De journalistiek geniet het laatste decennium minder vertrouwen van de burgers. Om dit te herstellen proberen media meer verantwoording af te leggen over hun geleverde werk. Door middel van media...Show moreDe journalistiek geniet het laatste decennium minder vertrouwen van de burgers. Om dit te herstellen proberen media meer verantwoording af te leggen over hun geleverde werk. Door middel van media accountability systems, waarvan de mediaombudsman een goed voorbeeld is. De ombudsman functioneert als schakel tussen de lezers en de krant. Het instrument ‘ombudsman’ is in het leven geroepen toen internet nog niet bestond. In dit onderzoek is bekeken in hoeverre de ombudsman zich aanpast aan de mogelijk- en moeilijkheden die het internet biedt. Aan de hand van de ombudsmannen van De Volkskrant, NRC Handelsblad en De Standaard is geanalyseerd in hoeverre de ombudslieden op de hoogte zijn van de mogelijk- en moeilijkheden, en ze hier zelf iets mee doen en hoeveel waarde ze aan online kwesties toedichten. Er blijken verschillen te zijn tussen de ombudsmannen. Niet in de onderwerpen die ze aankaarten, maar vooral in de hoeveelheid aandacht die ze besteden aan online. In de columns komt het bij de ene ombudsman zelden aan bod, terwijl de andere zeer regelmatig over online kwesties schrijft. Ook blijkt dat de mogelijkheden die het internet biedt niet door alle ombudslieden evenredig wordt ingezet. Het zoeken van interactie met lezers is makkelijker geworden, maar wordt niet altijd benut, evenals de ruimte die het internet biedt om meer te publiceren. Samenvattend: ombudslieden zijn niet volledig aangepast op de mogelijkheden van het online mediaklimaat. De transparantie, wat een belangrijk doel is van het accountability instrument ‘ombudsman’, kan juist in het huidige mediaklimaat de waarde van een ombudsman vergroten.Show less
