In dit essay heb ik geanalyseerd welke rol zwart activisme speelde in de Nederlandse lhbt-emancipatie in de jaren tachtig. Ik concludeer dat het verschillende rollen heeft gespeeld. Allereerst...Show moreIn dit essay heb ik geanalyseerd welke rol zwart activisme speelde in de Nederlandse lhbt-emancipatie in de jaren tachtig. Ik concludeer dat het verschillende rollen heeft gespeeld. Allereerst richtte zwart activisme zich op het vergroten van de zichtbaarheid van homoseksualiteit binnen eigen culturen, bijvoorbeeld door uit te komen voor hun seksualiteit tegenover familie en vrienden en hier met hen over te praten. Ten tweede waren zwarte lhbt-organisaties fundamenteel in het faciliteren van contacten binnen en tussen verschillende minderheidsgroepen door het organiseren van sociale bijeenkomsten en verenigingen waar deze groepen elkaar konden ontmoeten. Zoals D’Emilio stelde, waren de gezelligheidsverenigingen en gespreksgroepen even belangrijk voor de emancipatie van homoseksuelen als de formele vormen van activisme, omdat ze zichtbaarheid en herkenning boden aan minderheidsgroeperingen. Ten derde heeft zwart activisme bijgedragen aan de emancipatie van zwarte lhbt’ers door informatievoorzieningen en archieven op te zetten in Nederland, waar informatie over de geschiedenissen van verschillende culturele achtergronden in Nederland toegankelijk werd voor het bredere publiek. Ten slotte hebben zwarte activisten een belangrijke rol gespeeld in bestrijden van racisme en (seksuele) vooroordelen binnen de witte homogemeenschap. De Afro-Amerikaanse lhbt-activist Marscha P. Johnson zei: ’No pride for some of us, without liberation for all of us’. Deze bekende uitspraak benadrukt het belang van racismebestrijding binnen de lhbt-gemeenschap: witte lhbt'ers zijn niet vrij totdat zwarte lhbt'ers dezelfde vrijheid delen.Show less
El Negro en ik (2004) en Stikvallei (2013) van Frank Westerman worden geanalyseerd binnen een postkoloniale representatieanalyse. Zijn in deze reisverhalen nog denkpatronen of strategieën aanwezig...Show moreEl Negro en ik (2004) en Stikvallei (2013) van Frank Westerman worden geanalyseerd binnen een postkoloniale representatieanalyse. Zijn in deze reisverhalen nog denkpatronen of strategieën aanwezig die stammen uit de koloniale tijd? Gloria Wekkers 'Witte Onschuld' vormt het theoretisch bouwwerk waarop dit onderzoek rust, aangevuld met de postkoloniale theorieën van onder andere Elleke Boehmer en Mary Louise Pratt. Dit onderzoek wil enerzijds kijken of Westerman uit het (neo)koloniale discours is ontsnapt en anderzijds testen of postkoloniale theorieën die in eerste instantie zijn ontwikkeld voor werken uit de koloniale periode ook toepasbaar zijn op modern werk. Oftewel; wat is er vandaag de dag overgebleven van het koloniaal gedachtegoed en hoe zien we dit terug in het werk van Westerman.Show less
