In response to the financial crisis on Wall Street in 2008, the financial world in which the patriarchy still ruled was held accountable by the media. As a result, new outlets such as Time Magazine...Show moreIn response to the financial crisis on Wall Street in 2008, the financial world in which the patriarchy still ruled was held accountable by the media. As a result, new outlets such as Time Magazine and The New York Times began portraying women as the perfect fit for the role of regulator. This paper analyzes to what extent the gendered narrative has been constructed by the media and how. Based on critical discourse analysis theory, this research proves that through the use of metaphors, the media actively helps to shape a dichotomized climate in which women are always depicted as ‘the other’. Analyzing the narrative describing two women (Sheila Bair and Elizabeth Warren), this study reveals that they were projected to gender rhetoric, hereby focussing on four metaphorical themes. This study has implications for the theory of Critical Discourse Analysis and studies on gender framing.Show less
Deze scriptie blikt vanuit historisch perspectief, aan de hand van een kritische analyse van zes thema’s uit de historiografie van de Indonesische economische geschiedenis, terug op de economische...Show moreDeze scriptie blikt vanuit historisch perspectief, aan de hand van een kritische analyse van zes thema’s uit de historiografie van de Indonesische economische geschiedenis, terug op de economische crisis in Indonesië van 1997-1999. De thema’s die worden behandeld zijn: 1 het verloop van de crisis; 2 de vraag waarom deze niet is voorzien; 3 de verschillende verklaringsmodellen; 4 de crisisbestrijding; 5 de sociaaleconomische impact en; 6 de getrokken lessen uit de crisis. Bij de analyse van de verschillende thema’s staat de verbinding tussen historische reflecties en huidige trends in de economische wetenschap centraal. Uit de analyse zijn enkele belangrijke punten naar voren gekomen: Ten eerste bleek niemand in staat, als gevolg van een onjuist analytisch raamwerk, de economische crisis accuraat te voorspellen. Ten tweede ontstond de crisis als gevolg van contagion. De toegenomen globalisering van de wereldeconomie speelde hierbij een belangrijke rol. De hevigheid van de crisis was echter het gevolg van veelal interne factoren. Ten derde bleek de crisisbestrijding, van zowel het IMF als de Indonesische regering onder leiding van Soeharto, ineffectief. Ten vierde was de sociaaleconomische impact van de crisis op Indonesië schrikbarend, maar onevenredig verspreid. Tot slot kan geconcludeerd worden dat Indonesië enkele belangrijke lessen heeft getrokken uit de crisis. Zodoende bleek Indonesië minder kwetsbaar op het moment dat de global financial crisis van 2008 toesloeg.Show less
