In december 1991 werd Oekraïne officieel onafhankelijk van de Sovjet-Unie. Op dat moment stond er nog wel een groot deel van het voormalige Sovjet-kernwapenarsenaal op Oekraïens grondgebied. Met...Show moreIn december 1991 werd Oekraïne officieel onafhankelijk van de Sovjet-Unie. Op dat moment stond er nog wel een groot deel van het voormalige Sovjet-kernwapenarsenaal op Oekraïens grondgebied. Met het Boedapest Memorandum, dat op 5 december 1994 ondertekend werd, deed Oekraïne afstand van deze kernwapens. In ruil voor het overdragen van de kernwapens aan Rusland en voor de toetreding van Oekraïne tot het Non-Proliferatieverdrag (NPV) als niet nucleaire wapenstaat, ontving Oekraïne veiligheidsgaranties van de Verenigde Staten, Rusland, het Verenigd Koninkrijk en later in aparte documenten Frankrijk en China. In maart 2014 annexeerde Rusland echter de Krim, wat tevens de start was van de Russisch-Oekraïense Oorlog. De veiligheidsgaranties bleken niet veel waard. In de literatuur wordt door middel van verschillende invalshoeken gezocht naar een verklaring voor het feit dat de afspraken in het Boedapest Memorandum op langere termijn onwerkbaar zijn gebleken. Daarbij worden de gemaakte afspraken in het memorandum en de totstandkoming ervan niet in twijfel getrokken. Er is echter onvoldoende duidelijkheid over de context waarin het memorandum is ontstaan. Om te kunnen begrijpen waarom het Boedapest Memorandum geen duurzame afspraak bleek op langere termijn, is het essentieel om inzicht te krijgen in hoe deze overeenkomst tussen 1991 en 1994 tot stand is gekomen. In de periode die voorafging aan de ondertekening van het memorandum kan mogelijk een oorzaak worden gevonden waarom de overeenkomst niet van duurzame aard bleek. Hoe het Boedapest Memorandum tussen Oekraïne, de Verenigde Staten en Rusland tussen 1991 en 1994 tot stand gekomen is en welke gevolgen dit heeft gehad, wordt verder onderzocht in dit onderzoek.Show less
De focus van dit onderzoek is gericht op de ontwikkeling van de verhouding tussen Bogdanov en de bolsjewistische beweging na 1909. Deze verhouding toonde hoofdzakelijk een vast patroon van continue...Show moreDe focus van dit onderzoek is gericht op de ontwikkeling van de verhouding tussen Bogdanov en de bolsjewistische beweging na 1909. Deze verhouding toonde hoofdzakelijk een vast patroon van continue spanning. De Oktoberrevolutie van 1917 was het belangrijkste moment in deze verhouding, doordat deze gebeurtenis leidde tot een verdere opbouw van spanning. Verder is in dit onderzoek aangetoond dat het buitenspel zetten van Bogdanov uit de politieke arena van grote impact is geweest op de ontwikkeling van de bestuurscultuur van de bolsjewistische beweging. Bogdanovs ideeën bleven in de jaren 1920 van invloed op meerdere Sovjetpolitici, maar werden hierna van minder belang door toenemende censuur.Show less
In dit onderzoek wordt de vraag beantwoord hoe het Kremlin de informatie in de aanloop naar de Tweede Tsjetsjeense Oorlog heeft geframed in de media, om zo de publieke opinie te beïnvloeden. Ook...Show moreIn dit onderzoek wordt de vraag beantwoord hoe het Kremlin de informatie in de aanloop naar de Tweede Tsjetsjeense Oorlog heeft geframed in de media, om zo de publieke opinie te beïnvloeden. Ook richt dit onderzoek zich op de vraag wat deze oorlog en de framing ons leren over het presidentschap van Poetin.Show less
