In een artikel uit 1994 beschrijft de (Oost-)Duitse germanist en classicus Volker Riedel de receptie van de oudheid als “geradezu konstitutives Merkmal der Literatur […], die in der DDR entstanden...Show moreIn een artikel uit 1994 beschrijft de (Oost-)Duitse germanist en classicus Volker Riedel de receptie van de oudheid als “geradezu konstitutives Merkmal der Literatur […], die in der DDR entstanden war“: dankzij de receptie van de oudheid konden de DDR-auteurs problemen van hun eigen tijd behandelen “auf einer metaphorischen Abstraktionsebene”. In zijn artikel, waarin hij ook de ‘dood van de oudheidreceptie’ na de val van de Muur impliceert, verwijst Riedel bijna uitsluitend naar de herinterpretatie van klassieke Griekse mythen. Vooral in de jaren tachtig was er echter een ‘Romeinse tendens’ waarneembaar bij auteurs als Heiner Müller en Volker Braun: in plaats van het ‘umdeuten’ van Griekse mythen brachten deze auteurs in hun werk juist elementen uit de Romeinse oudheid naar voren. Aan de hand van voorbeelden uit het late werk van Heiner Müller en het vroege werk van Müllers bewonderaar Durs Grünbein probeert deze scriptie een antwoord te geven op de vraag naar de continuïteit van de oudheidreceptie in het werk van DDR-auteurs voor en na de val van de muur in 1989: waarom wenden Müller en Grünbein zich vooral tot de laat-Romeinse geschiedenis in een literaire omgeving waarin de receptie van Griekse mythen alomtegenwoordig is?Show less
Research master thesis | Literary Studies (research) (MA)
open access
Dutch Antillean writer Boeli van Leeuwen is strikingly absent in the study of Dutch postcolonial literature, despite his status as one of Dutch' most important Caribbean authors. Till this day,...Show moreDutch Antillean writer Boeli van Leeuwen is strikingly absent in the study of Dutch postcolonial literature, despite his status as one of Dutch' most important Caribbean authors. Till this day, only a few articles have been devoted to Van Leeuwen's oeuvre. In this thesis, I aim to formulate an answer to the question: in what way do Van Leeuwen's novels 'Schilden van leem' en 'Het teken van Jona' generate meaning? Why is it that 'plain facts' are insufficient to tackle these works? In my analysis I am proposing six possible readings that account for Van Leeuwen's novels that are overflowing with meaning. By studying their use of intertextuality, allegory, irony, Relation, metafiction and 'Caribbeanness,' I attempt to make the abundance productive that the reader encounters. In my conclusion I will argue that Van Leeuwen is ultimately reflecting on knowledge itself, since his writing constantly redirects the reader, without allowing a singular interpretation. The multiple voices, languages and traditions brought forth resist the monotonous and unambiguous discourse of the referential readings. Van Leeuwens fictional reality ultimately points towards itself and demonstrates the fiction hiding behind so-called plain facts.Show less
