Voor het verkrijgen van een legitieme status deden pressiegroepen in het laatantieke Romeinse rijk een beroep op verschillende officiële kanalen: via het formele stelsel van het traditionele gezag...Show moreVoor het verkrijgen van een legitieme status deden pressiegroepen in het laatantieke Romeinse rijk een beroep op verschillende officiële kanalen: via het formele stelsel van het traditionele gezag en door middel van officiële religieuze en juridische documenten. Zowel donatisten als katholieken konden gebruikmaken van de mogelijkheden die het petition-response model bood: tegenstrijdige belangen konden via dezelfde kanalen hun weg vinden. Daarnaast boden textual communities mogelijkheden aan belangengroepen om hun eigen identiteit te vormen. Tegelijkertijd was er binnen deze groepen nog sprake van wisselende standpunten en inzichten omdat het donatisme en katholicisme nog in ontwikkeling waren. Dit zorgde voor een zekere speelruimte voor zowel de keizer als de katholieken en de donatisten. Verder was het de vraag hoe interne conflicten moesten worden opgelost. Er was wel een standaardroute beschikbaar via het petition-response mechanisme, maar dat was zelf veelvormig, en het was niet vanzelfsprekend dat het überhaupt werd gebruikt. Het lijkt erop dat de vorming van identiteit door een textual community en het aangaan van een juridische strijd bij de totstandkoming van wetgeving elkaar ondersteunden. Door een juridische zaak aan te gaan was identiteit nodig ter onderbouwing. Tegelijkertijd werd door de juridische onderbouwing de identiteit steeds meer afgebakend. Daarom wordt in dit onderzoek de volgende hoofdvraag gesteld: hoe gebruikten de verschillende partijen in het donatistische schisma het formele juridische bestel en identiteitsformatie om hun bestaansrecht te legitimeren?Show less