De Russische Federatie zoekt naar identiteit en legitimiteit. Na de val van de Sovjet-Unie kon Rusland zichzelf niet meer als grootmacht rekenen en bleek de ideologische, culturele, en politieke...Show moreDe Russische Federatie zoekt naar identiteit en legitimiteit. Na de val van de Sovjet-Unie kon Rusland zichzelf niet meer als grootmacht rekenen en bleek de ideologische, culturele, en politieke basis die het communisme had verschaft niet meer toepasbaar op de nieuwe democratische staat. Het was tevens niet mogelijk om terug te keren naar het keizerlijke Rusland. De Federatie moest een nieuwe identiteit en bijbehorende legitimiteit opbouwen. Door een verbinding te zoeken met het middeleeuwse verleden kan het idee van een Russische democratie worden verworpen en de aanwezigheid van een autocraat in het Kremlin worden gelegitimeerd. Dit kan onder andere worden gedaan door het produceren van culturele producten als films, waarin bepaalde narratieven kunnen bijdragen aan de manier waarop het verleden wordt gezien. In deze scriptie werden drie films geanalyseerd die betrekking hadden op het Russische middeleeuwse verleden. Deze waren 1612: Khroniki Smutnogo Vremeni, Viking (2016) en Legenda O Kolovrate (2018). Over elk van de films is een case study geschreven. Hierin werd gekeken naar zowel specifieke als schematische narratieven om conclusies te kunnen trekken over de manier waarop de afbeelding van de Middeleeuwen bijdraagt aan de identiteitsvorming in de Russische Federatie. In de sectie over specifieke narratieven werden elementen bekeken die uniek waren voor de respectievelijke films. In de analyse van schematische narratieven werden vergelijkingen gemaakt met bestaande opvattingen en terugkerende narratieven binnen de Russische geschiedschrijving. Uit dit onderzoek is gebleken dat bepaalde elementen van de Russische identiteit in deze films worden benadrukt, zoals religie, militaire vaardigheden, en de unieke Russische geest. Verder worden er duidelijke linken gelegd tussen de moderne Russische Federatie en het keizerlijke zowel als vroeg-middeleeuwse verleden van het Kievse Rijk. Dit werd gedaan door middel van het bewerkstelligen van verwijzingen naar het heden.Show less
De scheiding van kerk en staat; voor de meeste Nederlanders is dit het normaalste van de wereld: een seculiere staat en een aparte onafhankelijke kerk. Toch is er nog steeds veel discussie over de...Show moreDe scheiding van kerk en staat; voor de meeste Nederlanders is dit het normaalste van de wereld: een seculiere staat en een aparte onafhankelijke kerk. Toch is er nog steeds veel discussie over de scheiding van kerk en staat in Nederland (Addy de Jong, 2016, Anne Gooren 2019). Ook internationaal is er veel aandacht voor de scheiding van kerk en staat (James Lankford, Russell Moore, 2018; Hana M. Ryman and J. Mark Alcorn, The First Amendment Encyclopedia; Neal Hardin, 2019; James C. Kennedy, NWO) En zo richt de blik van de internationale gemeenschap zich ook vaak op landen waar de scheiding van kerk en staat vaak veel minder is dan in hun eigen omgeving. In het boek Religion and Politics in South Asia bespreken verschillende auteurs hoe religie en politiek in Zuid-Azië elkaar beïnvloeden en door elkaar heen zijn gaan lopen. Een ander land, waaraan echter meer aandacht besteed mag worden, is Rusland. De Russisch orthodoxe kerk (ROK) is een oud instituut en heeft al eeuwen een grote rol gespeeld in de Russische samenleving. Sinds de grondwet van 1993 is Rusland officieel een seculiere staat geworden, maar er zijn sterke signalen, dat Rusland niet zo seculier is al het lijkt. Dit onderzoek zal de vraag beantwoorden: Hoe gebruikt de Russische staat het instituut van de Russische orthodoxe kerk voor binnenlandbeleid? Uit een analyse van toespraken en uitspraken in de media blijkt dat de Russische staat en de ROK graag met elkaar samenwerken en verder gaan dan een samenwerking tussen de staat en een sociaal instituut.Show less
