In deze scriptie wordt de representatie van de 'moderne vrouw' in Nederland tussen 1894 en 1927 onderzocht aan de hand van drie romans, evenals recensies en krantenartikelen. Dit verkennend...Show moreIn deze scriptie wordt de representatie van de 'moderne vrouw' in Nederland tussen 1894 en 1927 onderzocht aan de hand van drie romans, evenals recensies en krantenartikelen. Dit verkennend cultuurhistorisch onderzoek richt zich op opeenvolgende generaties 'moderne vrouwen', waarbij elke generatie een nieuw beeld van de 'moderne vrouw' naar voren brengt.Show less
Dit artikel onderzoekt de complexiteit van de representatie van het vrouwelijk lichaam in de patriarchale samenleving aan de hand van Celebración Sexual (2018), een sociaal-activistisch...Show moreDit artikel onderzoekt de complexiteit van de representatie van het vrouwelijk lichaam in de patriarchale samenleving aan de hand van Celebración Sexual (2018), een sociaal-activistisch performancekunstwerk van hedendaagse fotografe Carlota Guerrero (1989). Door middel van kunsthistorisch onderzoek en analyse van de representatie van het vrouwelijk lichaam in Celebración Sexual, tracht dit artikel inzicht te geven in de positionering van dit performancekunstwerk in het debat omtrent de complexiteit van de representatie van het vrouwelijk lichaam in onze maatschappij. Oftewel, genderongelijkheid. Daarbij onderzoekt dit artikel de ontwrichtende functie van publieke performancekunstwerken zoals Celebración Sexual, en hoe deze kunstwerken ruimte creëren voor ‘dissensus’. Tot slot toont dit onderzoek dat dit soort ontwrichtende publieke kunstwerken zowel een culturele als een sociaal-maatschappelijke functie hebben, waardoor deze beschouwd kunnen worden als ‘counter-hegemonic moves’, een concept van Chantal Mouffes agonitsisch model voor een pluralistische democratie waarin het conflict centraal staat.Show less
In mijn scriptie onderzoek ik aan de hand van een case study van het eerste jaar in het Amsterdamse Vrouwenhuis (1973-1974) hoe eenheid en pluriformiteit zich tot elkaar verhouden in ideaal en...Show moreIn mijn scriptie onderzoek ik aan de hand van een case study van het eerste jaar in het Amsterdamse Vrouwenhuis (1973-1974) hoe eenheid en pluriformiteit zich tot elkaar verhouden in ideaal en praktijk. De uitkomsten van dit onderzoek koppel ik aan de historiografie van de tweede feministische golf.Show less
Het onderwerp van deze scriptie is de culturele rol van borduurwerk als kunstvorm, dan wel ambacht, tijdens de Arts-and-Crafts beweging in Groot-Brittanië, en de noties van (vrouwelijk) ambacht en...Show moreHet onderwerp van deze scriptie is de culturele rol van borduurwerk als kunstvorm, dan wel ambacht, tijdens de Arts-and-Crafts beweging in Groot-Brittanië, en de noties van (vrouwelijk) ambacht en hobbyisme die ten grondslag lagen aan de veranderende rol van borduurwerk in de kunstwereld. Het doel van dit onderzoek is om een nieuw licht te werpen op een thema binnen de geschiedenis van naaldwerk, namelijk de delegitimering van borduurwerk als een kunstvorm door het te bestempelen met de term “ambacht,” voortkomend uit de associatie van het beoefenen van de kunstvorm met hobbyisme, met name omdat borduurwerk grotendeels door vrouwen werd beoefend. Deze scriptie kan worden opgedeeld in twee overkoepelende thema’s: borduurwerk tijdens de Arts-and-Crafts beweging en de theoretische benadering van ambacht versus kunst.Show less
Bachelor thesis | Film- en literatuurwetenschap (BA)
closed access
