In dit MA-eindwerkstuk wordt onderzocht met wat voor eigenschappen inheemse Noord-Amerikanen en hun cultuur worden gerepresenteerd in Nederlandse toneelstukken uit het laatste kwart van de...Show moreIn dit MA-eindwerkstuk wordt onderzocht met wat voor eigenschappen inheemse Noord-Amerikanen en hun cultuur worden gerepresenteerd in Nederlandse toneelstukken uit het laatste kwart van de achttiende eeuw. Ook wordt onderzocht met behulp van welke tekstuele mechanismen (othering strategies) deze representaties tot stand komen. Het blijkt dat inheemse Noord-Amerikanen over het geheel genomen met voornamelijk goede eigenschappen worden gerepresenteerd in het voor dit onderzoek samengestelde corpus. In sommige stukken is zelfs sprake van idealisatie van de inheemse Noord-Amerikaan. Eén toneelstuk vormt echter een uitzondering. Ook blijkt dat er sprake is van verschillende othering strategies om de inheemse Ander van de Europese/westerse Een te scheiden. Zo treft men regelmatig de vergelijking van de ene cultuur met de andere aan, evenals de ontkenning, het tegenspreken of aanvullen van de uitspraak van een ander personage, en het gebruik van een inheems woord.Show less
Voor Heidegger en Levinas is de sterfelijkheid een wezenlijk kenmerk van het menselijk leven. Het nadenken over de eigen dood biedt de mens volgens beide denkers belangrijke inzichten in het...Show moreVoor Heidegger en Levinas is de sterfelijkheid een wezenlijk kenmerk van het menselijk leven. Het nadenken over de eigen dood biedt de mens volgens beide denkers belangrijke inzichten in het bestaan. Bewustwording van het gegeven dat de mens gaat sterven, is volgens hen cruciaal om de waarde van het leven te beseffen. Bovendien menen beiden dat de dood doorleefd kan worden, door dit fenomeen naast biologisch, ook ontologisch en metafysisch te interpreteren. Op deze manieren begrepen, is de doodsbeleving bij zowel Heidegger als Levinas een levensvernieuwende gebeurtenis. Over de precieze betekenis van het fenomeen van de sterfelijkheid en wat de dood ons leert over het leven zijn ze het echter volledig oneens. Levinas’ ideeën over het wezen van de mens en de invulling van het goede leven verschillen sterk van die van Heidegger. Ze zijn een fundamentele kritiek op Heideggers ontologische filosofie in Sein und Zeit. Dit onderzoekt maakt aannemelijk dat deze kritiek op Heideggers denken samenkomt in Levinas’ alternatieve doodsanalyse. Het nieuwe inzicht dat deze zienswijze oplevert, is een verheldering van Levinas’ kritiek op Heidegger via de fenomenologie van de dood.Show less
