Het toeslagenschandaal laat zien hoe pijnlijk het gebruik van AI fout kan gaan, maar dat doemscenario gaat gelukkig niet op voor alle AI-toepassingen die gebruikt worden. Het gebruik van AI...Show moreHet toeslagenschandaal laat zien hoe pijnlijk het gebruik van AI fout kan gaan, maar dat doemscenario gaat gelukkig niet op voor alle AI-toepassingen die gebruikt worden. Het gebruik van AI-toepassingen brengt veel kansen en mogelijkheden met zich mee, in de positieve zin van het woord. Zo kan het ingezet worden binnen de gezondheidszorg en maakt het het doen van inkomstenbelasting een stuk makkelijker (Henman, 2020, pp. 210-213). Tevens is er in de academische discussie over hoe een overheid om dient te gaan met AI veel ruimte voor zowel de voor- als nadelen van dit AI-gebruik. Daar worden dan vaak governancemodellen of frameworks aan gekoppeld (oa. Almeida & Gasser, 2017; Sturm, Weyer & Wirtz, 2020). De behoefte aan dit soort modellen wordt getekend door de hoeveelheid wet- en regelgeving die men tracht te creëren voor AI, bijvoorbeeld de Europese AI-act. Die behoefte naar institutionele sturing op AI blijft groeien, zo stuurde Von der Leyen vorig jaar een brief waarin zij een Europese AI-raad aankondigde. Ook in Nederland is deze behoefte groeiende, zo werd de motie van de leden Dekker-Abdulaziz en Rajkowski die het kabinet oproept om een Nederlandse AI-raad te onderzoeken aangenomen. Daarmee groeit ook de behoefte naar (academisch) onderzoek op het snijvlak van advisering en AI. Feit is echter dat de literatuur over hoe overheden zich kunnen laten adviseren over het gebruik van AI nauwelijks bestaat. Deze thesis beoogt een begin te zijn om die mismatch te ondervangen, en daarmee het snijvlak van advisering en AI (hoger) op de academische agenda te zetten.Show less
