Door de eeuwen heen heeft de Nederlandse overheid haar redenen gehad om maritiem geweld uit te besteden aan particulieren, zoals in het geval van de kaapvaart (offensief) en de beveiliging van...Show moreDoor de eeuwen heen heeft de Nederlandse overheid haar redenen gehad om maritiem geweld uit te besteden aan particulieren, zoals in het geval van de kaapvaart (offensief) en de beveiliging van handelsschepen (defensief). Vanaf de negentiende eeuw werd geweldsgebruik echter gemonopoliseerd door de staat. Met de recente opleving van piraterij in de wateren rond Somalië is dit vraagstuk opnieuw actueel geworden, omdat Nederlandse reders pleiten voor de legalisering van gewapende particuliere beveiliging ter beveiliging tegen Somalische piraten. Volgens de koopvaardijsector is de bescherming die de overheid biedt namelijk onvoldoende. Dit artikel gaat in op de motieven die de Nederlandse overheid in het verleden heeft gehad om geweld op zee wel of niet uit te besteden, met als doel een bijdrage te leveren aan de huidige discussie.Show less
Deze scriptie analyseert de Nederlandse scheepvaart op Guinea gedurende de tweede helft van de achttiende eeuw. In 1734 had de WIC het handelsmonopolie op de Goud- en Slavenkust van Afrika verloren...Show moreDeze scriptie analyseert de Nederlandse scheepvaart op Guinea gedurende de tweede helft van de achttiende eeuw. In 1734 had de WIC het handelsmonopolie op de Goud- en Slavenkust van Afrika verloren, waarmee de retourvaart en slavenvaart werden opengesteld voor particuliere ondernemers. Na een rustige start kwam de particuliere handel tot bloei in de jaren ’50 en ’60. Ondanks de crisis in Suriname begin jaren ’70 nam de handel nauwelijks af. Het uitbreken van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog gaf de handel vanuit Afrika via Sint-Eustatius een nieuwe impuls, omdat de opstandelingen via deze route werden bevoorraad met slaven, wapens en munitie. Deze bevoorrading door Nederlandse handelaren was echter voor Groot-Brittannië aanleiding om de Republiek ook de oorlog te verklaren, en de particuliere vaart op Afrika werd een zware slag toegebracht met blokkades en inbeslagnames van schepen. Deze slag zou men niet meer te boven komen. Na de wapenstilstand in 1783 werden de handelscijfers uit de jaren voorafgaand aan het conflict niet meer bereikt.Show less
In juli 1722 werd de onkreukbaar geachte Abraham Houtman naar de Goudkust gestuurd als nieuwe directeur-generaal. Als buitenstaander moest hij orde op zaken stellen om de losgeslagen corruptie...Show moreIn juli 1722 werd de onkreukbaar geachte Abraham Houtman naar de Goudkust gestuurd als nieuwe directeur-generaal. Als buitenstaander moest hij orde op zaken stellen om de losgeslagen corruptie onder het WIC-personeel de kop in te drukken. Nog geen jaar later was hij dood en begraven. Zijn zware taken, de enorme tegenstand waar hij mee te maken kreeg en het ongezonde klimaat hadden hem de das omgedaan. De mislukte missie van Abraham Houtman geeft een inkijkje in de dagelijkse gang van zaken in de forten van de WIC aan de Goudkust. De Heeren Tien hadden allerlei ideeën over goede bedrijfsvoering, maar de realiteit in Afrika was weerbarstiger dan de plannen van het hoogste bestuursorgaan van de compagnie. Aan de hand van het directeur-generaalschap van Abraham Houtman geeft deze scriptie een beeld van leven en werken van Europeanen in West-Afrika in de jaren '20 van de achttiende eeuw.Show less
Marineofficieren Pieter van Hoogwerff en Jacob Andries van den Velden ondernamen in 1768-1770 en 1770-1771 reizen naar West-Afrika. Deze scriptie beschrijft hun werkzaamheden daar en hun houding...Show moreMarineofficieren Pieter van Hoogwerff en Jacob Andries van den Velden ondernamen in 1768-1770 en 1770-1771 reizen naar West-Afrika. Deze scriptie beschrijft hun werkzaamheden daar en hun houding ten opzichte van Afrikanen.Show less
