De hoofdvraag van deze scriptie luidt: “Hoe kan er, via het matchen van pleegkinderen met pleegouders, voor worden gezorgd dat pleegzorgplaatsingen stabieler worden, gelet op kindproblematiek en...Show moreDe hoofdvraag van deze scriptie luidt: “Hoe kan er, via het matchen van pleegkinderen met pleegouders, voor worden gezorgd dat pleegzorgplaatsingen stabieler worden, gelet op kindproblematiek en pleegouderbegeleiding?” Deze vraag werd onderzocht door middel van een praktijkonderzoek en literatuuronderzoek. Het praktijkonderzoek bestond uit een enquête die voorgelegd werd aan matchingexperts en wetenschappers met een overkoepelende expertise ten aanzien van pleegzorg in Nederland. Het doel van deze enquête was het achterhalen welke factoren in het matchingsproces prioriteit moeten krijgen. Voor deze scriptie werd alleen gekeken naar de prioriteiten van verschillende soorten kindproblematiek. Gehechtheidsproblematiek kreeg de hoogste gemiddelde prioriteit, en leerstoornissen de laagste. In het literatuuronderzoek werd onderzocht welke soorten begeleiding voor pleegouders belangrijk zijn. Hieruit kwam naar voren dat ondersteuning op het gebied van gedragsproblematiek belangrijk is, omdat dit een factor is waardoor veel pleegzorgplaatsingen verbroken worden. De koppeling tussen beide studies kwam voort uit de uitkomst van het praktijkonderzoek. Omdat gehechtheidsproblematiek de meeste prioriteit kreeg werd in de literatuur gezocht naar interventies voor deze problematiek. De verwachting is dat er (succesvolle) interventies voor gehechtheidsproblematiek bestaan. Het bleek dat gehechtheidsproblematiek vaak eenonderliggende oorzaak van externaliserende gedragsproblematiek is. Pleegzorgplaatsingen lopen vaak fout door externaliserende gedragsproblemen. Gehechtheidsproblematiek kan verminderd worden door de sensitiviteit van pleegouders te verhogen. Er bestaan enkele interventies die de sensitiviteit van pleegouders verhogen (VIPP-SD: bewezen effectief, en Basic Trust: goed onderbouwd), waardoor gehechtheidsproblematiek (hopelijk) zal verminderen en plaatsingen stabieler kunnen worden. Show less
In het onderhavige onderzoek is gekeken naar het proces van de terugplaatsing en de ontwikkeling van teruggeplaatste pleegkinderen in vergelijking met de ontwikkeling van niet-verplaatste...Show moreIn het onderhavige onderzoek is gekeken naar het proces van de terugplaatsing en de ontwikkeling van teruggeplaatste pleegkinderen in vergelijking met de ontwikkeling van niet-verplaatste pleegkinderen. Daarbij was er ook aandacht voor de formele beslissingen die bij een terugplaatsing van belang zijn, de aanleiding tot uithuisplaatsing, de gehechtheid- en opvoedingsrelatie tussen kind en pleegouders en de ontwikkeling, relatie met pleegouders van opnieuw uithuisgeplaatste pleegkinderen. Voor het onderzoek zijn 105 dossiers door middel van een format geanalyseerd bij Bureau Jeugdzorg Overijssel, locatie Zwolle. De uiteindelijke onderzoeksgroep bestond uit 77 pleegkinderen, 21 teruggeplaatste en 56 niet-verplaatste pleegkinderen. Teruggeplaatste kinderen zaten gemiddeld 1.9 jaar in een pleeggezin voor zij teruggeplaatst werden. Niet-verplaatste kinderen zaten gemiddeld 3.9 jaar in een pleegezin. Uit de resultaten bleek dat driekwart van de formele beslissingen over de terugplaatsing in de dossiers van teruggeplaatste pleegkinderen ontbreken. Terugplaatsingen waren slechts in eenderde van de gevallen door de Raad voor de Kinderbescherming getoetst. Ook de kinderrechter had slechts in eenderde van de gevallen over de terugplaatsing meebeslist. Dit kan nadelige gevolgen hebben voor het kind. Het besluit een kind terug te plaatsen dient immers, net als een uithuisplaatsing, door een onafhankelijke instantie getoetst te worden. Voor niet-verplaatste pleegkinderen zijn het functioneren van moeder en het functioneren van vader de belangrijkste aanleidingen het kind uit huis te plaatsen. Voor teruggeplaatste pleegkinderen blijken het functioneren van moeder en het functioneren van het kind de belangrijkste aanleidingen te zijn. Er zijn weinig verschillen tussen teruggeplaatste- en niet-verplaatste pleegkinderen te zien wat betreft hun ontwikkeling bij uithuisplaatsing, na terugplaatsing of in het huidige pleeggezin. De meeste problemen hebben zij op sociaal- en emotioneel gebied. Wel hebben teruggeplaatste pleegkinderen op gemiddeld iets meer relatiegebieden problemen met pleegouders. Met de resultaten van het onderhavige onderzoek kunnen echter geen harde conclusies getrokken worden aangezien de verschillen minimaal en niet significant zijn. Wel geeft het onderzoek aandachtspunten voor beleid ten aanzien van pleegkinderen en geeft het zicht op de mate waarin zorgvuldige besluitvorming heeft plaatsgevonden.Show less