De afgelopen jaren is het debat rondom het Molotov-Ribbentroppact sterk gepolariseerd. Enerzijds verdedigt Rusland met hand en tand het narratief van de Sovjet-Unie als heldhaftige overwinnaar van...Show moreDe afgelopen jaren is het debat rondom het Molotov-Ribbentroppact sterk gepolariseerd. Enerzijds verdedigt Rusland met hand en tand het narratief van de Sovjet-Unie als heldhaftige overwinnaar van de Tweede Wereldoorlog, en is er voor het Molotov-Ribbentrop geen plaats. Immers, Groot-Brittannië en Frankrijk lieten de Sovjet-Unie geen keus met hun 'appeasement-politiek'. Anderzijds stelt het Europese Parlement, sterk beïnvloed door de Baltische Staten - de grote benadeelden van het pact -, dat door het Molotov-Ribbentroppact de Tweede Wereldoorlog kon plaatsvinden. Hoe is het tot deze 'memory war' gekomen, en waarom is de geschiedenis belangrijk voor zowel de Russische federatie als de Europese Unie?Show less
Tijdens de belegering van Leningrad werd de dichteres Olga Berggolts door mensen gezien als een symbool van Leningrad. Haar gedichten gaven mensen hoop en het gevoel dat ze gehoord werden. Dit...Show moreTijdens de belegering van Leningrad werd de dichteres Olga Berggolts door mensen gezien als een symbool van Leningrad. Haar gedichten gaven mensen hoop en het gevoel dat ze gehoord werden. Dit sentiment veranderde al tijdens de oorlog, op het moment dat de overwinning dichterbij leek te komen. Nu de nadruk niet langer werd gelegd op het lijden, maar op de aanstaande overwinning, werd het werk van Berggolts meer gezien als negatief in plaats van realistisch. Waar ze eerst werd gezien als de stem van Leningrad, was dit later niet meer het geval. De publieke opinie over Berggolts en haar gedichten veranderde mee met de manier waarop in de Sovjet-Unie werd gekeken naar de blokkade. In dit paper is gekeken naar de vraag ‘In hoeverre kan de Russische dichteres Olga Berggolts worden gezicht als een stem uit het beleg van Leningrad?’Show less
De Armenen van Tbilisi vormen in het Russische rijk een vreemde eend in de bijt. Enerzijds een 'oriëntale' minderheid, anderzijds waren Armenen sterk verstedelijkt en actief in niet-agrarische...Show moreDe Armenen van Tbilisi vormen in het Russische rijk een vreemde eend in de bijt. Enerzijds een 'oriëntale' minderheid, anderzijds waren Armenen sterk verstedelijkt en actief in niet-agrarische beroepen als koopman, industrieel en zakenman. Volgens enkele historici, onder andere G.R. Suny, vormden deze Armenen van Tbilisi in het late Russische keizerrijk (2e helft 19e eeuw) een bourgeoisie. De vraag is of de Armenen dit waren, aangezien de algemene historiografische aanname is dat tsaristisch Rusland geen middenklasse, bourgeoisie of burgerij had. In dit onderzoek wordt gekeken naar de ontwikkelingen in de Russische geschiedenis die geleid hebben tot de af- of aanwezigheid van een burgerij. Daarnaast is het de vraag of de Armenen zichzelf als burgers zagen en burgerzin of burgerschap toonden. Ten slotte wordt naar de activiteiten van de Armenen die actief waren in het stadsbestuur van Tiblisi door middel van een bronnenonderzoek. Aan de hand van primaire (Russischtalige) bronnen uit Tbilisi in het laatste kwart van de 19e eeuw wordt gezocht naar aanwijzingen voor burgerschap en wordt getracht een beeld te scheppen van Tbilisi in die tijd.Show less
