Hoewel er al veel vormen van hulpverlening beschikbaar zijn op het gebied van adoptieproblematiek, is er ook een nieuwe vorm in opkomst, namelijk de inzet van ervaringsdeskundigen. Hier is nog...Show moreHoewel er al veel vormen van hulpverlening beschikbaar zijn op het gebied van adoptieproblematiek, is er ook een nieuwe vorm in opkomst, namelijk de inzet van ervaringsdeskundigen. Hier is nog weinig onderzoek naar gedaan, in dit adviesrapport wordt daarom de focus gelegd op de inzet van ervaringsdeskundigen als nieuwe vorm van hulpverlening. De onderzoeksvraag die in dit adviesrapport centraal staat is: “In hoeverre is de inzet van een ervaringsdeskundige van belang bij de behandeling van sociale-, emotionele- en gedragsproblemen die volwassen geadopteerden ervaren, volgens ervaringsdeskundigen?”. Om deze onderzoeksvraag zo goed mogelijk te beantwoorden, zijn er een aantal deelvragen opgesteld. Middels literatuuronderzoek en negen online semi-gestructureerde interviews met ervaringsdeskundigen in het veld van adoptie is de onderzoeksvraag beantwoord. De vragen die tijdens het interview werden gesteld, zijn van tevoren vastgelegd in een topic guide. De online interviews zijn opgenomen (audio-opname) via Kaltura Capture, deze zijn teruggeluisterd en getranscribeerd. Het transcript is vervolgens geüpload in het programma Atlas.ti, in dit programma is er gecodeerd. Aan de hand van literatuur kan er gesteld worden dat het verschil tussen een ervaringsdeskundige en een lotgenoot inhoudt dat een ervaringsdeskundige zijn kennis inzet om anderen te helpen. Met deze kennis kan een ervaringsdeskundige mogelijk een bijdrage leveren aan het verminderen van verschillende problematiek, aangezien uit de literatuur en uit de interviews blijkt dat er vaker sprake is van verschillende sociale-, emotionele- en gedragsproblematiek bij mensen die geadopteerd zijn. Verder blijkt uit de resultaten dat de inzet van ervaringsdeskundigen bij kan dragen aan goede hulpverlening. De ervaringsdeskundige kan zich verplaatsen in het perspectief van de cliënt, toont begrip, zorgt voor meer gelijkwaardigheid, hoop en inspiratie. Wel is het van belang dat ervaringsdeskundigen opgeleid worden tot hulpverlener om zo de kwaliteit te waarborgen en de mentale staat van de ervaringsdeskundige te beschermen. Voor ervaringsdeskundigen is het daarnaast belangrijk dat zij hun eigen ervaringen zodanig verwerkt hebben dat zij voldoende in staat zijn anderen bij hun problemen te helpen, zonder hier zelf hinder van te ondervinden. Een reguliere hulpverlener kan worden ingezet voor een breed scala aan problematiek, een ervaringsdeskundige daarentegen is in staat om zich enkel te richten op de problemen die worden ervaren door mensen die geadopteerd zijn. Concreet betekent dit dat ervaringsdeskundige van grote toegevoegde waarde zijn en cliënten een veilig gevoel geven Concluderend kan gesteld worden dat er behoefte is aan de inzet van ervaringsdeskundigheid, er werd met name benoemd dat cliënten het waarderen wanneer de hulpverlener zich kan verplaatsen in het cliëntperspectief en dat ze meer gelijkwaardigheid ervaren. De gevonden literatuur en de afgenomen interviews ondersteunen deze bevindingen. Vanuit het beeld van de geïnterviewde ervaringsdeskundigen zou er in de toekomst nog ruimte zijn om de hulpverlening rondom adoptie te verbeteren. In de toekomst zou er door middel van een divers aanbod van hulpverlening rondom adoptie, een bijdrage geleverd kunnen worden aan laagdrempelige hulp. Tevens is het belangrijk dat er verbetering plaatsvindt op het gebied van reguliere hulp en de inzet van ervaringsdeskundigheid, aangezien participanten aangaven behoefte te hebben aan meer ervaringsdeskundigen in de praktijk.Show less
Nederland had tijdens het interbellum nog geen adoptiewetgeving, terwijl dit omringende landen wel al wettelijk was geregeld. Deze scriptie onderzoekt waarom Nederland dit pas in 1956 invoerde. De...Show moreNederland had tijdens het interbellum nog geen adoptiewetgeving, terwijl dit omringende landen wel al wettelijk was geregeld. Deze scriptie onderzoekt waarom Nederland dit pas in 1956 invoerde. De aandacht gaat hierbij naar de invloed van christelijk gedachtegoed op de Nederlandse politiek en de visie van de pedagogiek op de kwestie. Ook wordt er een vergelijking met Engeland gemaakt, een land dat wel al gedurende het interbellum adoptiewetgeving invoerde.Show less
