After the 2010 Kraken en Leegstand bill, squatting was criminalized and is now punishable with a prison sentence. This poses the question of “What is the impact of the 2010 Kraken en Leegstand...Show moreAfter the 2010 Kraken en Leegstand bill, squatting was criminalized and is now punishable with a prison sentence. This poses the question of “What is the impact of the 2010 Kraken en Leegstand legislation on the squatter movement in the Netherlands?”. I hypothesize that the squatter movement adopted infrapolitical tactics to fly under the radar of the state which in turn allows the movement to continue operating despite repression. I conducted an in-depth interview with a member of the squatter movement and, moreover, analyzed the 2016 policy report of the Kraken en Leegstand legislation and the Squatter Yearbook 2018 to answer the research question. I found that the squatter movement was greatly impacted by the 2010 legislation regarding its organization, tactics and identity. Furthermore, the movement indeed adopted infrapolitical means to survive. These findings are significant for the study of new social movements and political opportunity structures because it demonstrates that infrapolitics are a viable strategy for new social movements in unfavorable political opportunity structures. This introduces a novel way to think about the relationship between state repression and social movements in social movement theory.Show less
Deze scriptie gaat over het verborgen verzet (infrapolitics) van de lokale bevolking uit Frans Congo tegen de Compagnie Commerciale de Colonisation du Congo Français (4CF). Deze compagnie was voor...Show moreDeze scriptie gaat over het verborgen verzet (infrapolitics) van de lokale bevolking uit Frans Congo tegen de Compagnie Commerciale de Colonisation du Congo Français (4CF). Deze compagnie was voor het grootste deel in handen van het Nederlandse bedrijf NAHV, die deze compagnie samen met twee andere oprichtte nadat Frans-Congo in concessies werd verdeeld. In deze scriptie betoog ik allereerst dat de geweldscontext in Frans-Congo minder absoluut was dan in Belgisch-Congo. Daarna wordt ingegaan op de houding van de bevolking en haar agency: de bevolking wilde meewerken wanneer dat goed uitkwam, maar werkte tegen zodra dat mogelijk was. Zo blijkt enerzijds dat 4CF nooit echt een succes werd, met name door het gebrek aan middelen en het machtsvacuüm dat er was, en anderzijds de ruimte en de wil van de lokale bevolking om zich op allerlei verborgen wijzen te verzetten tegen de koloniale machthebber.Show less