Ivan Alexandrovitsj Iljin (1883-1954) was een Russische filosoof en anticommunistisch schrijver van het zogenaamde witte gedachtegoed. Als historisch figuur is hij relevant gemaakt door middel van...Show moreIvan Alexandrovitsj Iljin (1883-1954) was een Russische filosoof en anticommunistisch schrijver van het zogenaamde witte gedachtegoed. Als historisch figuur is hij relevant gemaakt door middel van aanhalingen in staatspropaganda door de Russische regeringen vanaf 2000, met Vladimir Poetin als geportretteerd hoofd van Iljins spirituele herleving. De herleving gaat vrijwel uitsluitend over de inhoud van de essays uit de bundel Onze Taken (geschreven 1948-1954), waarin Iljin bijvoorbeeld schreef over een postcommunistisch Rusland. Het wetenschappelijk debat betreft Iljins stigma als fascistisch denker en ook zijn omstreden omschrijving als 'gids voor het Kremlin'. Het ontbrak het debat aan een algeheel onderzoek naar Iljins gedachtegoed aan de ene kant en de toepassing van het verleden (Iljins leven) in het heden (Iljins herontdekking) aan de andere kant. Daarom is onderzocht hoe Iljins gedachtegoed tegenwoordig wordt gebruikt en hoe de postcommunistische herleving van zijn gedachtegoed valt te verklaren. Een conclusie is gevormd op basis van een tweedelige structuur - van vóór en ná Iljins overlijden - met elk twee paragrafen en deelconclusies. Respectievelijk wordt gekeken naar wie Iljin was, wat Iljin schreef (in Onze Taken), hoe de herontdekking van zijn gedachtegoed voltrok, en hoe zijn teksten in postcommunistisch Rusland zijn toegepast. Voor de eerste paragraaf zijn biografische gegevens geraadpleegd, voor de tweede de primaire bron Onze Taken, voor de derde wetenschappelijke literatuur aangevuld met journalistiek onderzoek, en voor de vierde een citatenonderzoek op basis van transcripten als primair bronmateriaal. Tot slot is geconcludeerd dat Iljins gedachtegoed (lees: Onze Taken) een voor Rusland eigen alternatief biedt op het waardensysteem van het Westen, waarbij rechtvaardiging voor de autoritaire machtsvergroting centraal staat onder het mom van nationale stabiliteit en eenheid.Show less
Thematisch is sprake van een militair-historisch werkstuk met als onderzoeksopzet het belang van de Engelse en Duitse inbreng bij de opbouw van het Japanse leger na te trekken en na te gaan of deze...Show moreThematisch is sprake van een militair-historisch werkstuk met als onderzoeksopzet het belang van de Engelse en Duitse inbreng bij de opbouw van het Japanse leger na te trekken en na te gaan of deze beslissend kan zijn geweest voor de overwinning van Japan op de militaire grootmacht Rusland in 1905.Show less
Vladimir Poetin is iemand met verschillende voorkomens (soorten ethos). Aan de ene kant is hij president van het grootste land ter wereld, Rusland. Aan de andere kant is Vladimir een normale Rus...Show moreVladimir Poetin is iemand met verschillende voorkomens (soorten ethos). Aan de ene kant is hij president van het grootste land ter wereld, Rusland. Aan de andere kant is Vladimir een normale Rus uit Sint-Petersburg. Dit onderzoek zocht uit welk ethos het Russische journaal, enerzijds, en het Nederlandse journaal, anderzijds, van Poetin schiepen in het jaar voor de Russische presidentsverkiezingen van 2018 en welke (visuele) retorische middelen daarbij zijn gebruikt. Op basis van een kwalitatieve retorische analyse van 32 Nederlandse en Russische tv-items over Poetin uit 2017 concludeert dit onderzoek dat het ethos van president Poetin over het algemeen bestempeld kan worden als een despoot, een krachtige leider, of een man van het volk. Deze soorten ethos komen volgens dit onderzoek tot stand door de invloed van stijlmiddelen, framing en quotes/toespraken van Poetin zelf, collega-wereldleiders en/of derden. Vanwege het feit dat Poetins ethos voor een groot deel tot stand komt door middel van journalistieke arbeid, geeft dit onderzoek inzicht in de manier waarop journalisten te werk gaan bij het scheppen van het ethos van een wereldleider en de gevolgen die een dergelijke manier van werken heeft voor Poetins ethos. Dat alles gebeurt door middel van een unieke inkijk in de Russische berichtgeving over Poetin.Show less
