This thesis focuses on Vasari's criticism on Pontormo's passion cycle in Certosa del Galluzzo and investigates the background of same. It addresses the questions whether Vasari had ulterior motives...Show moreThis thesis focuses on Vasari's criticism on Pontormo's passion cycle in Certosa del Galluzzo and investigates the background of same. It addresses the questions whether Vasari had ulterior motives for his criticism and whether this was consistent with his opinions on the works of other Italian and North European artists and his own work. It will be concluded that such consistency indeed exists and that scholarly writers have thusfar been too harsh on Vasari for accusing him of deliberate biass and framing Pontormo negatively.Show less
In deze scriptie heb ik tot doel te onderzoeken wat Vasari met de term capriccio heeft bedoeld. Daarbij ben ik in de eerste plaats ingegaan op zijn eigen werk en de context waarin hij de term...Show moreIn deze scriptie heb ik tot doel te onderzoeken wat Vasari met de term capriccio heeft bedoeld. Daarbij ben ik in de eerste plaats ingegaan op zijn eigen werk en de context waarin hij de term gebruikt. Bij capriccio als adjectief heb ik vooral gekeken naar het semantische veld waarbinnen capriccio wordt gebruikt. Bij het gebruik als substantief heb ik al meer een vinger kunnen leggen op de betekenis en het belang van de term binnen de kunsttheoretische vocabulaire van Vasari. Capriccio is volgens Vasari een bepaald soort persoonlijke, en aan de kunstenaar inherente, creatieve inspiratie die een kunstenaar kan verkrijgen, in bezit kan hebben en kan uiten. Verder gebruikt Vasari capriccio met enige regelmaat als omschrijving van bepaalde elementen in kunstwerken waarbij hij vooral uiting heeft willen geven aan diens originaliteit. Hoewel capriccio overwegend een positieve connotatie heeft, gebruikt Vasari de term ook met enige regelmaat in negatieve zin. Voor Vasari is capriccio een tamelijk breed begrip waarbinnen de creatieve persoonlijkheid van een kunstenaar tot uitdrukking kan komen en zich in elk soort (kunst)object bij elke kunstenaar kan manifesteren. Voor Gilio is capriccio enkel een (kwalijke) creatieve eigenzinnigheid.De kritiek van Gilio dat capriccio het tegenovergestelde is van de natura en de verita, is in mijn optiek overgenomen door latere auteurs zoals Comanini, maar wordt daarbij tegelijkertijd ook in een meer positief daglicht gesteld. Capriccio ontwikkelde zich tot een term die haaks stond op het “conventionele” en werd daarom juist geprezen. Het is deze ontwikkeling die in mijn optiek sterk heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van capriccio als een heel breed kunsttheoretisch begrip bij Vasari, tot aan de specifiekere betekenis die de term later is toegekend.Show less
