In ancient thought memory has long been regarded as a magnificent instrument of the soul. Up until this point, it has remained a rather open question to what extent Augustine draws from Neoplatonic...Show moreIn ancient thought memory has long been regarded as a magnificent instrument of the soul. Up until this point, it has remained a rather open question to what extent Augustine draws from Neoplatonic sources and possibly from Roman mnemotechnics, as well as from developments of contemporary Christian doctrine in in order to structure and formulate his thought on memory. Although Augustine thematises the concept of memory throughout his literary works, book X of the Confessions stands out as a definite and original analysis of memory. In it, we see how Augustine traverses the vast spaces of his memory, retrieving from its hidden recesses all kinds of mental images and objects, his past experiences, himself, his forgetfulness, with the aim to find God, whom he could not find in the world around him. Interestingly, book X presents us not just with an extensive theory of memory as a cognitive function, but as the place through which we attain knowledge of the highest Being, namely God. In this thesis I will attempt to address the extent to which Augustine’s analysis of memory in Book X of his Confessions is influenced by and differs from the Ancient Western philosophical tradition that went before him through three different themes: i) the structure by which we attain Beauty, ii) the objects of memory and iii) the metaphysics of Being in memory. All themes lend themselves for comparative analysis. The Form of Beauty is for Plato, and later for Plotinus not something immanently graspable. We need to go through some process, that is characterized as an ascent in order to attain it. Likewise, Augustine traverses memory in search of God, who is Beauty in an apparently similar fashion. Chapter 2 will engage with the structure of the ascent in order to answer the question whether Augustine views our reconciliation with God as a like-mannered ascent. In Chapter 3, another comparison is made, now on the subject of memory proper, specifically with regard to its function and objects. A classical text by Aristotle, De Memoria, although probably unknown to Augustine, offers nonetheless one of the most comprehensive competing theories on memory. The comparison sets out to establish the key differences between the texts, with which we can more firmly argue for Augustine’s originality. Finally, chapter 4 seeks out the “metaphysics” discussed in book X. Augustine addresses the Being of God in a distinctly Christian manner, which differs extensively from Plotinus’ metaphysical views on the One. The overall picture that emerges from this thesis is that book X of the Confessions contains persisting Neoplatonic traces that Augustine either incorporates into a Christian framework, or discontinues altogether in order to bring into light the Being of God. Memory is set at the core of human cognition, as the place that we traverse in search of God, and in which we predict, imagine, contemplate. In it we find memories that haunt us, but also those that bring delight and hope. Ultimately, happiness can only be attained beyond memory, by finding it in TruthShow less
In deze studie verken ik de ontwikkeling van Friedrich Nietzsches filosofie over pessimisme in relatie tot waarheid, moraliteit en leven. Dit onderzoek is opgezet aan de hand van een woordstudie...Show moreIn deze studie verken ik de ontwikkeling van Friedrich Nietzsches filosofie over pessimisme in relatie tot waarheid, moraliteit en leven. Dit onderzoek is opgezet aan de hand van een woordstudie naar ‘pessimisme’, zodat Nietzsches meervoudige gebruik van dit concept zichtbaar wordt. De verschillende betekenissen die hieruit voortkomen relateer ik aan de verwante filosofische problematiek. In de eerste plaats richt ik mij op het gebruik van ‘pessimisme’ in ‘Die Gebürt der Tragödie’ (1872) en de vroege ‘Nachlass’. In deze teksten spelen de tragische Grieken, Schopenhauer en de kunst een sleutelrol. In de tweede plaats richt ik mij op het gebruik van ‘pessimisme’ in de late ‘Vorredes’ en het vijfde boek van ‘Die fröhliche Wissenschaft’. Nietzsche schreef al deze teksten rond 1886 en voegde ze toe aan zijn eerder gepubliceerde werken. In deze teksten keert Nietzsche terug naar het probleem van pessimisme, maar beschrijft hij tevens zijn eigen ontwikkelingsgeschiedenis en de rol van zijn denken over pessimisme daarin. Door de focus op deze twee momenten in Nietzsches werk kan ik pessimisme gebruiken om licht te schijnen op de ontwikkeling van zijn denken. In deze thesis wordt daarmee zichtbaar op welke wijze Nietzsche door middel van zijn verhandeling over pessimisme herhaaldelijk geconfronteerd wordt met de taak om de relatie tussen moraliteit, waarheid en het leven te heroverwegen, om de waarde van moraliteit en waarheid vanuit een standpunt in het leven in twijfel te trekken.Show less