Dit eindwerkstuk verkent het traditionele heksbeeld – zoals dit met name door Bruegels prenten gevormd is - en de manier waarop twee recente literaire werken - Tehanu door Ursula K. Le Guin en...Show moreDit eindwerkstuk verkent het traditionele heksbeeld – zoals dit met name door Bruegels prenten gevormd is - en de manier waarop twee recente literaire werken - Tehanu door Ursula K. Le Guin en Maleficent door Elizabeth Rudnick - omgaan met stereotypische representaties van de ‘heks’ en zulke representaties op verschillende manieren doorbreken of bevragen.Show less
In deze scriptie worden de verschillende thema’s in de foto Jessica Chastain Lounging onderzocht binnen een kunsthistorisch en feministisch perspectief. Door de verschillende thema’s zoals...Show moreIn deze scriptie worden de verschillende thema’s in de foto Jessica Chastain Lounging onderzocht binnen een kunsthistorisch en feministisch perspectief. Door de verschillende thema’s zoals beeldcultuur en de relatie van de vrouw en het huis te behandelen aan de hand van deze contemporaine foto, kan er een historische ontwikkeling geschetst worden in de weergave van vrouwen in beeldcultuur.Show less
Tijdens mijn studie Turkse taal & cultuur heb ik vooral onderzoek gedaan naar de positie van de Osmaanse en Turkse vrouwen. Mijn keuze voor dit onderwerp komt voort uit mijn persoonlijke...Show moreTijdens mijn studie Turkse taal & cultuur heb ik vooral onderzoek gedaan naar de positie van de Osmaanse en Turkse vrouwen. Mijn keuze voor dit onderwerp komt voort uit mijn persoonlijke belangstelling voor de rechten en de plichten van vrouwen in de Turkse samenleving. De publieke moraal en de sociale controle waarmee de vrouw anno 2019 nog steeds mee te maken heeft, was tevens één van de redenen om aan deze studie te beginnen. Gedurende mijn zoektocht naar informatie over de ontwikkelingen van vrouwenrechten in Turkije heb ik het boek van Şefika Kurnaz Cumhuriyet öncesinde Türk kadını (Turkse vrouw voor de republiek) bestudeerd. Ik heb haar boek veelvuldig gebruikt in mijn onderzoek. In de inleiding schrijft Şefika Kurnaz het volgende; “Halbuki, kadın haklarının günümüzde ulaştığı merhalenin laikiyle anlaşılabilmesi için Cumhuriyet öncesi devirlerdeki gelişmelerin gün ışığına çıkarılmasına ihtiyaç vardır.” (Echter, om de bereikte ontwikkelingen op het gebied van vrouwenrechten goed te kunnen begrijpen is er behoefte om de ontwikkelingen voor de republikeinse periode ook in het daglicht te brengen.) Om het heden te begrijpen zijn de ontwikkelingen van het verleden bepalend. Dit maakte dat ik mij vooral gericht heb op de periode vóór de uitroeping van de Turkse Republiek in 1923. De positie van de vrouw binnen de Turkse samenleving, vooral in het westen, heeft zich de laatste jaren weliswaar verder ontwikkeld. Echter naar mijn mening is de positie van de vrouw nog niet evenwichtig en gelijkwaardig genoeg. Dit onderzoek beoogt om de drie belangrijkste elementen die ingezet zijn voor de emancipatie van de Osmaanse vrouwen bijeen te brengen en een bijdrage te leveren aan de bestaande werken. Deze elementen zijn onderwijs, vrouwenverenigingen en vrouwenbladen. In mijn onderzoek zal ik ook aandacht besteden aan de hervormingen die vrouwen meer rechten hebben gegeven. De ontwikkelingen op het gebied van binnenlandse onderwijs, de vrouwenverenigingen die ieder vanuit eigen gedachtengoed ondersteunend zijn geweest voor vrouwen en de vrouwenbladen die vóór de oprichting van de Turkse Republiek zijn verschenen zullen behandeld worden.Show less
In deze scriptie is onderzocht wat de organisatievorming en ontwikkeling van de Marokkaanse Vrouwen Vereniging Nederland zegt over de veranderde positie van Marokkaanse vrouwen in Nederland.
