar officiële machtspositie. Inderdaad had Willem II een voorliefde voor pracht en praal, evenals voor ridderlijk militarisme, terwijl hij ook een band met het gewone volk trachtte te creëren. Zowel ridderlijk vertoon als de populariteitshonger waren reden voor zijn provinciale huldetochten. De reacties van de Nederlandse pers op het vertoon van de koning was echter gematigd. Kritiek bleef beperkt, implicerend dat men zich niet aan dergelijk vertoon stoorde, of dat dit zelfs als vanzelfsprekend beschouwd werd. Indien dat laatste het geval was, was er nauwelijks kritiek, daar dit in een dergelijke visie gelijk zou staan met kritiek op de monarchie, waaraan pracht en praal inherent waren.Show less
In this study, the degree of populism of both the Dutch Socialist Party (SP) and the German socialists (Die Linke) is measured based on the way both parties acted during the annual budget debates...Show moreIn this study, the degree of populism of both the Dutch Socialist Party (SP) and the German socialists (Die Linke) is measured based on the way both parties acted during the annual budget debates in the Dutch and German parliament since 1990. I focused on the debating strategies and the political opinions formulated by both parties. First, it will be explained what populism is. In the second part of this study, I tried to develop a method, based on the knowledge of what populism is from the first part, with which the degree of populism of parties could be measured. In the final chapter, I investigated the way of debating of both parties in the annual budget debates. In my conclusion, I tried to express some thoughts about populism itself.Show less
In deze scriptie onderzoek ik of er continuïteit dan wel discontinuïteit bestaat in de beeldvorming over de islam in Nederland in de periode 1900-2000. Aan de hand van een analyse van...Show moreIn deze scriptie onderzoek ik of er continuïteit dan wel discontinuïteit bestaat in de beeldvorming over de islam in Nederland in de periode 1900-2000. Aan de hand van een analyse van krantenartikelen zal ik de beeldvorming over de islam in kaart brengen. De islam is door de eeuwen heen gebruikt om verschillen tussen Nederlanders en buitenlanders aangegeven. In een tijd dat grenzen steeds meer vervaagde vertaalde dit zich in het benadrukken van culturele en maatschappelijke verschillen tussen de autochtone Nederlanders en de nieuwkomers in Nederland. Het schrikbeeld van de islam zou vanaf dat moment steeds vaker op de voorgrond treden. Is dit een nieuw fenomeen of is de islam altijd al gebruikt om een verschil te verduidelijken? Met andere woorden: is er sprake van continuïteit of discontinuïteit in de Nederlandse beeldvorming over de islam? Moet de beeldvorming waarvan Janmaat, Fortuyn en Wilders gebruikmaken, in deze lange traditie geplaatst worden? Om continuïteit of discontinuïteit aan te kunnen tonen is het belangrijk om allereerst beeldvorming te bespreken. Vervolgens de relatie van Nederland met de islam aan de orde komen. In drie periodes zal worden gekeken naar continuïteit of discontinuïteit van de beeldvorming over de islam in de vorige eeuw. Deze periodes worden in drie aparte hoofdstukken besproken. De eerste periode heeft betrekking op de jaren 1900 tot en met 1918. De tweede periode beslaat de jaren 1955 tot en met 1965. De laatste periode betreft de jaren 1985 tot en met 1995. Pas dan kan er antwoord gegeven worden op de vraag of er sprake is van continuïteit of discontinuïteit bij de Nederlandse beeldvorming over de islam.Show less
De scriptie is de eerste overzichtsstudie over het Europees verlof, een regeling die werknemers uit Nederlands-Indië met de Europese status het recht gaf meerdere maanden betaald verlof in Europa...Show moreDe scriptie is de eerste overzichtsstudie over het Europees verlof, een regeling die werknemers uit Nederlands-Indië met de Europese status het recht gaf meerdere maanden betaald verlof in Europa door te brengen. De centrale vraag van de scriptie luidt: wat is de plaats van Indische verlofgangers in de Nederlandse samenleving? Bij het beantwoorden van die vraag gaat de studie in op de afkomst van verlofgangers, hun sociale positie, hun vestigingspatroon in Nederland en hun relatie met niet-Indische Nederlanders. De periode van het interbellum is gekozen omdat uit deze periode de grootste hoeveelheid bronnen beschikbaar zijn. De focus op het interbellum sluit het gebruik van oudere bronnen echter niet uit, omdat veel ervaringen van verlofgangers hetzelfde bleven. Samengevat lijken verlofgangers voornamelijk een positief imago te hebben gehad. Vanuit Den Haag, de stad met de meeste verlofgangers, vertrokken bijvoorbeeld 3,5 keer zoveel mensen naar Indië als gemiddeld in Nederland. Vooral het feit dat er vanuit Den Haag meer vrouwen dan mannen naar Indië vertrokken wijst erop dat verlofgangers werden gezien als goede huwelijkskandidaten. Ook probeerden vele Nederlandse steden actief verlofgangers te werven. Indische verlofgangers verschilden (ongeacht hun afkomst) echter duidelijk van niet-Indische Nederlanders, wat voor een gevoel van wederzijdse bevreemding kon zorgen.Show less
Nederland kent aan het begin van de 20e tegengestelde politieke bewegingen. Aan de ene kant de polariserende verzuiling en aan de andere kant het samenbrengende nationalisme. Welke van de ze twee...Show moreNederland kent aan het begin van de 20e tegengestelde politieke bewegingen. Aan de ene kant de polariserende verzuiling en aan de andere kant het samenbrengende nationalisme. Welke van de ze twee bewegingen speelde een belangrijke rol bij de viering van 100 jaar koninkrijk in de gemeente Wateringen.Show less