In this thesis, I take up Kierkegaard’s religious theory and, more specifically, his notion of religiousness. I argue that this notion, along with his overall system, carries significant value for...Show moreIn this thesis, I take up Kierkegaard’s religious theory and, more specifically, his notion of religiousness. I argue that this notion, along with his overall system, carries significant value for non-religious individuals. In Kierkegaardian scholarship, there are two series of interpreters. Firstly, there are those who treat his work in a strictly religious fashion and who judge its concepts strictly for their content. Secondly, there are those scholars who pursue less strict theological readings and argue for the revival of its broader existential relevance. It is to this school of thought this thesis wishes to contribute. In the first chapter, I aim to show that Kierkegaard’s understanding of religiousness can hardly be grasped if we do not highlight his commitments to subjectivity. Religiousness, in the Climacus writings, is in the first place a highly subjective affair. In the second chapter, I continue by exploring the category of religiousness to see where – despite building upon – it differs from mere subjectivity. In this way, the first two chapters are more descriptive than argumentative. In a final chapter, I consider the works of Michael O’neill Burns and Andrew Torrance, who both pertain to the series of scholars who treat Kierkegaardian philosophy in a strict religious fashion. I counter both of their claims in order to substantiate my own reading of Kierkegaardian thought, stressing its secular validity. For this, I draw upon the work of Merold Westphal and Mariana Alessandri, as well as my own reading of the Postscript, to argue that Kierkegaard’s system, despite having deeply theological grounds, offers an extraordinary foundation for all human beings to build their life-attitude on.Show less
The concept of destiny is most regularly invoked in everyday life at the moments when events are so “coincidental” that it gives one at least the impression that they were pre-ordained by some...Show moreThe concept of destiny is most regularly invoked in everyday life at the moments when events are so “coincidental” that it gives one at least the impression that they were pre-ordained by some mysterious, transcendent force or principle. Swiss psychologist Carl Gustav Jung proposes the synchronicity principle to explain such phenomena. This thesis asks: what are the implications of C.G. Jung’s depth psychology, and his synchronicity principle in particular, for the personal significance and attainment of destiny? Destiny can be said to be the knowing awareness of the realization of the course of one’s life which is always to some extent meaningful to the experiencing subject. The causality principle cannot account for the meaningful connections required for destiny, that is, it cannot explain why destiny is important to the individual. To understand the experience of destiny, Carl Jung’s principle of synchronicity might be more useful. Synchronistic phenomena require explanation from the perspective of a worldview that allows for the interconnectedness of all that exists. For the synchronicity principle to be effective as principle of explanation, then, it needs to stand in a necessary relationship to totality, which Jung understands as the archetypes in the collective unconscious, which form patterns. The conscious awareness and interpretation of the unfoldment of such archetypal patterns in life is what we might call destiny. Destiny, as knowledge about one’s life course is never concrete in showing what one might expect to happen but gives one a subtle glance at the larger pattern of reality to find oneself in the meaningful order of totality. One can come to know what role one is to play within the whole of reality on the basis of the interpretative framework that is offered by the archetypal expressions in synchronistic experiences. Destiny, in conclusion, is foremost about getting to know oneself: self-knowledge forms a hermeneutical framework from which one interprets (the events of) one’s life course. Synchronistic phenomena contribute to self-knowledge in a uniquely compelling and valuable way by offering unconscious guidance through meaningful co-incidences, but, finally, the responsibility rests with the individual whether to use this guidance to their advantage in obtaining destiny.Show less
