Het beeld van de otaku in de Japanse popcultuur heeft lange tijd negatieve connotaties gehad, vaak gekenmerkt door sociale teruggetrokkenheid, obsessieve interesse in subculturen zoals anime en...Show moreHet beeld van de otaku in de Japanse popcultuur heeft lange tijd negatieve connotaties gehad, vaak gekenmerkt door sociale teruggetrokkenheid, obsessieve interesse in subculturen zoals anime en manga, en een gebrek aan zelfzorg. Initieel had het label zelfs criminele connotaties door het verband met de Miyazaki-moordzaken. Verder werden otaku vooral afgebeeld als mannen, sociaal incapabel, obsessief, met een gebrek aan realiteitszin en fysiek zwaarlijvig, wat hun excessen en falen verder benadrukte. Hoewel dit imago in de afgelopen jaren verbeterd is door een toegenomen erkenning van het economische belang van otaku-gerelateerde consumptie en positieve representaties in populaire media, houden sommige stereotypen nog steeds stand. Waar echter nog relatief weinig aandacht voor is geweest, is de representatie van vrouwelijke otaku, zowel in media als in academisch onderzoek. Het verkennen van deze representatie en de impact ervan kan waardevolle inzichten bieden in de ontwikkeling van de otaku cultuur. Vrouwelijke otaku worden vaak minder negatief afgebeeld dan hun mannelijke tegenhangers en soms spelen verschillende maatschappelijke verwachtingen over hen een rol, zoals het potentieel bijdragen aan het opbouwen van families en daarmee het tegengaan van de vergrijzing in Japan. Desondanks is er nog steeds een gebrek aan diepgaand onderzoek naar hun representaties en ervaringen, en blijven veel van de bestaande representaties sterk beïnvloedt door een mannelijk perspectief. Dit onderzoek richt zich specifiek op de representatie van vrouwelijke otaku in twee anime-series: ‘Romantic Killer’ en ‘Kiss Him, Not Me!’. Door middel van een vergelijkende analyse onderzoeken we de vraag in hoeverre de traditionele negatieve beelden van otaku standhouden in deze series, en in hoeverre de representatie van vrouwelijke otaku verschilt van die van mannelijke otaku. Daarnaast wordt in deze scriptie geanalyseerd hoe deze representaties veranderingen in de otaku cultuur weerspiegelen en mogelijk bijdragen aan het debat over de rol van otaku in de hedendaagse samenleving. Door deze analyse zou een dieper inzicht verworven kunnen worden in de dynamiek van gender en subcultuur in Japan, en de wijze waarop mediarepresentaties mogelijk kunnen bijdragen aan het vormen van sociale percepties.Show less
This research has investigated the classical rhetorical concept of ‘ethos’. While the notion of ethos has been recognised and studied since Classical Antiquity, there has been a lack of...Show moreThis research has investigated the classical rhetorical concept of ‘ethos’. While the notion of ethos has been recognised and studied since Classical Antiquity, there has been a lack of methodological means to identify and evaluate specific ethos-techniques. In addition, various terminologies have been used interchangeably to describe ‘ethos’, which has led to confusion. This study has addressed both issues by investigating classical and modern notions of ethos. Conclusively, this research has broken down the concept of ethos into the term ‘invented ethos’ (also called ‘persona’) and ‘reputation’ (also called ‘situated ethos’). Accordingly, a new method was developed to determine one’s reputation, identify ethos-techniques in one’s speeches, and evaluate one’s overall ethos. As a means to test this new model, a case study was conducted of two Dutch, relatively young politicians – Thierry Baudet and Jesse Klaver – who, as new party leaders, despite their young age and relative lack of experience, won a significant number of seats for their parties, in the Dutch House of Representatives in the 2017 elections. The corpus consisted of four speeches: two speeches of each politician. The analysis suggested that Baudet scores high when it comes to his expertise, but lower on sympathy and reliability. This can be explained by the fact that, contrary to the classical and modern advice, Baudet is not very modest and uses complex language. Klaver on the other hand, scores high on sympathy, low on reliability, and average on expertise. Looking at the total scores, the theorised ethos-advices were mostly reflected in Klavers’ speeches, who also had the highest reputation score. The analysis further showed that the two politicians maintain similar ethos-aims. They are both portraying themselves as the underdogs: outsiders who are part of the public and who are fighting the political elite. Still, certain unexplored ethos-techniques were employed by both politicians. Most prominently, both make significant use of ‘namedropping’, yet with a different result. Baudet’s namedropping of inter alia literary authors and classical music, seems to be aimed at underlining his expertise, which is also stressed by his use of flowery and grandiloquent language. Contrarily, Klaver seems to employ namedropping of famous (Dutch) persons, in order to put more emphasis on his popularity and likeability, which is also supported by his more conversational tone and his casual look. Nevertheless, Baudet’s and Klaver’s growing ethos and overall popularity suggests that lack of experience of expertise is not that important. Future research is recommended to further assess the effects of self-praising, self-mockery, and namedropping, on one’s ethos. KEYWORDS: Ethos, Credibility, Reputation, Rhetoric, PoliticsShow less
