After the conquest of Banda in 1621, the Dutch East India Company (VOC) introduced the perkeniersstelsel to ensure a monopoly on nutmeg and mace. Due to the commercial nature of the spices and the...Show moreAfter the conquest of Banda in 1621, the Dutch East India Company (VOC) introduced the perkeniersstelsel to ensure a monopoly on nutmeg and mace. Due to the commercial nature of the spices and the use of slave production, the perkeniersstelsel is often compared to the Atlantic plantation system. This study traces the development of the perkeniersstelsel between 1621 and 1640 and compares it to the Atlantic plantation system. This study argues that although the VOC was attempting to develop the perkeniersstelsel in the direction of the Atlantic mode, Banda’s unique environment and the VOC’s weaknesses in accessing terrestrial resources led the system down its own path. Furthermore, it proposes that Banda slavery should be regarded as the first expansion of slavery into rural areas in Southeast Asia, rather than the first penetration of European slavery into Southeast Asia.Show less
Een vergelijkend onderzoek naar de wijze waarop de VOC in Safawiedisch Perzië, Mughal India, en Manchu China betrekkingen onderhield met de centrale autoriteiten aan het hof en de lokale...Show moreEen vergelijkend onderzoek naar de wijze waarop de VOC in Safawiedisch Perzië, Mughal India, en Manchu China betrekkingen onderhield met de centrale autoriteiten aan het hof en de lokale autoriteiten in de havensteden.Show less
Even though the Dutch East India Company (VOC) came to Asia for Asian luxury products, in Java, their main drive was a bulk, rice, which was used as the operational cost for its empire in Asia....Show moreEven though the Dutch East India Company (VOC) came to Asia for Asian luxury products, in Java, their main drive was a bulk, rice, which was used as the operational cost for its empire in Asia. After a series of wars in the past century, in 1743, the VOC managed to establish control over the majority of rice producing area in Java. This responsibility oftentimes set the VOC as the ultimate cause of the deteriorating of the once flourishing rice economy of Java. However, the accusation experienced strong challenges from the established studies telling about prosperity in the second half of 18th century Java and VOC’s minimal intervention to the island’s rice economy. This thesis examined the contradiction through an exploration towards VOC’s trading document such as the general ledger, correspondence, and reports. In the end it argues that however thin was VOC’s influence to the system, the impact was devastating for Java’s rice economy. Since 1743, VOC asked for 5000 koyangs rice, which was more than a half of Java’s total surplus from a particular region named pasisir which made only 35% of the total rice producing area in Java. This thesis also argued that in the second half of 18th century, different parts of Java experienced different states of economy. The hinterland, under the ex-Mataram states was prosperous because they did not have to bear the 5000 koyangs annual obligatory delivery, while in pasisir, workload increased without proper compensation. This phenomenon in pasisir led to the rapid growth of population, rapid deforestation for constructing rice field, for a mere stagnant surplus. The obligatory delivery cut a considerable income of the pasisir’s rice farmer, left them with no relaxation on their budget that initially could make room for innovation and technological advancement, which were why, in the 18th century pasisir rice farmer re-practiced frugal extensification as what their ancestor did eight century ago.Show less
This thesis seeks to examine how the reliance of the Dutch East India Company (VOC) on the mutasaddi (governor) of the imperial harbour town of Surat differed between the governorship of Diânat...Show moreThis thesis seeks to examine how the reliance of the Dutch East India Company (VOC) on the mutasaddi (governor) of the imperial harbour town of Surat differed between the governorship of Diânat Khan (1699-1701) and the governorship of Haider Quli Khan (1716-1719). As the years surrounding the death of Emperor Aurangzeb in 1707 saw local mutasaddi strengthen their position, the VOC reconsidered its approach to problem-solving. The comparison between these two governorships makes it clear that the VOC displayed a clear preference for a local solution negotiated with the governor. During the governorship of Diânat Khan, reaching out to the emperor was still considered as an option. However, it was seen as a more expensive and less effective alternative that required support from local government officials to work. Two decades later during the governorship of Haider Quli Khan, the VOC made it clear that they had lost faith in the emperor’s authority within Surat. They relied more heavily on the governor than before for matters of security, trade and conflict-resolution. Examining these periods shows that the VOC dealt with a much wider range of officials than often assumed, preferred the efficiency of a deal with the governor over a deal with the emperor, and worked with local government to approach the emperor when local authority was not enough to solve an issue.Show less
