Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Hoe gaat de hertaling van Max Havelaar door Gijsbert van Es om met het idee van Multatuli om een boek te schrijven waarin de afstand tussen de lezer en het werk klein is? En op wat voor manier...Show moreHoe gaat de hertaling van Max Havelaar door Gijsbert van Es om met het idee van Multatuli om een boek te schrijven waarin de afstand tussen de lezer en het werk klein is? En op wat voor manier draagt dit idee bij of doet dit af aan de lezerservaring van de hertaling? De antwoorden op deze vragen geven een mogelijke oplossing voor de probleemstelling van de scriptie, die draait om de paradox waarbij het idee om de hertaling te maken zodat het boek weer gelezen zal worden, botst met de waarde die ik toeken aan Max Havelaar. Voor mij daalt namelijk de waarde van het werk doordat de verschillende literaire technieken en de taal aangepast worden, terwijl deze aspecten een voor mij gewenste afstand tussen werk en lezer in stand houden. Allereerst kan geconstateerd worden dat het Gijsbert van Es gelukt is om de Max Havelaar te hertalen en daarbij de afstand tussen het werk en de lezer kleiner te maken. Dit heeft hij gedaan door veranderingen aan te brengen die ervoor zorgen dat het werk toegankelijk is, in tegenstelling tot het originele werk dat vanwege de taal en de tijdsafstand in de huidige context minder toegankelijk is. Tevens laat hij een lezershouding doorschemeren die gemakkelijk te volgen is. Dit doet echter af aan de lezerservaring van de hertaling. De lezer wordt niet langer gestimuleerd om zelf aan de gang te gaan met het werk: de suggestie dat het werk een antikoloniale stem uitbrengt wordt bijvoorbeeld op allerlei manieren bevestigd waardoor er geen andere lezing mogelijk is. Hierdoor daalt de esthetische waarde van het werk, want de verwachtingen van de lezers worden bevestigd.Show less
