In deze scriptie stel ik de vraag: 'Wat leert de (post)apocalyptische Nederlandse klimaatfictie over de machtsrelaties binnen het Antropoceen en de daarbij behorende toekomstverwachtingen?' Om deze...Show moreIn deze scriptie stel ik de vraag: 'Wat leert de (post)apocalyptische Nederlandse klimaatfictie over de machtsrelaties binnen het Antropoceen en de daarbij behorende toekomstverwachtingen?' Om deze vraag te beantwoorden, bespreek ik de romans 'En ik herinner me Titus Broederland' van Auke Hulst, 'De ommelanden' van Elvis Peeters, 'Onder het ijs' van Ellen de Bruin, 'Het tegenovergestelde van een mens' van Lieke Marsman en 'Foon' van Marente de Moor. Binnen deze (klimaat)romans onderzoek ik de hoe de relatie van de mens ten opzichte van de natuur wordt geconstrueerd. Aan de hand van de term Antropoceen en door middel van een discoursanalyse toon ik aan dat er sprake is van problematische machtsverhoudingen. De romans maken duidelijk dat onze huidige machtsverhouding catastrofale consequenties heeft. Door alternatieve toekomstscenario's te schetsen en andere perspectieven te bieden, creëert deze literatuur echter de mogelijkheid tot het heroverwegen van de menselijke machtsposities in een tijd die wordt getekend door klimaatverandering.Show less