This thesis investigates the authority and the power of kingship under the Cirebon kings under the context of the alliance between the trifurcated sultanate of Cirebon with the Dutch East India...Show moreThis thesis investigates the authority and the power of kingship under the Cirebon kings under the context of the alliance between the trifurcated sultanate of Cirebon with the Dutch East India Company (or the VOC). Authority and power are two pillars of kingship that operated in different but intertwining realms. The former deals with the legitimacy that is either top-down descending on the king from a transcendent source and/or ascending from the bottom up by his “subjects.” By corroborating Cirebonese manuscripts and VOC archives, this study indicates that an ideal Cirebon sultan upheld spiritual commitments more than material achievements. When VOC’s interest to meddle in local politics grew, the company attempted to subjugate Cirebon through a series of treaties that detached the sultans from powers. However, the Cirebon sultans and the VOC had a different notion of power. Detachment from the material world allowed the Cirebon sultans to commit to spiritual endeavors. As shown by Cirebon’s founding father, Sunan Gunung Jati, an ideal king positioned Islam as the fulcrum of his universe. Thus, VOC’s entrenchment over Cirebon helped Sultan Sepuh I, Sultan Anom I, and Panembahan Kacirebonan to be ideal rulers. An idea which the company barely showed any interest in. This study accessed both Cirebonese chronicles and annals and documents produced by the VOC stored in The Hague and Jakarta. By delving into the sources, the present study presents a case study of the interaction between a local entity with the VOC as a colonial force that annuls the simplistic view of the anti-colonial history.Show less
When the Dutch East India Company (VOC) came to Asia, its presence was contingent on relations with Asian polities. Elephant gift-giving was one of the practices the VOC conducted and experienced...Show moreWhen the Dutch East India Company (VOC) came to Asia, its presence was contingent on relations with Asian polities. Elephant gift-giving was one of the practices the VOC conducted and experienced with Asian rulers alongside trade. The VOC acted as a giver and a receiver; it received gift-elephants from Southeast Asian polities plus Kandy and transferred them westward. This study examines the Dutch-Asian elephant diplomacy and sociocultural foundations behind the diplomatic scene during the seventeenth century. It argues that the existing Dutch acknowledgment of elephant gift-giving traditions and imaginations and perceptions of the emblematic elephant facilitated the elephant diplomacy between the VOC and Asian polities. In other words, these mentalities were integral to the commensurability in the Dutch-Asian elephant gift-giving. Furthermore, the case of the emblematic elephant imagined and perceived by the Dutch shows that the seventeenth-century historical change in worldview from emblematic to empirical was more nuanced and not linear.Show less
This thesis consists of a research on the information networks within the VOC. Within the paper an analysis is made on how violent events affecting the VOC are portrayed within their sources. Did...Show moreThis thesis consists of a research on the information networks within the VOC. Within the paper an analysis is made on how violent events affecting the VOC are portrayed within their sources. Did the contents of these sources and discription about the event change as the information passed higher in the hierarchy of the VOC? How was the use of violence justified? And which role do archival genres play in describing the violence? These questions are answered by means of two case studies. First about the massacre of the Chinese in Batavia in 1740. Second about the uprising on Ceylon in 1760 by Kandy.Show less
Dit eindwerkstuk heeft onderzocht in hoeverre er begrip bestond tussen gouverneurs van de VOC en het koninkrijk Kandy, beide gevestigd op Ceylon. Aan de hand van het begrip ´commensurability´ is...Show moreDit eindwerkstuk heeft onderzocht in hoeverre er begrip bestond tussen gouverneurs van de VOC en het koninkrijk Kandy, beide gevestigd op Ceylon. Aan de hand van het begrip ´commensurability´ is het beleid van de gouverneurs Stephanus Versluys en Gustaaf Willem Baron van Imhoff onderzocht aan de hand van de jaarlijkse ambassades die zij naar het hof stuurden. Uit het onderzoek is gebleken dat hoewel zij de basis van het hof van Kandy en de verbonden Singalese cultuur begrepen, dit zich echter niet vertoonde in onverwachte situaties of situaties waarin een dieper begrip werd vereist, bijvoorbeeld op politiek gebied.Show less
