In deze scriptie wordt gefocust op de motieven van het Cubaans medisch internationalisme. Al sinds het begin van de revolutie zendt het Cubaanse regime medici naar o.a. Chili, Nicaraqua, Guatemala,...Show moreIn deze scriptie wordt gefocust op de motieven van het Cubaans medisch internationalisme. Al sinds het begin van de revolutie zendt het Cubaanse regime medici naar o.a. Chili, Nicaraqua, Guatemala, maar ook naar landen op het Afrikaanse continent; Algerije, Mozambique en Angola. Vanaf de jaren 90 werden steeds meer Cubaans medische missies gezonden naar westerse, kapitalistische staten. Castro zag de Cubaanse medici als zijn ‘leger van witte jassen’. Het Cubaans medisch internationalisme wordt beschouwd als medische diplomatie. De medische missies fungeren als soft power instrumenten. Op basis van de medische missies verkrijgt Cuba symbolisch kapitaal in de vorm van goodwill, prestige, aanzien en invloed. Het symbolisch kapitaal kan dienen als fundament voor het aantrekken van fysiek kapitaal. De Mais Médicos en Oil-For-Doctors programma’s tonen op welke wijze Cuba zijn internationale economische belangen veilig stelt. Ook verwerft Cuba met behulp van de medische diplomatie steun en zodoende invloed in internationale fora. Echter, bezijden de pragmatische argumenten is het van belang om de altruïstische, idealistische beweeggronden niet uit het oog te verliezen.Show less
