In het onderhavige onderzoek is gekeken naar het proces van de terugplaatsing en de ontwikkeling van teruggeplaatste pleegkinderen in vergelijking met de ontwikkeling van niet-verplaatste...Show moreIn het onderhavige onderzoek is gekeken naar het proces van de terugplaatsing en de ontwikkeling van teruggeplaatste pleegkinderen in vergelijking met de ontwikkeling van niet-verplaatste pleegkinderen. Daarbij was er ook aandacht voor de formele beslissingen die bij een terugplaatsing van belang zijn, de aanleiding tot uithuisplaatsing, de gehechtheid- en opvoedingsrelatie tussen kind en pleegouders en de ontwikkeling, relatie met pleegouders van opnieuw uithuisgeplaatste pleegkinderen. Voor het onderzoek zijn 105 dossiers door middel van een format geanalyseerd bij Bureau Jeugdzorg Overijssel, locatie Zwolle. De uiteindelijke onderzoeksgroep bestond uit 77 pleegkinderen, 21 teruggeplaatste en 56 niet-verplaatste pleegkinderen. Teruggeplaatste kinderen zaten gemiddeld 1.9 jaar in een pleeggezin voor zij teruggeplaatst werden. Niet-verplaatste kinderen zaten gemiddeld 3.9 jaar in een pleegezin. Uit de resultaten bleek dat driekwart van de formele beslissingen over de terugplaatsing in de dossiers van teruggeplaatste pleegkinderen ontbreken. Terugplaatsingen waren slechts in eenderde van de gevallen door de Raad voor de Kinderbescherming getoetst. Ook de kinderrechter had slechts in eenderde van de gevallen over de terugplaatsing meebeslist. Dit kan nadelige gevolgen hebben voor het kind. Het besluit een kind terug te plaatsen dient immers, net als een uithuisplaatsing, door een onafhankelijke instantie getoetst te worden. Voor niet-verplaatste pleegkinderen zijn het functioneren van moeder en het functioneren van vader de belangrijkste aanleidingen het kind uit huis te plaatsen. Voor teruggeplaatste pleegkinderen blijken het functioneren van moeder en het functioneren van het kind de belangrijkste aanleidingen te zijn. Er zijn weinig verschillen tussen teruggeplaatste- en niet-verplaatste pleegkinderen te zien wat betreft hun ontwikkeling bij uithuisplaatsing, na terugplaatsing of in het huidige pleeggezin. De meeste problemen hebben zij op sociaal- en emotioneel gebied. Wel hebben teruggeplaatste pleegkinderen op gemiddeld iets meer relatiegebieden problemen met pleegouders. Met de resultaten van het onderhavige onderzoek kunnen echter geen harde conclusies getrokken worden aangezien de verschillen minimaal en niet significant zijn. Wel geeft het onderzoek aandachtspunten voor beleid ten aanzien van pleegkinderen en geeft het zicht op de mate waarin zorgvuldige besluitvorming heeft plaatsgevonden.Show less
Er is veel onderzoek gedaan naar pleegkinderen, maar weinig onderzoek is verricht naar gezinshuiskinderen. Onderhavig onderzoek richt zich daarom specifiek op gezinshuiskinderen. De onderzoeksgroep...Show moreEr is veel onderzoek gedaan naar pleegkinderen, maar weinig onderzoek is verricht naar gezinshuiskinderen. Onderhavig onderzoek richt zich daarom specifiek op gezinshuiskinderen. De onderzoeksgroep bestaat uit 13 gezinshuiskinderen, uit 9 gezinshuizen van de organisatie Driestroom, waarvan de gemiddelde leeftijd 8;2 jaar is en de gemiddelde verblijfsduur in het gezinshuis 29 maanden. De zes kernlijsten van het Pedagogisch Signaleringsinstrument voor het pleeggezin (PSI-P) zijn afgenomen bij de gezinshuisouders. Hiermee is de Ontwikkeling van gezinshuiskinderen, het Gedrag van gezinshuiskinderen in interactie met de gezinshuisouder, de Gehechtheids- en opvoedingsrelatie tussen kind en gezinshuisouders en het Verloop van de oudercontacten in kaart gebracht. Door kwalitatieve en kwantitatieve analyses kon verder onderzoek worden gedaan. De meeste kinderen maken een positieve ontwikkeling door sinds hun plaatsing in het gezinshuis, maar vertonen nog steeds veel problemen. Op bijna alle gebieden is hulp dringend gewenst. Er worden geen onderlinge significante verbanden gevonden tussen de vragenlijsten. De huidige onderzoeksgroep is vergeleken met een bestaand data bestand van 104 pleegkinderen, waar dezelfde vragenlijsten zijn afgenomen. Er zijn significant grote verschillen in de ontwikkeling, het gedrag van het kind in interactie met de gezinshuisouders, de gehechtheids- en opvoedingsrelatie en het verloop van de contacten met vader. Gezinshuiskinderen ervaren op deze gebieden veel meer problemen en hebben meer hulp en begeleiding nodig. Dit gegeven rechtvaardigt het bestaan van de gezinshuizen. Verder onderzoek is nodig om de problematiek in gezinshuizen beter in kaart te brengen, gezinshuizen verder te professionaliseren en de kwaliteit van opvang voor uithuisgeplaatste kinderen te waarborgen.Show less