Wat waren de heersende opvattingen over de inheemse bevolking en de staatsindeling onder de VOC-dienaren in Nederlands-Indië? Was dit beeld hetzelfde aan de Malabarkust of bijvoorbeeld op Ceylon,...Show moreWat waren de heersende opvattingen over de inheemse bevolking en de staatsindeling onder de VOC-dienaren in Nederlands-Indië? Was dit beeld hetzelfde aan de Malabarkust of bijvoorbeeld op Ceylon, of verschillende deze regio's juist sterk met elkaar? Met andere woorden, wat was het heersende vertoog binnen de VOC? De hoofdvraag die centraal zal staat is hoe Rijcklof Volkckertsz van Goens aankeek tegen de Aziatische hoven en hoe dat ter uiting kwam in zijn beleid in de jaren 1648-1675. Door eerst Rijcklof Volckertsz van Goens te behandelen zal er een eerste stap gezet worden in een groter onderzoek. Dit onderzoek dient als een aanzet tot verder onderzoek naar het prekoloniale Nederlandse vertoog over Azië binnen de VOC. Centraal staan de theoriën van Ann Laura Stoler en Edward Saïd. Hiermee gebruikt deze scriptie twee postkoloniale theorieën, om het prekoloniale vertoog van Rijcklof van Goens te bepalen.Show less
In dit onderzoek stond de volgende vraag centraal: Hoe was de interactie van de lokale bevolking van Sri Lanka met de Nederlandse koloniale instituties en rechtsnormen op het gebied van...Show moreIn dit onderzoek stond de volgende vraag centraal: Hoe was de interactie van de lokale bevolking van Sri Lanka met de Nederlandse koloniale instituties en rechtsnormen op het gebied van huwelijkszaken in 1763 en 1764? In het eerste hoofdstuk was de Sri Lankaanse historische context beschreven aan de hand van secundaire literatuur. Door haar komst op Sri Lanka had de VOC het handelsmonopolie op kaneel overgenomen van de Portugezen. Onder de VOC reikte het kolonialisme verder dan alleen de handel; de Nederlanders oefenden door lokale instituties overheidsmacht uit. De Scholarchale Vergadering, die toezicht hield op het werk van de schoolmeesters en fungeerde als een civiele rechtbank, was zo’n institutie. De tweeledige rol van deze schoolmeesters – het verzorgen van het onderwijs en het bijhouden van de schoolthombo’s – maakten hen de ogen en oren van de VOC op het zuidwestelijke platteland. Zo kon de VOC tot op lokaal niveau invloed uitoefenen bij de Sri Lankaanse bevolking. Het tweede hoofdstuk richtte zich op het al bestaande lokale gewoonterecht rond het thema huwelijk en de interactie van de koloniale rechtsnormen en -orde met de lokale praktijk op dit punt. Er werd in secundaire literatuur gevonden dat de lokale bevolking zich vaak vasthield aan eigen huwelijksgewoonten; zij kenden het verband niet tussen een legale status en een huwelijk of een kind. Koloniale instellingen werden vaak verward met het eigen gewoonterecht en zo werden deze koloniale instellingen, zoals de vereiste twee stappen tot een legaal huwelijk, halfslachtig nageleefd. Sancties op het overtreden van de koloniale verordeningen werden vaak niet gehandhaafd en de Nederlanders sloten hun ogen voor lokale praktijken. De voorkeur van de VOC ging uit naar economische winst boven moralistische integriteit. In het derde hoofdstuk zijn de notulen van de Scholarchale Vergadering in Galle van de jaren 1763 en 1764 doorgespit. Het inside-out perspectief is hierbij in acht genomen: wat bewoog de lokale bevolking om huwelijkszaken aan een koloniale rechtsinstitutie, waar andere rechtsnormen golden, voor te leggen? De acht huwelijkszaken gevonden in deze twee jaar wijzen erop dat binnen de huwelijkspraktijk van de lokale bevolking het lokale gewoonterecht nog sterk de overhand behield ten opzichte van de koloniale rechtsnormen. Zodra er echter een persoonlijk voordeel te halen viel via koloniale juridische instituties wist de lokale bevolking deze te vinden – zo ook de Scholarchale Vergadering. Degenen die voor de Scholarchale Vergadering verschenen met een verzoek leken de koloniale rechtsnormen niet te verwarren met het eigen gewoonterecht: er bestond een bewustzijn van de juridische voordelen die hun verzoek met zich meebracht. Deze bevinding wijkt af van de secundaire literatuur. Pas als deze voordelen van toepassing waren werd er echter meegebogen in de koloniale rechtsnormen. De aanklagers hadden vaak voldoende – en in een enkel geval ontoereikende – kennis van de koloniale rechtsorde om te weten dat zij via de Scholarchale Vergadering voor hun eigen belang konden opkomen en hoe zij dit konden doen aan de hand van koloniale wetten en instellingen. Rupesinghe vond in haar studie van de Landraden dat de lokale bevolking deze koloniale instituties wist te consulteren uit eigenbelang. De bevindingen in dit onderzoek zijn in overeenstemming daarmee. Door naar de koloniale bureaucratie te gaan met onderlinge geschillen legitimeerde de lokale bevolking de macht van de VOC op het eiland, zoals Alicia Schrikker stelde.Show less
