In de jaren zestig raakte de CPN verstrikt in het conflict tussen Peking en Moskou. De Groot koos voor een autonome koers, dit was een nieuwe wending in de geschiedenis van de Nederlandse...Show moreIn de jaren zestig raakte de CPN verstrikt in het conflict tussen Peking en Moskou. De Groot koos voor een autonome koers, dit was een nieuwe wending in de geschiedenis van de Nederlandse communistische partij. Eén persoon uit het dagelijks bestuur ging hier niet in mee en bleef trouw aan de Sovjet-Unie: Friedel Baruch. Friedel Baruch stond niet achter deze interpretatie van ‘het principe van autonomie’ waar de CPN zich op beriep en beschuldigde de partij van antisovjetisme. Volgens Baruch is ‘het wezen van een communistische partij haar verbondenheid met de wereldbeweging van het communisme en de CPN-leiding heeft er mee gebroken. ‘Een afzonderlijk “Nederlands” Marxisme-Leninisme bestaat zomin als een afzonderlijk Russisch of Chinees Marxisme-Leninisme bestaat, - het is een contradictio in terminis.’ Een antwoord op de vraag waarom Baruch een oppositie vormde lijkt misschien zo gegeven; Baruch geloofde niet in een nationale vorm van communisme, de eigen weg bestond volgens hem niet omdat het communisme een internationalistische ideologie is. Dit onderzoek gaat verder en richt zich vooral op de politieke cultuur van de CPN. Want na wat meer onderzoek blijkt dat er veel meer aan de hand was dan een theoretisch meningsverschil en dat het meningsverschil al snel uitliep op een politieke karaktermoord. Om antwoord te geven op de vraag waarom het conflict de vorm aannam die het deed moet er worden gekeken naar de politieke cultuur van de CPN. Daarom is de hoofdvraag van dit onderzoek: wat kunnen we leren over de politieke cultuur van de CPN aan de hand van de kwestie Baruch?Show less
