Preprints are complete scholarly manuscripts that have not (yet) been through a formal peer review process and are made publicly available, often by uploading them to a preprint server, which can...Show morePreprints are complete scholarly manuscripts that have not (yet) been through a formal peer review process and are made publicly available, often by uploading them to a preprint server, which can be accessed without any limitations. During the COVID-19 pandemic, preprints gained popularity because they allow for rapid dissemination of research, which was vital at that point. Yet, this increased popularity of preprints does not appear to have lessened since the recent end of the pandemic and it is not expected that it will rapidly diminish either. Instead, it has even spread to fields that have arguably had little to do with COVID research. It would appear that the pandemic was the boost preprints needed to become more widely accepted across many academic fields. Now, many contemporary critics argue that preprints are becoming ‘a common part of the scholarly publishing process’ and are referring to preprints as an ‘important tool’ in scholarly publishing, a way to ‘complement’ the current system. This thesis analyses which functions of academic publishing are complemented by preprints and in what way they prove to be important tools within the existing system. In order to do so, the thesis commences with a comparative analysis of five separate theories regarding what the functions of (academic) publishing are and builds a new theoretical framework with which to analyse preprints and their role.Show less
In the course of the twentieth century, digital multimodal longform journalism has grown to become one of the most consequential genres of online writing. From being a peripheral genre in the 1990s...Show moreIn the course of the twentieth century, digital multimodal longform journalism has grown to become one of the most consequential genres of online writing. From being a peripheral genre in the 1990s, it is now an essential part of most news outlet’s digital platforms. The genre’s ascent, its connection with the digital advances of the last two decades, and its effect on readers has been closely followed and widely analyzed by media scholars. This thesis is especially concerned with the latter topic as it primarily explores what affordances of the digital multimodal longform genre contribute to immersion.Show less
This thesis explores how literature has represented AI and evaluates the effectiveness of computers in assisting us to answer this question. This representation is studied starting from the period...Show moreThis thesis explores how literature has represented AI and evaluates the effectiveness of computers in assisting us to answer this question. This representation is studied starting from the period just before it was born as a scientific discipline in 1956, and ending in 2015. It first sets out to examine both the optimistic and the fatalistic view of AI and traces the sources of the fear of AI, and then continues to use computational methods to research the portrayal of AI in fiction. To facilitate the analysis, 39 speculative fiction books were filtered and a file was created that contained sentences on AI in the books. This enabled a study of animacy, sentiments, emotions, and synonyms of ‘helpful and ‘doom’ across the corpus. During the study, the flaws of computational analysis are highlighted, especially its lack of interpretation skills and inability to fully understand context. Consequently, this provides difficulty in drawing definitive conclusions about AI’s representation specifically. Still, despite its limitations, the study is able to conclude that most AI-themed fiction conveys a positive message to the reader.Show less