Een problematische gezinssituatie kan ervoor zorgen dat ouders (tijdelijk) niet voor hun kind kunnen zorgen, waardoor het kind vrijwillig of middels een kinderbeschermingsmaatregel in een...Show moreEen problematische gezinssituatie kan ervoor zorgen dat ouders (tijdelijk) niet voor hun kind kunnen zorgen, waardoor het kind vrijwillig of middels een kinderbeschermingsmaatregel in een pleeggezin wordt opgevangen. Eerder onderzoek toont aan dat stabiliteit en continuïteit in de relatie tussen pleegouders en pleegkind belangrijk is voor (de ontwikkeling van) het kind, wat binnen de pleegzorg bereikt kan worden door binnen twee jaar een opvoedingsbesluit te nemen over waar het kind op gaat groeien. In het onderhavige onderzoek wordt door middel van een dossieronderzoek gekeken binnen welke termijn het opvoedingsbesluit genomen wordt en wordt getracht factoren te analyseren die van invloed zijn op het nemen van dit opvoedingsbesluit. Uit analyses van de geïnventariseerde gegevens kan worden geconcludeerd dat een pleeggezinplaatsing een positieve ontwikkeling van het kind bevordert; er worden significant minder ontwikkelingsproblemen gerapporteerd tijdens de pleeggezinplaatsing dan ten tijde van de uithuisplaatsing. Daarnaast hebben kinderen significant minder kans op een permanente plaatsing in het pleeggezin wanneer er sprake is van huiselijk geweld als aanleiding tot de uithuisplaatsing, een bezoekregeling met de vader of een drugsverslaving van de moeder. Aan de andere kant wordt de kans op een permanente plaatsing in het pleeggezin groter met elk jaar dat de ondertoezichtstelling langer duurt.Show less
Het doel van dit onderzoek was meer zicht te krijgen op de beleving van pleegkinderen in Nederland in een pleegzorgplaatsing bij de grootouder en hoe deze kinderen functioneren. In een...Show moreHet doel van dit onderzoek was meer zicht te krijgen op de beleving van pleegkinderen in Nederland in een pleegzorgplaatsing bij de grootouder en hoe deze kinderen functioneren. In een halfgestructureerd interview werden 16 pleegkinderen geïnterviewd. Concluderend kan gezegd worden dat alle pleegkinderen het erg waarderen dat zij in een pleegzorgplaatsing bij hun grootouder kunnen verblijven. De kinderen waarderen de zorg, liefde en aandacht die zij van hun grootouder krijgen. Zij geven aan dat zij zich door hun grootouder vaak meer geliefd voelen dan door hun ouder. De familieband met de grootouder geeft de kinderen vertrouwen op de juiste zorg. De kinderen voelen zich veilig in de pleegzorgplaatsing bij de grootouder. De levensomstandigheden die de grootouder weet te creëren geeft hen stabiliteit in hun leven. Contact met de ouder is voor pleegkinderen een belangrijk aanvulling op de plaatsing. Hoewel de kinderen zich verbonden voelen met hun ouder is de wens tot contact niet gelijk aan de wens tot terugplaatsing. Over het algemeen geven de kinderen aan dat zij in de toekomst graag bij hun grootouder willen blijven. Naast genoemde factoren die protectief werken voor het kind, zijn er ook factoren die een risico kunnen vormen voor deze groep kinderen. In de relatie met de grootouder ervaren de kinderen een generatieverschil. Zij merken dat de opvoedtaak niet meer helemaal past bij de gezondheid en leeftijd van hun grootouder en dat zij hierdoor minder begeleiding kunnen geven. De kinderen geven aan dat hun grootouder strenger is dan de ouder van leeftijdsgenoten en dat zij niet altijd weten hoe zij met onenigheden met hun grootouder om kunnen gaan. In de relatie met de ouder ervaren pleegkinderen gevoelens van verlies, afwijzing en teleurstelling als gevolg van ervaringen uit het verleden, de wens tot meer contact en door gemis van de ouder- kindrelatie. Ondanks deze factoren spreken alle kinderen hoopvol en met verlangen over hun toekomst. Van pleegkinderen en grootouders zijn SDQ resultaten verkregen over het functioneren van pleegkinderen in een pleegzorgplaatsing bij de grootouder. De resultaten tonen dat pleegkinderen over het algemeen meer problemen in hun functioneren hebben in vergelijking met de Nederlandse populatie kinderen. De leeftijd van het pleegkind bij plaatsing houdt verband met de mate waarin pleegkinderen problematiek vertonen. Problemen van pleegkinderen nemen toe wanneer zij ouder zijn bij plaatsing. De resultaten van het onderzoek tonen dat een pleegzorgplaatsing bij de grootouder een overwegend positief effect heeft op de levens van pleegkinderen. Ook toont het de pleegzorgbegeleiding op welke aspecten van de plaatsing de aandacht gericht kan worden om protectieve factoren verder te versterken en risicofactoren te doen afnemen.Show less
