This thesis studies the conceptualization of malaria in three cultural traditions: Hamar and Swahili, two indigenous East-African languages, and Western biomedicine. It will demonstrate that ideas...Show moreThis thesis studies the conceptualization of malaria in three cultural traditions: Hamar and Swahili, two indigenous East-African languages, and Western biomedicine. It will demonstrate that ideas on malaria vary significantly between these three cultures: in both Hamar and Swahili, malaria is included in a more general category of febrile illnesses, which becomes clear from the linguistic terms and constructions which are used to express ‘malaria’. In biomedicine, malaria is regarded as a potentially life-threatening disease which requires immediate treatment in hospital. If it progresses into severe or cerebral malaria, patients may show symptoms such as convulsions. This symptom is not related to malaria in many African cultures, but it is instead often categorized in a domain of spiritual illnesses and as such, requires different treatment, according to their traditional indigenous practices. An attempt will be made to clarify the Hamar, Swahili, and biomedical conceptualization of malaria from a linguistic point of view. This is done by investigating how malaria or febrile illness in general as well as related symptoms are expressed in Hamar and Swahili. For the biomedical perspective, it will not only be examined how malaria is conceptualized, but also the way in which traditional indigenous medical knowledge is considered. Moreover, an important aim of this thesis is to make a proposal of how to bring the different views together in an atmosphere of mutual respect and cooperation, in order to contribute to the global malaria struggle.Show less
De mortaliteit in Rome tijdens de vroege keizertijd is onmogelijk kwantitatief in kaart te brengen, vanwege een gebrek aan demografische bronnen uit de oudheid. Aangezien de Romeinse mortaliteit...Show moreDe mortaliteit in Rome tijdens de vroege keizertijd is onmogelijk kwantitatief in kaart te brengen, vanwege een gebrek aan demografische bronnen uit de oudheid. Aangezien de Romeinse mortaliteit echter grotendeels gestructureerd werd door infectieziektes, is het door studie hiervan wél mogelijk om een kwalitatieve analyse te maken. De drie “great killers of antiquity” – malaria, tuberculose en buiktyfus – worden in deze scriptie daarom aan een onderzoek onderworpen. Aan de hand van historische kennis en hypothesen over de situatie in Rome enerzijds en moderne ideeën uit de medische wereld anderzijds, wordt een inschatting gemaakt van de invloed van deze drie ziektes op de Romeinse mortaliteit. Breed geaccepteerde ideeën over infectieziektes in Rome blijken niet voor alle ziektes in gelijke mate op te gaan. De rol van bevolkingsdichtheid, sociaaleconomische status en hygiëne verschilt sterk per besproken infectieziekte. Ook is het niet bij alle ziektes mogelijk om immuniteit te verwerven, waardoor immigranten niet per se in het nadeel waren, zoals soms wel wordt aangenomen. Het mortaliteitsregime in Rome was zeer verschillend van dat van ons; andere ziektes dan nu vormden de belangrijkste doodsoorzaken en de mortaliteit (vooral de kindersterfte) was zeer hoog. De rol van infectieziektes in de Romeinse mortaliteit is meer complex dan algemeen wordt aangenomen.Show less
