In deze scriptie wordt aan de hand van het levensverhaal van drie criminele Joodse broers uit Amsterdam uitgelegd hoe men aan het eind van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw...Show moreIn deze scriptie wordt aan de hand van het levensverhaal van drie criminele Joodse broers uit Amsterdam uitgelegd hoe men aan het eind van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw tegen criminaliteit aankeek. In de wetenschap was er een nieuwe discussie ontstaan over de aard van de criminelen. Lombroso concludeerde dat misdadigers slecht waren van nature en achtergebleven waren in de evolutie. Zij waren dan ook een afwijkende soort mensen. Hiertegen in opstand kwam de Franse school die vond dat men ook moest kijken naar de sociale omstandigheden. Toch kwamen zij uiteindelijk er toch ook op uit dat criminelen biologisch anders van aard waren dan 'normale mensen.' Hieruit concludeerde strafrechters zoals de Nederlander J.A. van Hamel dat wanneer men toch 'onverbeterlijk' was het ook geen zin had om hen langdurig op te sluiten. In Nederland had men namelijk net het cellulaire gevangenisstelsel ingevoerd. Dit hield in dat elke gevangene in een eigen cel werd opgesloten en daar soms jarenlang werd vastgehouden om zo tot 'bezinning' te komen. Uiteindelijk bleek deze praktijk te zorgen voor krankrzinnigheid en verbeterden de gevangenen juist niet. Maar het bouwen van cellulaire gevangenissen had veel geld gekocht en ondertussen was dit een heikel punt geworden in de politieke. Het duurde dan ook nog jaren voordat er eindelijk verandering in kwam en men niet meer eenzaam werd opgesloten. Terwijl men in de wetenschap en op politiek niveau druk bezig was met het beslissen over het lot van de gevangenen hadden in de praktijk politieagenten het meest te maken met criminelen. Ook de gebroeders Vet kwamen regelmatig in contact met agenten. Hoe agenten uit die tijd tegen criminelen aankijken blijkt niet zo veel te verschillen van hoe de wetenschappers erover denken. Ook de agenten lijken geen oog te hebben voor de omstandigheden die mensen tot hun criminele daden aanzet. Ook zij spreken zich over het algemeen minderwaardig uit over deze mensen. Uiteindelijk is er dan de pers, tegenwoordig gezien als de kritische noot in onze samenleving. Uit de artikelen waarin de gebroeders Vet voorkomen blijkt dat er van enige kritiek op de rechtsgang toen geen sprake was. Concluderend is er te zeggen dat de klassenverschillen toentertijd zo groot waren dat men geen enkel inlevingsvermogen had waardoor men ook niet kon begrijpen waarom mensen tot criminelen daden kwamen.Show less
