In dit essay wordt de fotoserie Photos I’ll never take (2013) van Tina Reid-Peršin (1959) gerelateerd aan het familiealbum in de fotografie en moederschap als onderdeel van de identiteit van...Show moreIn dit essay wordt de fotoserie Photos I’ll never take (2013) van Tina Reid-Peršin (1959) gerelateerd aan het familiealbum in de fotografie en moederschap als onderdeel van de identiteit van vrouwen. In dit werk poseert de maker als moeder in archetypische familiefoto’s, samen met een pop die haar gewenste kind verbeeldt. Door het gebruik van de pop te relateren aan andere kunstwerken wordt het effect op de toeschouwer hiervan duidelijk. Zowel in de beeldcultuur in het dagelijks leven als in de beeldende kunst blijkt dat de vrouwelijke identiteit verbonden is aan moederschap. Door de handelingen van Reid-Peršin te koppelen aan de performativiteitstheorie kan geconcludeerd worden dat de maker invloed kan uitoefenen op haar identiteit. De privékwestie van onvruchtbaarheid is met deze serie naar het publieke domein gebracht en kan gezien worden als een kritiek op de vermeende maakbaarheid van het leven en het beeld van de moeder in de samenleving.Show less
In deze scriptie worden de verschillende thema’s in de foto Jessica Chastain Lounging onderzocht binnen een kunsthistorisch en feministisch perspectief. Door de verschillende thema’s zoals...Show moreIn deze scriptie worden de verschillende thema’s in de foto Jessica Chastain Lounging onderzocht binnen een kunsthistorisch en feministisch perspectief. Door de verschillende thema’s zoals beeldcultuur en de relatie van de vrouw en het huis te behandelen aan de hand van deze contemporaine foto, kan er een historische ontwikkeling geschetst worden in de weergave van vrouwen in beeldcultuur.Show less
Onderzoek naar de verschuiving binnen het kunst-filosofisch debat over kunst in relatie tot pornografie en het obscene aan de hand van Dominick & Elliot (1979) van Robert Mapplethorpe.
Met dit onderzoek is geprobeerd een methode verder te ontwikkelen waarmee het twintigste-eeuwse discours over fotografie gecombineerd kan worden met de eenentwintigste-eeuwse fotografie, waarbij...Show moreMet dit onderzoek is geprobeerd een methode verder te ontwikkelen waarmee het twintigste-eeuwse discours over fotografie gecombineerd kan worden met de eenentwintigste-eeuwse fotografie, waarbij grote foto-archieven van honderden foto’s de norm zijn. Het zoekt naar de haalbaarheid van een methode om overeenkomsten in de winnende foto’s en fotoseries te ontdekken en poogt die methode in een langere lijn van onderzoek naar prijswinnende foto’s te plaatsen. Het praktische nut van een dergelijke methode is dat beeldelementen, in dit onderzoek tropen genoemd, meetbaar worden gemaakt. Hierdoor kunnen grote foto-archieven die soms meerdere jaargangen beslaan gemakkelijk met elkaar vergeleken worden. Dit wordt in dit onderzoek gedaan door de “Academy Awards” voor de fotojournalistiek, de Pulitzerpijs voor foto’s in de categorie Breaking News, te analyseren. In hoeverre borduren de foto’s die worden bekroond met die prestigieuze Amerikaanse prijs voort op de kennis van de westerse beeldcultuur bij de kijker en jury en hoe is dat überhaupt meetbaar? Als instrument om dit soort metingen te doen, wordt de theorie van de troop nader uitgewerkt. Het onderzoek poogt te bewijzen dat de elementen die een foto tot een prijswinnende foto maken herkenbaar en telbaar zijn. Ook wordt onderzocht in hoeverre deze elementen door juryleden en nieuwsconsumenten worden geïdentificeerd op basis van een bewuste of onbewuste bestudering van de westerse beeldcultuur, waarmee stereotypen die mogelijk bestaan bij westerse media nader kunnen worden bekeken. Om de theorie te onderbouwen is een onderzoek van Kleppe en Zarzycka uit 2013 gereproduceerd en aangevuld. Naast vragen over de bruikbaarheid van deze methode, is in deze reproductie ook een poging gedaan om de theorie van de troop van Kleppe en Zarzycka te ontwikkelen tot een middel dat bij andere prestigieuze fotoprijzen kan worden gebruikt, worden ook suggesties gedaan voor vervolgonderzoek. Concluderend wordt in dit onderzoek gesteld dat de aanwezigheid van tropen in Pulitzerprijsfoto’s inderdaad een rol speelt bij de uitreiking van de prijs. De foto’s die de afgelopen zeventien jaar de prijs hebben gewonnen delen dat ze op vergelijkbare manieren leed verbeelden. Deze verbeeldingen van leed die in dit onderzoek telbaar zijn gemaakt, keren vervolgens ook terug in de redenen die worden gegeven voor de nominatie van een productie. Die correlatie wordt gezien als een extra bevestiging voor de rol van tropen voor de positieve beoordeling van het werk.Show less
