De Europese overheid heeft geprobeerd de economische crisis zo goed mogelijk te lijf te gaan. De Amerikaanse visie hierop is nogal kritisch. In welke mate is er sprake van ´Amerikaans Oriëntalisme'?
Deze scriptie blikt vanuit historisch perspectief, aan de hand van een kritische analyse van zes thema’s uit de historiografie van de Indonesische economische geschiedenis, terug op de economische...Show moreDeze scriptie blikt vanuit historisch perspectief, aan de hand van een kritische analyse van zes thema’s uit de historiografie van de Indonesische economische geschiedenis, terug op de economische crisis in Indonesië van 1997-1999. De thema’s die worden behandeld zijn: 1 het verloop van de crisis; 2 de vraag waarom deze niet is voorzien; 3 de verschillende verklaringsmodellen; 4 de crisisbestrijding; 5 de sociaaleconomische impact en; 6 de getrokken lessen uit de crisis. Bij de analyse van de verschillende thema’s staat de verbinding tussen historische reflecties en huidige trends in de economische wetenschap centraal. Uit de analyse zijn enkele belangrijke punten naar voren gekomen: Ten eerste bleek niemand in staat, als gevolg van een onjuist analytisch raamwerk, de economische crisis accuraat te voorspellen. Ten tweede ontstond de crisis als gevolg van contagion. De toegenomen globalisering van de wereldeconomie speelde hierbij een belangrijke rol. De hevigheid van de crisis was echter het gevolg van veelal interne factoren. Ten derde bleek de crisisbestrijding, van zowel het IMF als de Indonesische regering onder leiding van Soeharto, ineffectief. Ten vierde was de sociaaleconomische impact van de crisis op Indonesië schrikbarend, maar onevenredig verspreid. Tot slot kan geconcludeerd worden dat Indonesië enkele belangrijke lessen heeft getrokken uit de crisis. Zodoende bleek Indonesië minder kwetsbaar op het moment dat de global financial crisis van 2008 toesloeg.Show less