De historiografie rond de participatie van moslims ten tijde van de Russische Revoluties van 1917 is doordrongen van (sovjet) oriëntalistische visies. Als men kijkt naar de gebeurtenissen in de...Show moreDe historiografie rond de participatie van moslims ten tijde van de Russische Revoluties van 1917 is doordrongen van (sovjet) oriëntalistische visies. Als men kijkt naar de gebeurtenissen in de periferie van het Russische Rijk ten tijde van de Revolutie blijkt echt dat de deelname van moslims sterker naar voren komt dan eerder gedacht. Het moslimreformisme in combinatie met pan-Turkistische ideeën leidden tot een nieuwe samenwerking tussen enerzijds de sovjets en anderzijds de moslimbevolking van Centraal-Azië. Het moslimcommunisme, oftewel sultangalievisme, is een alternatief voor het bolsjewisme in het centrum van het nieuwe Sovjetrijk. Het moslimcommunisme plaatst het bolsjewisme in een nationalistisch kader waarbinnen een ‘lokale’ revolutie moest plaatsvinden zodat zij zich vrij konden vechten van de imperiale mogendheden. Deze ideologie manifesteert zich voornamelijk rond de persoon Mirsaïd Sultan-Galiev die zich inzet om een nieuwe samenwerking te vestigen tussen Islam (groen) en de sovjets (rood). De participatie van de moslims van Centraal-Azië en hun houding ten opzichte van de bolsjewisten was actief te noemen, wat tegen de historiografie ingaat. Sultan-Galiev, de Tataarse moslimcommunist en nationalist is hier het best voorbeeld van.Show less
In this thesis the relation between two poems of Mohammad Taqi Bahar and the relation between Great Britain, Russia and Iran in these poems are shown. These two Poems (Russian Canon and A message...Show moreIn this thesis the relation between two poems of Mohammad Taqi Bahar and the relation between Great Britain, Russia and Iran in these poems are shown. These two Poems (Russian Canon and A message to the Foreign Minister of England) are translated and put into their timeframe.Show less
In deze scriptie wordt onderzocht hoe het Russische nihilisme in de jaren 1860 als revolutionaire beweging kon ontstaan vanuit literaire fictie. Een naamloze en ongeorganiseerde groep radicalen...Show moreIn deze scriptie wordt onderzocht hoe het Russische nihilisme in de jaren 1860 als revolutionaire beweging kon ontstaan vanuit literaire fictie. Een naamloze en ongeorganiseerde groep radicalen veranderde door de beeldvorming in de romans Vaders en zonen (Toergenjev, 1862), Wat te doen? (Tsjernisjevski, 1863) en hun receptie in "nihilisten", georganiseerd rondom concrete idealen. Hierdoor wordt duidelijk hoe belangrijk literatuur was als politiek medium in negentiende-eeuws Rusland, en de complexe interactie tussen maatschappij en fictie onderstreept het belang van culturele geschiedenis.Show less
Het Bajkalmeer werd vanaf 1958 onderwerp van milieuprotest in de Sovjet-Unie, naar aanleiding van de industriële plannen voor het meer in Siberië. Deze scriptie volgt het protest in de periode 1958...Show moreHet Bajkalmeer werd vanaf 1958 onderwerp van milieuprotest in de Sovjet-Unie, naar aanleiding van de industriële plannen voor het meer in Siberië. Deze scriptie volgt het protest in de periode 1958-1973, en kijkt naar in hoeverre dit als een vorm van civil society kan worden gezien in de Sovjet-Unie.Show less