Realisme is een veelbesproken begrip dat onderhevig is aan eindeloze filosofische discussies. Ook binnen de mediatheorieën van onder andere film en fotografie is het een onderwerp dat zeer...Show moreRealisme is een veelbesproken begrip dat onderhevig is aan eindeloze filosofische discussies. Ook binnen de mediatheorieën van onder andere film en fotografie is het een onderwerp dat zeer regelmatig aan bod komt. Zo kunnen beide media gezien worden als hulpmiddelen om de ‘onbemiddelde waarheid’ vast te leggen, maar zijn deze ook beide gedreven in het creëren van fictieve taferelen. Vooral in het geval van cinema kan de mogelijkheid tot het creëren van illusies gezien worden als één van de kernpunten voor het daverende succes van het medium. Echter, bij het creëren van nieuwe, imaginaire werelden, ontstaan ook andere (filmische) wetten en regels dan die wij in onze realiteit gewend zijn. Deze afwijkende noties van realiteit hebben onder andere invloed op de manier waarop film en fotografie gebruikt en gezien worden. Zodoende is dit onderzoek erop gericht om erachter te komen hoe de media film en fotografie in films ingezet worden om de grenzen van onze realiteit te overschrijden.Show less
The topic of this thesis is backstage photography. Backstage photography is a genre within photography that contains intimate behind the scenes photos of celebrities. This thesis is focused on...Show moreThe topic of this thesis is backstage photography. Backstage photography is a genre within photography that contains intimate behind the scenes photos of celebrities. This thesis is focused on backstage photography within the music industry and in particular the rock & roll genre. Backstage photography however does not solely entail photos that are literally made ‘back stage’ (e.g. in the wings or dressing room of the artist); they also pertain all the photos that are made when the artist is ‘off stage’; whether that be on the street, at a bar or at home. Backstage photos are more private in comparison to the photos that are made of the artist on stage, but can still be part of a ‘public’ space. The main question of this thesis is what these backstage photos mean and how this relates to the photographic aspects of voyeurism and exhibitionism, journalistic and documentary photography in specific, and their position in portrait photography. The first chapter of this thesis explores the applicability of the concepts of voyeurism and exhibitionism to backstage photography. Particular effects such as absorption and ‘to-be-seennes’ are present in backstage photos, albeit incomplete: the artist is never fully absorbed but the photo also does not fully contain an embedded theatricality. The relationship between the artist and the photographer is of high importance; due to the intimate relationship between the subject and the photographer, the subject lowers its guard and allows the photographer to get closer than ever. As a result, the photos explore and explain the artist’ character in new ways. This in turn leads to exhibitionism and shows how the artist, even behind the scenes, partly remains in his role. The spectator of these photographs has certain expectations that the photographer aims to satisfy. The second chapter of this thesis discusses in which ways photojournalistic and documentary photography fit with the concept of backstage photography. The argument is made that backstage photography can be viewed as a result of two important developments: the rise of the tabloid press where photos were first published in the media and the rampant rise of the music industry that permeated global culture and new methods of production, marketing and distribution were realized. It is important to note that a backstage photo can initially be categorized as photojournalism and become part of documentary photography later. Whereas photo assignments are being done under the pretence of photojournalism, they may eventually ‘evolve’ into products of high artistic value and be considered as