In “The Dialectics of Secularization: On Reason and Religion” (2006) wordt de discussie tussen Jürgen Habermas en de Paus Benedictus XVI weergegeven, waarin zij naar gemeenschappelijke grond zoeken...Show moreIn “The Dialectics of Secularization: On Reason and Religion” (2006) wordt de discussie tussen Jürgen Habermas en de Paus Benedictus XVI weergegeven, waarin zij naar gemeenschappelijke grond zoeken in hun betrokkenheid met het welzijn van de geseculariseerde liberale Westerse democratische samenleving. Voortbouwend op deze betekenisvolle dialoog breng ik Habermas opnieuw in gesprek met de “belichaming van Katholieke orthodoxie”, deze keer in de persoon van Thomas Aquinas. Het doel van mijn onderzoek is het beantwoorden van de vraag: In hoeverre kan een democratische deugdenleer die gebaseerd is op de Christelijke filosofie van Aquino als aanvulling dienen voor de normatieve gebreken van de moderne seculiere liberale democratische samenleving? Deze vraag beantwoord ik voornamelijk aan de hand van Aquino’s verhandelingen over het koningschap en over de wet, enkele essays van Habermas, het debat tussen Habermas en Benedictus XVI en Jennifer Herdt’s analyse van democratische deugden. Overeenkomstig met Aquino’s waarschuwingen voor tirannie beweert Habermas dat de liberale democratie middels doorgevoerde secularisering onder de heerschappij van het decisionistische model van een verzelfstandigde marktwerking is beland. Dit culmineert volgens hem in een maatschappij waarin de technische rationaliteit in naam van waardevrijheid haar eigen waardesysteem dicteert. Habermas roept daarom op tot de toepassing van politieke deugden als geneesmiddel voor de afbrekende maatschappelijke eenheid. Jennifer Herdt biedt hier een praktische invulling voor in de vorm van democratische deugden, die gebaseerd zijn op Thomistische deugdenleer. Hoewel Aquino geen voorstander was van democratie, hoeft dat volgens Habermas en Herdt niet te betekenen dat zijn gedachtegoed onbruikbaar is binnen de seculiere democratie. Zowel Christelijke als niet-Christelijke burgers kunnen vergelijkbare (burger)deugden inzetten om gemeenschappelijke doeleinden na te streven, zonder elkaars interpretaties van het gemeenschappelijk goede te devalueren. Zodoende kan het gebruik van hun gedeelde normatieve erfgoed democratie bevorderen en normatieve stabiliteit in een pluralistische samenleving in stand houden. Dit verzoek tot civiele samenwerking vormt een eerste stap richting de herwaardering van deugden en een herstel van een gefragmenteerde samenleving.Show less
In this essay I will defend the thesis that Aquinas’ account of practical reason does not entail, and is inconsistent with, the autonomy of morality. That is to say, I believe that Aquinas holds...Show moreIn this essay I will defend the thesis that Aquinas’ account of practical reason does not entail, and is inconsistent with, the autonomy of morality. That is to say, I believe that Aquinas holds the position that morality depends upon theoretical reason and upon our given desires. In order to defend this position, I will make two claims. On the one hand, I will defend the thesis that Aquinas does not accept the existence of the is-ought gap. That is to say, Aquinas believes that we sometimes can justly conclude a normative assertion from a set of factual premises. On the other hand, I also have to justify my belief that Aquinas holds an instrumentalist account of practical reasoning. In other words, Aquinas claims that reasons for actions supervene upon our inner desires. I will try to justify my belief in these two claims by explaining two major concepts in Aquinas’ philosophy. Firstly, I will explain how the notions of goodness and being relate to each other semantically and metaphysically in Aquinas’ philosophy. We will see that ‘being’ and ‘goodness’ are synonymous in denotation. Secondly, I will explain the meaning and use of ‘prudence’ in Aquinas’ practical philosophy. The content of our decision how to act is ‘determined by’ or ‘supervenes upon’ our prior desires.Show less
