Mei 2018 bracht het nieuws dat er een nieuw Rembrandt schilderij ontdekt was door de kunsthandelaar Jan Six, afstammeling van de Jan Six die door Rembrandt zelf geportretteerd is. De toeschrijving...Show moreMei 2018 bracht het nieuws dat er een nieuw Rembrandt schilderij ontdekt was door de kunsthandelaar Jan Six, afstammeling van de Jan Six die door Rembrandt zelf geportretteerd is. De toeschrijving van Six werd ondersteund door Ernst van de Wetering die als onderdeel van het Rembrandt Research Project (RRP) mede verantwoordelijk was voor het ongedaan maken van veel toeschrijvingen aan Rembrandt. Controverse rond het oeuvre van Rembrandt is niets nieuws; er heerst altijd spanning op het raakvlak tussen de commercie en de wetenschap. Het is dus opvallend dat juist Van de Wetering zijn naam verbonden heeft aan wat feitelijk een commerciële onderneming is. Dat kunsthistorici dit doen en dat dit grote problemen met zich meebrengt is bekend. Wie hier al bijna een eeuw geleden over publiceerde was John C. Van Dyke (1856-1932) in Rembrandt and his School (1923). Dit leidde mij ertoe om de door Van Dyke beschreven problematiek nader te bestuderen en te onderzoeken of deze ondanks alle moderne technieken ook van toepassing zou kunnen zijn op de attributie van het werk dat door Jan Six gepresenteerd werd.Show less
Een statistisch onderzoek naar portretten en tronies in Hollandse boedelinventarissen uit de 17e eeuw. In dit onderzoek is aangetoond dat Rembrandt met de verkoop van portretten en tronies...Show moreEen statistisch onderzoek naar portretten en tronies in Hollandse boedelinventarissen uit de 17e eeuw. In dit onderzoek is aangetoond dat Rembrandt met de verkoop van portretten en tronies verschillende segmenten van de markt aansprak. Zo kwamen de portretopdrachten voornamelijk uit het hoogste segment van de bevolking en de kopers van tronies uit de middenlaag. De prijzen van portretten die aan Rembrandt betaald werden, waren hoog en gericht op een het hoogste segment van de markt. Tronies waren toegankelijk voor klanten uit de middenklasse. Met twee verschillende producten wist Rembrandt dus in te spelen op de vraag van zijn verschillende klantenkringen. Tronies werden vaak voor de anonieme vrije markt geproduceerd en portretten kwamen vrijwel alleen in opdracht. Uit de analyse van de boedelinventarissen blijkt dat portretten twee keer zo hoog werden getaxeerd als tronies. Hoewel Rembrandt in zijn tijd een van de duurste en meest prestigieuze kunstenaar was, beperkte zich dat dus niet alleen tot het meest kieskeurige segment met een brede beurs.Show less