In dit onderzoek is gekeken naar de rol van de pleegzorgbegeleiding in de beslissing van pleegouders om te stoppen met pleegzorg. Op basis van literatuuronderzoek en 16 diepte-interviews is een...Show moreIn dit onderzoek is gekeken naar de rol van de pleegzorgbegeleiding in de beslissing van pleegouders om te stoppen met pleegzorg. Op basis van literatuuronderzoek en 16 diepte-interviews is een digitale vragenlijst met betrekking tot dit onderwerp ontworpen. Deze vragenlijst is ingevuld door 342 pleegouders en 17 ex-pleegouders. De antwoorden van de pleegouders die de pleegzorgbegeleiding als (mogelijke) reden om te stoppen gaven (39 pleegouders en 0 ex-pleegouders) is vergeleken met de pleegouders die de pleegzorgbegeleiding niet als reden om te stoppen gaven. Op deze wijze is getracht vast te stellen welke aspecten van de pleegzorgbegeleiding bijdragen aan het besluit van pleegouders om te stoppen. Uit het onderzoek is gebleken dat pleegouders die aangeven mogelijk te stoppen door de pleegzorgbegeleiding, vaker onvoldoende emotionele en praktische steun van hun pleegzorgbegeleider ervaren, vaker problemen ervaren in de manier waarop de pleegzorgbegeleider de bezoekregelingen verzorgt en vaker het gevoel hebben onvoldoende hulp te krijgen bij het regelen van de vergoedingen.Show less
Een problematische gezinssituatie kan ervoor zorgen dat ouders (tijdelijk) niet voor hun kind kunnen zorgen, waardoor het kind vrijwillig of middels een kinderbeschermingsmaatregel in een...Show moreEen problematische gezinssituatie kan ervoor zorgen dat ouders (tijdelijk) niet voor hun kind kunnen zorgen, waardoor het kind vrijwillig of middels een kinderbeschermingsmaatregel in een pleeggezin wordt opgevangen. Eerder onderzoek toont aan dat stabiliteit en continuïteit in de relatie tussen pleegouders en pleegkind belangrijk is voor (de ontwikkeling van) het kind, wat binnen de pleegzorg bereikt kan worden door binnen twee jaar een opvoedingsbesluit te nemen over waar het kind op gaat groeien. In het onderhavige onderzoek wordt door middel van een dossieronderzoek gekeken binnen welke termijn het opvoedingsbesluit genomen wordt en wordt getracht factoren te analyseren die van invloed zijn op het nemen van dit opvoedingsbesluit. Uit analyses van de geïnventariseerde gegevens kan worden geconcludeerd dat een pleeggezinplaatsing een positieve ontwikkeling van het kind bevordert; er worden significant minder ontwikkelingsproblemen gerapporteerd tijdens de pleeggezinplaatsing dan ten tijde van de uithuisplaatsing. Daarnaast hebben kinderen significant minder kans op een permanente plaatsing in het pleeggezin wanneer er sprake is van huiselijk geweld als aanleiding tot de uithuisplaatsing, een bezoekregeling met de vader of een drugsverslaving van de moeder. Aan de andere kant wordt de kans op een permanente plaatsing in het pleeggezin groter met elk jaar dat de ondertoezichtstelling langer duurt.Show less
De vraag waarop in dit onderzoek antwoord op werd gezocht is: 'Hoe beleven pleeggrootouders de pleegzorgplaatsing?'. Via de Stichting Belangenbehartiging Pleeggrootouders Nederland zijn...Show moreDe vraag waarop in dit onderzoek antwoord op werd gezocht is: 'Hoe beleven pleeggrootouders de pleegzorgplaatsing?'. Via de Stichting Belangenbehartiging Pleeggrootouders Nederland zijn pleeggrootouders benaderd om deel te nemen aan dit onderzoek. Middels een semi-gestructureerd interview en een enquête zijn gegevens van vierendertig pleeggrootouders verzameld. Hiervan zijn er zestien geïnterviewd en achttien hebben de enquête ingevuld. Uit het onderzoek komt naar voren dat pleeggrootouders de verandering van het opa en oma zijn naar opvoeder zijn moeilijk vinden. Daarnaast geven zij aan dat verslaving aan alcohol of drugs, psychische problematiek bij een van de ouders en/of verwaarlozing de meest voorkomende redenen zijn waarom hun kleinkind bij hun woont. De motivatie om hun pleegkind in huis op te nemen is omdat ze willen dat ze hun kleinkind binnen de familie willen houden en niet naar een vreemd pleeggezin of instelling. Pleeggrootouders geven aan dat ze moeite hebben om de financiën rond te krijgen. Vaak vinden ze dat de pleegzorgvergoeding te weinig is voor de kosten die ze moeten maken. De relatie tussen grootouders en ouders verlopen wisselend, waarbij er in sommige gevallen sprake is van zeer goed contact en in andere zeer slecht (bedreigingen en mishandeling). De hulpverlening door Pleegzorg wordt als wisselend ervaren, vaak afhangend van de persoon die de hulpverlening biedt. De hulpverlening vanuit Bureau Jeugdzorg wordt door het merendeel van de pleeggrootouders als negatief ervaren. De pleeggrootouders vinden dat de gezinsvoogden niet goed naar hun luisteren en vinden de vele wisselingen niet prettig. Ook de contactfrequentie van zowel Pleegzorg als Bureau Jeugdzorg wordt wisselend ervaren: in tijden van problemen zouden de pleeggrootouders vaker contact willen hebben. Het is dan ook van belang dat de hulpverlening deze pleeggrootouders gaat ondersteunen en begeleiden op de bovengenoemde kanttekeningen, zodat een plaatsing bij grootouders positief blijft voor zowel de grootouders maar ook voor het kleinkind.Show less