This thesis explores cultural paradigms. Part I accepts and expands upon Arditi's base definition of cultural paradigms as being inextricably linked with our understanding of cultural roles. Part...Show moreThis thesis explores cultural paradigms. Part I accepts and expands upon Arditi's base definition of cultural paradigms as being inextricably linked with our understanding of cultural roles. Part II applies Foucauldian theories on 'discursive forms of knowledge' to understand the relationship between 'knowledge' and 'being' that is exemplified by cultural paradigms. Part III focuses on other discursive aspects of cultural paradigms regarding the enunciations of knowledge and being, namely 'bias' and 'style'. While cultural paradigms might be colloquially generalized, that generalization is made up of a web of subject-based breaks and modifications of shared cultural paradigms by way of enunciations of knowledge and being. In conclusion, this thesis establishes that cultural paradigms are themselves indeterminate and that subjectivity ultimately can arise to edit cultural paradigms and alter the contours of their evolution.Show less
This thesis discusses the thinking on time by Husserl and Heidegger. Heidegger’s Sein und Zeit and Husserl’s Vorlesungen are the two main sources of study. Husserl’s primary purpose with...Show moreThis thesis discusses the thinking on time by Husserl and Heidegger. Heidegger’s Sein und Zeit and Husserl’s Vorlesungen are the two main sources of study. Husserl’s primary purpose with Vorlesungen is to deliver a phenomenological analysis of the consciousness of time. The preliminary goal that Heidegger sets for himself in Sein und Zeit is to provide an interpretation of time as a possible horizon of Dasein. The main question of this thesis is: What role does the concept of ‘horizon’ play in Seit und Zeit by Heidegger and in Vorlesungen zur Phänomenologie des inneren Zeitbewusstseins by Husserl, and how do these concepts relate to one another? Over the past decades, a number of comparative studies on Husserl’s and Heidegger’s concepts of time have appeared, many of which argue that Husserl’s Vorlesungen strongly depend on a metaphysical thinking on time. Heidegger too is critical towards Husserl, directly or indirectly, due to the fact that to his judgement, Husserl reduces all experience to transcendental subjectivity, which results in everything being present to the subject. The purpose of this thesis, however, is to demonstrate that with Husserl as much as with Heidegger, we can speak of an ontology of time. This is clarified, amongst other things, using Husserl’s concept of ‘horizon’. The horizon concept that Husserl uses, appears to be merely empirical and ontic, as opposed to Heidegger’s existential-ontological horizon concept. Yet this thesis demonstrates that Husserl’s horizon does in fact have ontological attributes. To conclude so appears to be a small contribution to existing studies on Husserl and Heidegger, yet it certainly has consequences for an accurate interpretation and comparison of time concepts by Husserl and Heidegger. Even though the ontological character of time with Husserl is not thematic, it can certainly be found in Vorlesungen and therefore cannot be ignored. As a result, Husserl’s ideas can no longer be considered exclusively metaphysical.Show less
Deze eindscriptie vormt een reconstructief debat tussen betrekkelijk ‘klassieke’ (Heidegger) en ‘moderne’ (Latour) standpunten over de huidige mens-product relatie. Hierin vormen de vragen ‘In...Show moreDeze eindscriptie vormt een reconstructief debat tussen betrekkelijk ‘klassieke’ (Heidegger) en ‘moderne’ (Latour) standpunten over de huidige mens-product relatie. Hierin vormen de vragen ‘In hoeverre is onze huidige mens-product relatie een resultaat van de Moderniteit?’ en ‘Bieden de betrekkelijk jonge sociaal empirische theorieën een remedie voor de consequenties van onze huidige mens-product relatie?’ de leidraad. De verbindende factoren tussen Heidegger en Latour zijn hun kritiek op de (illusoire)-Moderniteit en de zoektocht een alternatieve relatie tussen subject en object. Echter, daar waar Heidegger de Moderniteit erkent, daar pleit Latour voor een radicale ontkenning van het bestaan van de Moderniteit. Ik hoop in dit onderzoek te traceren of de kritische fenomenologische reflecties van Heidegger en de object-georiënteerde theorie van Latour elkaar daadwerkelijk tegemoetkomen in hun visie op de ideale mens-product relatie in de maatschappij.Show less
In het werk van Gerard Visser en Slavoj Žižek speelt respectievelijk "leegte" en "void" een belangrijke rol. Deze scriptie staat in het teken van de vraag naar de status van deze beide noties van...Show moreIn het werk van Gerard Visser en Slavoj Žižek speelt respectievelijk "leegte" en "void" een belangrijke rol. Deze scriptie staat in het teken van de vraag naar de status van deze beide noties van leegte en hun eventuele verwantschap.Show less