In this study the role of negative early experiences in China prior to adoption of young children in the Netherlands was investigated. The goal of the study was to extract a clear picture from...Show moreIn this study the role of negative early experiences in China prior to adoption of young children in the Netherlands was investigated. The goal of the study was to extract a clear picture from reports given by adoptive parents, that can be used to prepare new adoptive parents for the possible consequences of negative early experiences and the potential problems and needs of their adopted child(ren) resulting from these experiences. The sample consisted of 987 adopted children (92% girls) who had an average age of 19 months upon arrival in the Netherlands. The primary caregiver was asked to fill in a questionnaire about their insight of possible negative experiences (such as malnutrition, neglect and maltreatment) before the adoption and about the effects on further physical and/or social-emotional development and physical and/or behavioural problems upon arrival. A large part (52.4%) of the adopted children with negative experiences, like malnutrition, social-emotional neglect, physical neglect and/or maltreatment, seemed to function quite well according to their parents. It was found, however, that Chinese adopted children with a background of negative early experiences are at greater risk of having physical and/or behavioural problems. The severity of the negative early experience and the age upon arrival in the Netherlands appear to play a distinct role: the children showed more problems when they were older than one year upon arrival and in case of serious adverse early experiences and multiple negative early experiences the children had more problems upon arrival. This study thus shows the importance of adoptive parents to be fully aware of the history of their Chinese adopted child in their anticipation of possible problems in physical, social-emotional and behavioural development.Show less
In dit onderzoek is de opvoedingsbeleving van adoptieouders van kinderen met Special Needs (N = 84) en zonder Special Needs (N = 146) onderzocht. Met behulp van de Nijmeegse Vragenlijst voor de...Show moreIn dit onderzoek is de opvoedingsbeleving van adoptieouders van kinderen met Special Needs (N = 84) en zonder Special Needs (N = 146) onderzocht. Met behulp van de Nijmeegse Vragenlijst voor de Opvoedingssituatie is de zwaarte van de opvoedingsbelasting gemeten. Er is gekeken of het geslacht van het adoptiekind, de leeftijd bij aankomst en gezinsgrootte van invloed waren op de zwaarte van de opvoedingsbelasting bij adoptieouders. Tevens is nagegaan of begeleiding na de adoptie en contact met andere ouders gerelateerd waren aan de opvoedingsbelasting. Daarna komt een verdieping op de opvoedingsbelasting van adoptieouders met Special Needs. Hierbij is gekeken naar het bewust (opnieuw) kiezen voor Special Needs en de samenhang hiervan met de opvoedingsbelasting. Verder is gekeken naar de invloed van de Special Needs op de sociale contacten en relatie met de partner in relatie tot de zwaarte van de opvoedingsbelasting. Tevens is gekeken of de juistheid van informatie voorafgaand aan de adoptie en de verwachtingen over de Special Needs gerelateerd waren aan de zwaarte van opvoedingsbelasting. Aan dit onderzoek hebben ouders van 230 kinderen (112 jongens en 118 meisjes) uit 167 verschillende gezinnen meegedaan. De resultaten lieten zien dat adoptieouders van kinderen met Special Needs meer het gevoel hadden er alleen voor te staan dan adoptieouders van kinderen zonder Special Needs. Zowel vaders als moeders van adoptiekinderen met en zonder Special Needs ervoeren minder opvoedingsbelasting dan de normgroep. Adoptieouders van kinderen zonder Special Needs ervoeren meer opvoedingsbelasting naarmate het kind jonger was, wanneer zij een jongen hadden en wanneer zij begeleiding hadden ontvangen na plaatsing van het kind. Adoptieouders van kinderen met en zonder Special Needs ervoeren minder opvoedingsbelasting wanneer zij regelmatig contact hadden met andere adoptieouders. Adoptieouders van kinderen zonder Special Needs hadden meer plezier en een betere omgang met hun kind wanneer zij geen contact hadden met andere adoptieouders. Bij adoptieouders van kinderen met Special Needs bleek de opvoedingsbelasting geen rol te spelen in het bewust (opnieuw) kiezen voor een kind met Special Needs. Wel ervoeren adoptieouders meer opvoedingsbelasting wanneer de Special Need van het kind een belemmering was voor de sociale contacten of van invloed was op de relatie met de partner. Adoptieouders bij wie de informatie over zowel de aard als mate van de Special Needs niet klopte, ervoeren meer problemen tijdens de opvoeding. De verwachtingen van de adoptieouders waren niet gerelateerd aan de zwaarte van opvoedingsbelasting. De resultaten impliceren dat het begeleidende proces voorafgaand aan de adoptie zorgt voor goed voorbereide en bewust opvoedende mensen welke goed in staat zijn om een adoptiekind met of zonder Special Needs op te voeden. Belangrijk in volgend onderzoek zal zijn om de zwaarte van de opvoedingsbelasting te bekijken in relatie tot de gedragsproblemen van adoptiekinderen.Show less
