Twintig jaar na het uitkomen van Oliver Stones Wall Street is de wereldeconomie opnieuw onderworpen aan een financiële crisis. In dit essay wordt de vraag of en zo ja, hoe satire in het tijdperk...Show moreTwintig jaar na het uitkomen van Oliver Stones Wall Street is de wereldeconomie opnieuw onderworpen aan een financiële crisis. In dit essay wordt de vraag of en zo ja, hoe satire in het tijdperk van laatkapitalisme kan resulteren in een kritiek op de neoliberale ideologie onderzocht aan de hand van een analyse van een drietal fictiefilms die allen een andere vorm van satire hanteren: The Wolf of Wall Street, Cosmopolis en Blue Jasmine. In elk van deze films is een belangrijke rol weggelegd voor een charismatische mannelijke protagonist. Uit het onderzoek blijkt dat een belangrijk deel van de sturing van het morele oordeel plaatsvindt door focalisatie van deze protagonist. Film kan echter ook nog op een ander niveau appelleren aan het publiek en daarom is in de analyse behalve visuele waarneming ook het oproepen van een belichaamde filmervaring betrokken, waarbij een aanspraak wordt gedaan op meerdere zintuigen. Aangetoond wordt dat de wijze waarop de betreffende film een kritiek middels satire poneert samenhangt met de vorm van laatkapitalisme die is gerepresenteerd. Tenslotte leidt dit tot een uitspraak over de mate waarin de drie besproken films erin slagen een eenduidige kritiek te leveren op de neoliberale ideologie.Show less