Er bestaat een verschil tussen materie en leven, tussen verstandelijke berekenbaarheid en het onmiddellijke ervaren van een gegeven geheel. In een tijd waarin quasiwetenschappelijke slagzinnen als ...Show moreEr bestaat een verschil tussen materie en leven, tussen verstandelijke berekenbaarheid en het onmiddellijke ervaren van een gegeven geheel. In een tijd waarin quasiwetenschappelijke slagzinnen als ‘depressie is een gebrek aan serotonine’ en ‘wij zijn ons brein’ meervoudig en onkritisch worden aangehaald, is het juist van belang om vanuit een filosofisch fundament de betekenisreductie te kunnen belichten, die zich mogelijk binnen zowel het academische als publieke denken voltrekt. Dat filosofische fundament wordt in dit werkstuk met name gezocht in een aantal manuscripten van Wilhelm Dilthey, waarin hij met het traditionele voorstellende denken van de Avondlandse filosofie breekt. Door basaal filosofische vraagstukken over tijd en betekenis te volgen binnen Dilthey's denken, komt een andere denkwijze aan bod die het reducerende materie-denken waar nodig weet te weerstaan, en als demarcatiecriterium kan gelden ten aanzien van betekenis en betekenisloosheid, onberekenbare levendigheid en manipuleerbare materie.Show less
Voor Heidegger en Levinas is de sterfelijkheid een wezenlijk kenmerk van het menselijk leven. Het nadenken over de eigen dood biedt de mens volgens beide denkers belangrijke inzichten in het...Show moreVoor Heidegger en Levinas is de sterfelijkheid een wezenlijk kenmerk van het menselijk leven. Het nadenken over de eigen dood biedt de mens volgens beide denkers belangrijke inzichten in het bestaan. Bewustwording van het gegeven dat de mens gaat sterven, is volgens hen cruciaal om de waarde van het leven te beseffen. Bovendien menen beiden dat de dood doorleefd kan worden, door dit fenomeen naast biologisch, ook ontologisch en metafysisch te interpreteren. Op deze manieren begrepen, is de doodsbeleving bij zowel Heidegger als Levinas een levensvernieuwende gebeurtenis. Over de precieze betekenis van het fenomeen van de sterfelijkheid en wat de dood ons leert over het leven zijn ze het echter volledig oneens. Levinas’ ideeën over het wezen van de mens en de invulling van het goede leven verschillen sterk van die van Heidegger. Ze zijn een fundamentele kritiek op Heideggers ontologische filosofie in Sein und Zeit. Dit onderzoekt maakt aannemelijk dat deze kritiek op Heideggers denken samenkomt in Levinas’ alternatieve doodsanalyse. Het nieuwe inzicht dat deze zienswijze oplevert, is een verheldering van Levinas’ kritiek op Heidegger via de fenomenologie van de dood.Show less
In deze scriptie wordt aan de hand van de semantiek van zuiverheid, onzuiverheid en reiniging, onderzocht wat deze semantiek filosofisch te betekenen heeft. Dit onderzoek wordt gedaan door deze...Show moreIn deze scriptie wordt aan de hand van de semantiek van zuiverheid, onzuiverheid en reiniging, onderzocht wat deze semantiek filosofisch te betekenen heeft. Dit onderzoek wordt gedaan door deze semantiek te bestuderen zoals deze in het nationalsozialistisches Deutsch (NS-Deutsch) is aan te wijzen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van met het Duitse nationaalsocialisme contemporaine bronnen en vervolgens ook van bronnen van latere datum. De normatieve relevantie van de gevonden betekenis wordt getoetst op haar actualiteit.Show less
In his later work Heidegger introduces a mirror play of four spheres, something which in the first instance seems enigmatic and incomprehensible. This design, what he calls the Geviert (Fourfold),...Show moreIn his later work Heidegger introduces a mirror play of four spheres, something which in the first instance seems enigmatic and incomprehensible. This design, what he calls the Geviert (Fourfold), seems to appear out of nowhere. But on second thoughts it becomes clear that it is a continuation of his earlier work, and it is an answer to the problems of the European thinking. The main question of my study: ‘What includes Heideggers Geviert?’ The thesis consists of four chapters. The first focuses on the conception of the design of the Geviert in Heideggers earlier works, such as Sein und Zeit and Urpsprung des Kunstwerkes. The second one talks about two spheres, the earth and the sky. The third one focuses on the other two spheres, the mortal and the godlike. The fourth chapter treats the relationship and the dynamic between the four spheres. One of the insights is that each sphere contains the dynamic of Heraclit’ phusis-concept. Herewith Heidegger harks back to the origin of the Western thought to address to problems that have sprung into this thinking at the root.Show less
De Duitse filosoof Hans-Georg Gadamer en de Franse filosoof Jacques Derrida hebben beiden een filosofische lezing gegeven van de poëzie van Paul Celan. In deze scriptie wordt onderzocht hoe beide...Show moreDe Duitse filosoof Hans-Georg Gadamer en de Franse filosoof Jacques Derrida hebben beiden een filosofische lezing gegeven van de poëzie van Paul Celan. In deze scriptie wordt onderzocht hoe beide lezingen (Gadamers hermeneutische lezing en Derrida's lezing overeenkomstig de leeswijze van deconstructie) zich tot elkaar verhouden. Dit onderzoek werpt tevens licht op de vraag wat een filosofische benadering van 20e-eeuwse poëzie in kan houden.Show less