De bron is van cruciaal belang voor de journalist. Alleen door gebruik te maken van betrouwbare bronnen, is de journalist in staat om het publiek te voorzien van betrouwbare en verifieerbare...Show moreDe bron is van cruciaal belang voor de journalist. Alleen door gebruik te maken van betrouwbare bronnen, is de journalist in staat om het publiek te voorzien van betrouwbare en verifieerbare informatie. De bron voorziet de journalist van de informatie waarop nieuwsverhalen zijn gebaseerd. Bronnen spelen daarnaast een rol in het werk van de journalist. Dat blijkt onder meer uit het feit dat geïnterviewde bronnen de kans krijgen om teksten na te lezen voor publicatie. Deze studie poogt bloot te leggen welke macht bronnen hebben in de lokale journalistiek. De leefwereld van de eindredacteur van de lokale krant is daarbij het uitgangspunt, gezien hij de kwaliteit van de krant dient te bewaken. Voor de kwaliteit van lokale journalistiek wordt al langere tijd gevreesd. Zo zorgen financiële tekorten sinds de digitalisering van het nieuws voor een redactiekrimp en een stijgende werkdruk. Het werk van de eindredacteur veranderde daardoor ook. Er bestaan in onderzoek zorgen over hoe dit ook het brongebruik in de lokale journalistiek beïnvloedt. Veelal zouden lokale kranten te weinig bronnen gebruiken, persberichten meteen doorplaatsen en moeizaam de lokale samenleving representeren. Dit heeft tot gevolg dat de lokale krant tekortschiet in het vervullen van haar drie functies: informeren, controleren en verbinden. Dat is onwenselijk, want lokale burgers moeten goed geïnformeerd zijn over de politiek zodat ze onder meer weloverwogen beslissingen maken bij de lokale verkiezingen. In eerder onderzoek naar bovenstaande problematiek spelen vier onderwerpen een grote rol. Deze zijn ook van belang voor deze studie: de bron, de lokale journalistiek, het nieuwsproductieproces en de eindredacteur als kwaliteitsbewaker. Om vast te stellen welke rol de bron speelt in het nieuwsproductieproces op lokale redacties volgens de eindredacteur, zijn twaalf interviews afgenomen met eindredacteuren bij lokale kranten in Zuid-Holland. Uit de resultaten kwam naar voren dat de macht van de bron groot is. De lokale inwoner is de belangrijkste bron van de lokale eindredacteur. Daaronder vallen de lezers, institutionele bronnen en mensen uit het verenigingsleven. Deze bronnen voorzien de lokale eindredacteur van veel nieuwsonderwerpen. Eindredacteuren selecteren wekelijks uit honderden mails en persberichten welke onderwerpen er in de krant komen. Bij deze ‘in-kant’ van het nieuws, zitten ook verzoeken tot interviews. Eindredacteuren bevestigen dat bronnen hen meestal benaderen voor een interview. Aan het einde van het nieuwsproductieproces krijgen bronnen de kans om artikelen voor publicatie na te lezen. Ze mogen suggesties doen om feitelijke onjuistheden aan te laten passen, maar gaan vaak een stap verder dan wat eindredacteuren verstaan onder ‘feitelijk onjuist’. Zo nemen bronnen uitspraken terug of herschrijven ze quotes. Daarbij geeft de eindredacteur niet-institutionele bronnen met persoonlijke verhalen meer vrijheid dan institutionele bronnen en mensen met belangen. Bronnen zijn ten slotte doorgaans bekenden van de eindredacteur. Dit komt doordat de eindredacteur zelf onderdeel uitmaakt van de lokale gemeenschap of doordat hij de bron eerder sprak voor een interview. De eindredacteur bij lokale media is namelijk verantwoordelijk voor het volledige nieuwsproductieproces van een krant, en neemt dus ook zelf interviews af. Echter, de eindredacteur vindt het belangrijk om verschillende bronnen in de gemeenschap te spreken om representatief te zijn. Daarnaast zou hij geen mensen uit zijn nabije omgeving interviewen in verband met belangenverstrengeling. Hoewel dus blijkt dat de macht van de bron groot is, blijft het voor de eindredacteur belangrijk om een onafhankelijke kwalitatieve krant te maken. Hierbij is het voor hen voornamelijk belangrijk dat de lokale journalistiek ‘voor en door bewoners’ wordt gemaakt.Show less
