Aan de hand van twee zogenaamde casussen heb ik onderzocht in hoeverre dynastieke huwelijken konden zorgen voor een stabiele en werkzame politieke relatie met het buitenland rond het jaar 1500. Aan...Show moreAan de hand van twee zogenaamde casussen heb ik onderzocht in hoeverre dynastieke huwelijken konden zorgen voor een stabiele en werkzame politieke relatie met het buitenland rond het jaar 1500. Aan het einde van de vijftiende eeuw domineerden dynastieke regels en praktijken de Europese hogere politiek. Regeerders en aankomende regeerders concurreerden niet alleen om hun eigen eer, prestige en territorium te vergroten, maar ook die van hun dynastie. Dit deden ze door middel van een aantal grondbeginselen, namelijk huwelijken, verovering en vererving. Een dynastiek huwelijk was een verbintenis tussen twee vorstenhuizen in het tijdperk van de dynastieën, ongeveer vanaf 1300 tot het einde van de negentiende eeuw. In deze periodes lag de politieke macht in het grootste deel van West-Europa bij families en het aangaan van verwantschapsbanden was dus regelrechte politiek. Een huwelijk diende politieke samenwerking te stimuleren, vrede en bondgenootschappen te versterken en te verlengen en conflicten te beëindigen. Twee wetenschappelijke concepten vormen de leidraad voor dit onderzoek, namelijk de theorie van dynastieke politiek en het concept van geschenk-uitwisseling. Zij zijn cruciaal om de door mij gestelde hoofdvraag te kunnen beantwoorden. De theorie van dynastieke politiek geeft inzicht in de denk- en handelspatronen van Europese vorsten en de manieren waarop zij hun dynastie probeerden veilig te stellen. De theorie van geschenk-uitwisseling laat zien hoe vorsten probeerden om een onderlinge afhankelijkheidsrelatie te creëren om elkaar te manipuleren, waarbij zelfs de bruid onderdeel was van de geschenken.Show less