Degene die kijkt heeft de macht, degene die bekeken wordt is machteloos. Deze dynamiek hoort bij de klassieke cinema die de mannelijke voyeuristische blik produceert en die de vrouw objectiveert en...Show moreDegene die kijkt heeft de macht, degene die bekeken wordt is machteloos. Deze dynamiek hoort bij de klassieke cinema die de mannelijke voyeuristische blik produceert en die de vrouw objectiveert en haar bekijkt enkel voor het eigen kijkplezier. Dit is wat ik in het eerste deel (hoofdstuk 1 en 2) van mijn onderzoek blootleg door middel van de klassieke filmtheorie aan de hand van Christian Metz’ theorie van de voyeur en het feministische antwoord op de klassieke filmtheorie van Laura Mulvey. De vraag rijst: Hoe kan de vrouw een actieve subject positie innemen in film? Op zoek naar een alternatieve modus van observatie voor een vrouwelijk subject in film zet ik in deel twee (hoofdstuk 2 en 3) de voyeur af tegen het concept van de flâneur. De flâneur is een historisch, subversief mannelijk figuur dat nauw verbonden is met de moderniteit en het stadse leven, en die het privilege geniet om vrijelijk te kijken en zich door de metropool te bewegen. Binnen het feministische debat zijn er ook vrouwelijke varianten van de flâneur beschreven. Sommige theoretici staan echter kritisch tegenover de vrouwelijke flâneur en achten haar bestaan alleen mogelijk in de vorm van prostituee of consument. Daarentegen zijn er enkelen met mij optimistisch over de mogelijkheid van een vrouwelijke flâneur in film als modus voor een vrouwelijke subjectpositie. De volgende stap in dit onderzoek is het loskoppelen de historische flâneur van de constitutieve eigenschappen, zoals voorgesteld door Ilija Tomanić Trivundža, om de feministische potentie van een vrouwelijke flâneur te onderzoeken. In navolging van Anke Gleber betoog ik dat een vrouwelijk flanerend subject in film zich niet beperkt tot een letterlijk flanerende vrouwelijke protagonist, maar ook ruimte maakt voor figuurlijk flâneren, zoals in de vorm van toeschouwer in de bioscoop, met het oog achter de camera, of als filmregisseur. Aan de hand van een aantal vergelijkende analyses ontwaar ik zowel letterlijk en figuurlijk flanerende vrouwen in avant-gardefilms, zoals in Rape (1969) van Yoko Ono en Cléo de 5 à 7 (1962) van Agnès Varda, vind ik een lesbische flâneur in Portrait d'une jeune fille de la fin des années 60 à Bruxelles (1994) van Chantal Akerman, een queer-flâneur in Night Soil - Economy of Love (2015) van Melanie Bonajo, en eindig mijn onderzoek (hoofdstuk 4) met een gekleurde vrouwelijke flâneur in de Strolling- serie van Cecile Emeke. Met deze casussen toon ik aan dat een vrouwelijk flanerend subject in film inclusief feministische potentie bevat.Show less
Hedendaagse fotograaf Joel Peter Witkin onderscheidt zich van zijn tijdgenoten door het portretteren van dode vrouwenlichamen in een gecreëerde surreële en ideologische wereld. Zijn zwart-wit...Show moreHedendaagse fotograaf Joel Peter Witkin onderscheidt zich van zijn tijdgenoten door het portretteren van dode vrouwenlichamen in een gecreëerde surreële en ideologische wereld. Zijn zwart-wit beelden van levenloze vrouwen, gepositioneerd en gestut als voertuigen van erotische verlangen zijn tegelijkertijd choquerend en uitdagend. Witkins doel is om grenzen te overschrijden, waardoor het profane wordt ontsloten en de mogelijkheid zich aandient om seksuele taboes te doorbreken. Dit onderzoek richt zich hoofdzakelijk op de manier waarop deze vrouwenlichamen zijn geportretteerd en hoe seksueel verlangen in relatie tot de dood een hernieuwde betekenis krijgt binnen de traditie van de post mortem fotografie. Witkin bewijst dat Freuds theorie over de driften en instincten van de mens (Eros en Thanatos) nog steeds toepasbaar is op de kunsten en dat de kunsthistorische traditie van het portretteren van de vrouw als weerloos, passief slachtoffer en fetisjistisch object een geschikt onderwerp is om seksuele taboes en vrouwenonderdrukking ter discussie te stellen. In dit onderzoek worden literaire en kunsthistorische voorbeelden gebruikt ter illustratie om Witkins perverse en gewelddadige beelden te analyseren en te plaatsen binnen een feministisch kader.Show less