Genderneutraal en inclusief taalgebruik zijn vaak onderwerp van discussie op veel nieuwsredacties. Er bestaan verschillende studies over hoe de geschreven journalistiek hiermee omgaat. Er is nog...Show moreGenderneutraal en inclusief taalgebruik zijn vaak onderwerp van discussie op veel nieuwsredacties. Er bestaan verschillende studies over hoe de geschreven journalistiek hiermee omgaat. Er is nog geen onderzoek gedaan naar genderneutraal taalgebruik in de gesproken journalistiek zoals in presentatieteksten. Daarom focust dit onderzoek zich op Nederlandse televisienieuwsprogramma’s. Specifiek komen in deze analyse presentatoren en eindverantwoordelijken van twee publieke organisaties (NOS en EenVandaag) en twee commerciële partijen (RTL Nieuws/EditieNL en Hart van Nederland) aan het woord. Met hun inzichten wordt de hoofdvraag: ‘Hoe zeggen presentatoren en eindverantwoordelijken van Nederlandse televisienieuwsprogramma’s om te gaan met genderneutrale voornaamwoorden en neutrale beroepsaanduidingen?’ beantwoord. De deelvragen richten zich op genderneutrale voornaamwoorden en neutrale beroepsaanduidingen, de rol van nieuwsmedia en het gebruik van queer. Uit de literatuur komt naar voren dat de media een belangrijke rol spelen bij het vastleggen en veranderen van taalnormen, omdat de taal die de media gebruiken gezien wordt als de standaard (Van Poecke & Van den Bulck, 1991 – p. 83). Taal moet als het ware een spiegel zijn van de maatschappij waarbij de journalistiek verantwoordelijk is voor representatieve berichtgeving. De media kijken dan ook naar de (gender)neutrale taalontwikkeling over beroepsaanduidingen en voornaamwoorden voor non-binaire personen in het bijzonder. Daarnaast is queer als overkoepelende en meer neutrale term voor de lhbti+-gemeenschap, waar non-binaire personen onder vallen, opgenomen als taalontwikkeling, omdat queer vaker door organisaties wordt gebruikt. Uit de theorie blijkt dat een stijlboek met taalrichtlijnen een belangrijk hulpmiddel kan zijn voor nieuwsredacties om stereotypering en discriminatie tegen te gaan (De Jong, 2016 – p. 17; Sczesny et al. 2016 – p. 8). Uit de resultaten komt naar voren dat nieuwsredacties al veelvuldig gebruikmaken van neutrale beroepsaanduidingen en daarbij kiezen voor de neutrale vorm voor iedereen, bijvoorbeeld schrijver in plaats van schrijfster. Genderneutrale voornaamwoorden (hen/hun, die/diens) zijn nog niet bewust in een nieuwstekst voorgekomen en verdienen volgens de respondenten ook altijd een inleiding, omdat woorden die bij de kijker nog niet ingeburgerd zijn, uitleg nodig hebben. De begrijpelijkheid van een nieuwstekst staat voorop. Een term als ‘queer’ zal dan ook pas gebruikelijk worden als het woord in de samenleving breed gebruikt wordt. De deelnemers aan dit onderzoek vinden dat de media een voorbeeldfunctie hebben, maar in inclusief taalgebruik niet voorop moeten lopen. Over wanneer je in taalgebruik precies vooroploopt, verschillen de opvattingen. Zo neemt het ene medium bewust inclusieve stijlregels op en de andere niet. Maar elk nieuwsprogramma behandelt met respect dergelijke inclusieve casussen en kijkt altijd hoe het voor de kijker zo begrijpelijk mogelijk blijft.Show less
Deze studie dient als een wetenschappelijke verkenning van de voedseljournalistiek in Nederland. Daarbij heeft dit onderzoek als doel inzicht te bieden in de professionalisering van...Show moreDeze studie dient als een wetenschappelijke verkenning van de voedseljournalistiek in Nederland. Daarbij heeft dit onderzoek als doel inzicht te bieden in de professionalisering van voedseljournalistiek en de positionering van voedseljournalisten in hun dagelijkse praktijk. Een beter begrip van de professionalisering van de voedseljournalistiek kan het werk van voedseljournalisten ten goede komen. De onderzoeksvraag die in deze studie wordt beantwoord, luidt: ‘Hoe ervaren voedseljournalisten de professionalisering van de voedseljournalistiek in Nederland?’ Deze vraag wordt onderzocht aan de hand van twee concepten: ‘grenswerk’ en ‘rolopvattingen’. Dit onderzoek is kwalitatief van aard. Om antwoord te kunnen geven op de onderzoeksvraag zijn twaalf semigestructureerde interviews afgenomen bij Nederlandse voedseljournalisten. Deze zijn geanalyseerd en in verband gebracht met voorgaand onderzoek. Op deze manier is verkend hoe de respondenten hun beroep afbakenen en onderzocht hoe de respondenten hun rollen in de maatschappij percipiëren. Nederlandse voedseljournalisten zeggen het belangrijk te vinden om hun vakgebied af te bakenen voor aangrenzende actoren buiten (zoals foodinfluencers en -bloggers) en binnen (zoals restaurantrecensenten en voedselcolumnisten) het vakgebied. In de antwoorden van de respondenten zijn enkele grenswerktechnieken (zoals het benadrukken van de traditionele waarden van de journalist) en rolopvattingen (zoals het informeren van het publiek) herkend, waarmee zij dit (onbewust) zeggen te doen. Aangrenzende actoren worden echter noch geaccepteerd, noch definitief verstoten uit het vakgebied. De respondenten kijken namelijk naar hen voor inspiratie, werken met ze samen en nemen werkzaamheden van ze over. In die zin bewegen voedseljournalisten zich dicht bij de grenzen van de aangrenzende actoren, in plaats van andersom. De respondenten zeggen dat uitdagingen zoals de komst van nieuwe media het lastig maken om grip op de professionalisering van het vakgebied te houden. Zij beweren daarom constant de grenzen van het vakgebied te herdefiniëren. Voor vervolgonderzoek wordt er voorgesteld een inhoudsanalyse van voedsel journalistieke content uit te voeren, om te achterhalen of de voedseljournalisten de herkende rolopvattingen en grenswerktechnieken ook uitvoeren in de praktijk. Tot slot zal er meer vergelijkend onderzoek verricht moeten worden naar de professionalisering, grenswerktechnieken en rolopvattingen van voedseljournalisten in andere landen. Deze studie dient als pleidooi voor meer onderzoek naar de lifestylejournalistiek en legt de basis voor toekomstige studies naar de professionalisering van de voedseljournalistiek.Show less
Deze masterscriptie brengt de ervaringen van bi- en homoseksuele voetbaljournalisten op de werkvloer in kaart. Hierbij is gekeken naar hun ervaringen met betrekking tot de werkcultuur,...Show moreDeze masterscriptie brengt de ervaringen van bi- en homoseksuele voetbaljournalisten op de werkvloer in kaart. Hierbij is gekeken naar hun ervaringen met betrekking tot de werkcultuur, heteronormativiteit, heteroseksisme en masculiniteit. Om dit te onderzoeken is gebruik gemaakt van kwalitatief onderzoek in de vorm van open interviews met homoseksuele, lesbische en heteroseksuele voetbaljournalisten werkzaam op verschillende voetbalredacties. De resultaten tonen aan dat er sprake is van heteronormativiteit, homofobie en masculiniteit binnen de voetbaljournalistiek. Desalniettemin, doet er zich de laatste jaren een positieve verandering voor in de Nederlandse voetbaljournalistiek.Show less
This thesis studies Patricia Lockwood's novel No One Is Talking About This and Maxime Garcia Diaz' poetry collection Het Is Warm In De Hivemind in search of an understanding of the forms of affect...Show moreThis thesis studies Patricia Lockwood's novel No One Is Talking About This and Maxime Garcia Diaz' poetry collection Het Is Warm In De Hivemind in search of an understanding of the forms of affect that arise in an online/offline dynamic. It brings this affect in conversation with theories of metamodernism and postdigitality. It puts forth a sensibility called the postdigital, metamodern sensibility in which the poles of postmodern irony and cynicism and modern enthusiasm and naivety exist in a fluid dualism with eachother, as opposed to in the oscillation proposed by the metamodern school.Show less
Dealing with one’s mental health after experiencing physical trauma is brave but sharing one’s own experience with a broader public opens up an important conversation about trauma and mental health...Show moreDealing with one’s mental health after experiencing physical trauma is brave but sharing one’s own experience with a broader public opens up an important conversation about trauma and mental health. Contemporary emerging photographers deal with their trauma through self-portrait photography, which has a therapeutic function that is self-initiated but also opens up a bigger conversation. By showing visible and invisible traces of their traumatic experiences by taking self-portraits, these photographers deal with their personal traumas via self-reflection. This thesis uses visual analysis to analyse two main case studies and their peers to see how self-portrait photography can be used to reflect on mental trauma after experiencing physical trauma. The aim is to see how self-portrait photography specifically can be used to reflect the mental trauma that is left after having suffered from physical trauma that was inflicted onto the body.Show less
