Deze scriptie poogt inzage te geven in de overeenstemmingen en verschillen wat betreft het gebruik van religieuze symboliek met betrekking tot Jeruzalem in Arabische poëzie, gedurende twee uit het...Show moreDeze scriptie poogt inzage te geven in de overeenstemmingen en verschillen wat betreft het gebruik van religieuze symboliek met betrekking tot Jeruzalem in Arabische poëzie, gedurende twee uit het oog springende periodes uit de (islamitische) geschiedenis van de stad. Deze twee periodes (1099-1187 en 1967-heden) zijn uniek doordat het de langstdurende periodes zijn waarbij Jeruzalem buiten islamitische heerschappij viel, sinds de verovering van de stad door de kalief ʿUmar ibn al-Khaṭṭāb in 637. Gedurende beide periodes speelde poëzie een centrale rol in de Arabische wereld. Het diende als literair medium om uiting te geven aan het verlangen tot een herovering en terugkeer naar de stad, waarbij dichters uitvoerig gebruik maakten van religieuze symboliek om dit verlangen kracht bij te zetten. In het kort kan gesteld worden dat dichters uit beide periodes zich op grofweg dezelfde islamitische symboliek beriepen, maar dat er significante verschillen bestaan wat betreft het gebruik van niet-islamitische religieuze symboliek. Het gebruik van dergelijke veelal christelijke maar ook joodse symboliek, hing sterk af van de politieke context waarbinnen gedichten geschreven werden. Waar de ene dichter dergelijke symboliek aanhaalde om religieuze verschillen te overstijgen, gebruikte de ander niet-islamitische symboliek om een islamitisch-religieuze agenda te promoten. Ondanks deze verschillen kan zonder meer gesteld worden dat alle dichters eenzelfde liefde en verlangen uitten voor Jeruzalem.Show less
Bachelor thesis | Griekse en Latijnse taal en cultuur (BA)
closed access
In deze scriptie onderzoek ik de persuasieve elementen in De Expugnatione Terrae Sanctae per Saladinum Libellus. Dit historiografische werk van een anonieme auteur uit de twaalfde eeuw over een...Show moreIn deze scriptie onderzoek ik de persuasieve elementen in De Expugnatione Terrae Sanctae per Saladinum Libellus. Dit historiografische werk van een anonieme auteur uit de twaalfde eeuw over een belangrijke episode in de kruistochten, is vaak als exegetisch werk afgedaan en verder slechts als bronmateriaal gebruikt. Ik toon aan dat veel van deze ‘exegetische’ elementen juist een persuasieve rol vertegenwoordigen. De verteller schept met herkenbare middelen urgentie om zijn publiek een dreiging te laten voelen, gebruikt klassieke strategieën om medelijden te wekken en hij kiest met karakterschetsen van historische personages duidelijk partij. De nadruk leg ik hierbij op de rol van de Bijbel, die de auteur juist inzet ten behoeve van zijn kruistochtretoriek. Op deze manier toon ik aan dat de Libellus veel beter in de traditie van middeleeuwse historiografie past dan tot nu toe gedacht en dat deze tekst een grote rijkdom aan persuasieve dimensies en intertekstualiteit bevat.Show less