documentary photography or even ‘art photography’. The third and final chapter analyses the position of the backstage portrait photo. A backstage portrait differs from any other portrait because of the location, setting and attitude or feeling of the photographed artist. Besides, these portraits are often not published at the time they were made. Therefore, the argument can be made that the backstage portrait is part of the private domain instead of the public. This domain changes once the photo does get published. Interestingly, the backstage photo is made in a more private environment, but the model is a public figure. Backstage photos are intriguing because they give a new, different image of a celebrity. Our fascination with the human face resulted in an ever-growing celebrity culture. We like to see how public characters behave on the stage, but even more so within private environments. Backstage photography embraces these desires.Show less
Bachelor thesis | Cultural Anthropology and Development Sociology (BSc)
closed access
Foto’s maken een belangrijk deel uit van onze dagelijkse communicatie, waarvan zich tegenwoordig een groot deel digitaal afspeelt, in zowel privé als publieke context. Mensen produceren echter al...Show moreFoto’s maken een belangrijk deel uit van onze dagelijkse communicatie, waarvan zich tegenwoordig een groot deel digitaal afspeelt, in zowel privé als publieke context. Mensen produceren echter al langere tijd enorme persoonlijke beeldarchieven, waarvan sommigen reeds gebruikt worden als bron voor wetenschappelijk onderzoek (bv. Historisch Beeldarchief Migranten) of artistiek onderzoek (bv. ED IT van Ola Lanko of Ebifananyi: The Photographer Deo Kyakulagira van Andrea Stultiens ). Als onderdeel van de digitale revolutie (Edwards 2005:41; Nimis 2015:2) worden ook oude analoge foto’s gescand zodat ze digitaal beschikbaar worden voor gebruik in wederom zowel privé als publieke context. Binnen de antropologie en aangrenzende disciplines als kunstgeschiedenis en archiefwetenschappen wordt dit onderwerp momenteel uitbundig besproken, met name vanwege de snelle ontwikkelingen op gebied van technologie die hun naslag hebben op de mogelijkheden voor het gebruik van foto’s en archieven. In essentie vertellen alle foto’s - maar met name historische - verhalen uit het verleden (Edwards 2006:27). Foto’s worden echter ook gebruikt om te reflecteren op het heden en de toekomst (Derrida in Hamilton 2002:40). Technologische ontwikkelingen en het behoud van cultureel erfgoed hebben tot gevolg dat analoge foto’s en archieven gedigitaliseerd worden. Wat is de invloed van digitalisering van historische privé-fotoarchieven uit Afrika op de mogelijkheden voor gebruik van dit materiaal in de reconstructie van persoonlijke Afrikaanse geschiedenissen? Persoonlijke fotoarchieven lijken zich steeds vaker aan te dragen als bron voor alternatieve (Castro in Nimis 2015:2; Pinney 2013) en creatieve geschiedenissen (Haney & Schneider 2014:307), door het archief en archiefmateriaal op etnografische wijze te benaderen. Daarbij worden de ‘tacit narratives’ (Ketelaar 2001:132) van het archief en haar materiaal gevormd. Doordat deze alternatieve geschiedenissen inspelen op het collectieve geheugen van inwoners van een bepaald land, blijkt deze vorm van reconstructie van geschiedenis met name belangrijk binnen de context van een koloniaal verleden en ingewikkelde omstandigheden voor fotoarchieven zoals op het Afrikaanse continent het geval is (Haney & Schneider 2014:309). Een etnografische benadering van het archief, dat wil zeggen aan de hand van een beschrijvende analyse, waarbij niet alleen de documenten maar ook de creatie daarvan betrokken wordt, kan een heldere reflectie geven over de manier waarop geschiedenissen reeds zijn en opnieuw kunnen ontstaan (Stoler 2002:91). De hercontextualisering van de foto’s door digitalisering en de sociale biografie of semantic genealogy (Ketelaar 2001:138) van het fotoarchief zijn belangrijke onderwerpen waar binnen de antropologie over gediscussieerd wordt. In deze thesis wordt vanuit antropologische en aangrenzende literatuur kritisch gekeken naar deze discussie. Het privé-fotoarchief in Afrika blijkt een complex concept en wie deze archieven tot leven kan brengen zou een onderwerp kunnen zijn voor toekomstig antropologisch onderzoek.Show less
