In deze scriptie wordt geprobeerd een antwoord te geven op de vraag of de positie van de hond veranderde met de komst van het christendom in de Noordwest-Europese samenlevingen. Aan de hand van...Show moreIn deze scriptie wordt geprobeerd een antwoord te geven op de vraag of de positie van de hond veranderde met de komst van het christendom in de Noordwest-Europese samenlevingen. Aan de hand van onze kennis over de heidense en christelijke religie wordt het vermoeden geuit dat men vóór de kerstening respect en ontzag voor honden had vanwege zijn rol in de Germaanse en Romeinse religie, maar dat dit na de kerstening verdween of zelfs omsloeg naar minachting als gevolg van de negatieve benadering van honden in de Bijbel. Uit historische bronnen blijkt dat er in de Romeinse tijd zowel negatief als positief over honden geschreven werd, net als in de christelijke literatuur. Uit de archeologie blijkt dat honden in de Romeinse tijd onder andere in rituele deposities binnen en buiten nederzettingen werden geplaatst. In de Vroege Middeleeuwen werden ze in reactie op de dreiging van het christendom in grafvelden begraven, waar ze vermoedelijk een rol als verbindend element met de godenwereld hadden. Archeologische resten van honden uit de Hoge en Late Middeleeuwen zijn teruggevonden in nederzettingen en duiden op een grote verscheidenheid in omgangswijzen met honden, variërend van gebruik als voedseldier tot vertroetelde huishond. Tenslotte wordt de conclusie getrokken dat de positie van de hond met de komst van het christendom in Noordwest-Europese samenlevingen op religieus gebied is veranderd, maar dat dit waarschijnlijk geen effect heeft gehad op honden in het dagelijks leven.Show less
In deze scriptie staat de volgende hoofdvraag centraal: Wat zijn de overeenkomsten en verschillen tussen het paardentuig dat is aangetroffen op de Romeinse vindplaats te Naaldwijk en de Romeinse...Show moreIn deze scriptie staat de volgende hoofdvraag centraal: Wat zijn de overeenkomsten en verschillen tussen het paardentuig dat is aangetroffen op de Romeinse vindplaats te Naaldwijk en de Romeinse vindplaats aan de Scheveningseweg in Den Haag? In de Romeinse periode was het landschap van West-Nederland dynamisch. Bewoning was in de hooggelegen gebieden gelegen. In de hooggelegen gebieden en de duinen zijn de omstandigheden voor de conservering van het paardentuig niet ideaal. De vindplaats in Naaldwijk was gelegen op een haakwal. Er is in 2004, 2007 en 2008 opgegraven. Er zijn zes bewoningsfasen te onderscheiden. Daaruit blijkt dat het om een ruraal inheemse nederzetting gaat. In de 6e bewoningsfase werd er Romeins materiaal uit de omgeving hergebruikt. De vindplaats aan de Scheveningseweg was gelegen op een strandwal. Er is van 1984 tot 1987 vlakdekkend opgegraven. Er zijn twee bewoningsfasen te onderscheiden. De 1e fase betreft het een boerenerf. In de 2e fase gaat het om een militaire vicus. Romeins paardentuig kan in militaire of civiele context zijn gebruikt. In de typochronologie is het paardentuig op basis van de typochronologie van Nicolay beschreven. Aan de hand van de archeologische context waarin het materiaal is gevonden kan worden bepaald hoe het paardentuig is gebruikt. In Naaldwijk zijn 21 stuks paardentuig aangetroffen, aan de Scheveningseweg dertien stuks paardentuig. Aan de Scheveningseweg is relatief gezien de hoeveelheid paardentuig veel hoger. Ook is de samenstelling is anders dan in Naaldwijk. Het paardentuig uit Naaldwijk is iets breder gedateerd. Deze duidelijke verschillen zijn te verklaren door de militaire context van de Scheveningseweg enerzijds en de civiele context van Naaldwijk.Show less
